Μάιος 2012. Eστιατόριο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Μάιντς της Γερμανίας. Έχω καθίσει για φαγητό με τον Ρενέ, έναν εκλεπτυσμένο Γερμανό επιμελητή, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Γερμανίας και Ελβετίας, καθώς η σύζυγος του είναι Ελβετίδα.

Εκείνη την εποχή (σε αντίθεση με το τι γίνεται σήμερα) στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης παίζει κάθε μέρα το θέμα ελληνική χρεοκοπία και ελληνικές εκλογές. Με ειλικρινές ενδιαφέρον ο Ρενέ με ρωτάει: «Τι γίνεται στην Ελλάδα; Τί θέλουν οι Έλληνες; Ποιες είναι οι διαφορές των κομμάτων...» και βέβαια τι προκειται να ψηφίσω. Του απαντώ από το τέλος: από το 2007 δεν έχω ξαναψηφίσει γιατί κατοικώ στο εξωτερικό. Αυτό του φάνηκε τόσο ενδιαφέρον, που η συζήτηση έμεινε εκέι. «Μα πώς είναι δυνατόν», μου λέει; «Δεν είσαι Έλληνας πολίτης;». Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι διατηρώ το δικαίωμα να ψηφίσω, αλλά μόνο αν επισκεφθώ την Ελλάδα, άλλος τρόπος δεν προβλέπεται. «Αυτά είναι προφάσεις», μου λέει. «Είστε τόσοι πολλοί Έλληνες στο εξωτερικό και σας αποκλείουν; Σήμερα υπάρχουν όλα τα μέσα, πχ να ψηφίσεις σε πρεσβεία, ή με γράμμα, ή ακόμη και μέσω ίντερνετ... και καταλήγει στο ασφαλές συμπέρασμα (όπως πάντα αρέσει στους Γερμανούς): «τόση αξία δίνει στην γνώμη των πολιτών της, η χώρα που συνέλαβε την ιδέα της δημοκρατίας; Με μια δόση προσποιουμένης αισιοδοξίας του απαντώ ότι ίσως αλλάξει αυτό στο μέλλον.

Στις εκλογές του 2015, το ελληνικό κράτος αποδεικνύει ότι δύσκολα αλλάζει... και αυτή τη χρονιά οι Έλληνες πολίτες του εξωτερικού πρέπει να ταξιδέψουν, να πληρώσουν μεγάλα ποσά για να ασκήσουν τα δικαιώματά τους. Γιατί να μην εκφράσουν αυτοί οι χιλιάδες εκλογείς τη γνώμη τους σε μια τόσο κρίσιμη ψηφοφορία; Γιατί να μην έχουν γνώμη για το πώς θα ξεπεραστεί η κρίση, η αιτία για κάποιους της μετανάστευσής τους, ώστε ίσως να μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους; Γιατί να μην έχουν γνώμη για το ποιά κατευθυνση θα ακολουθήσει η χώρα στο μέλλον, το οποίο ίσως τους βρει εκεί;

Πολλοί φίλοι στην Ελλάδα μου λένε ότι καλύτερα που δεν ψηφίζουμε, γιατί είμαστε βολεμένοι στο εξωτερικό, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από την κρίση, δεν είμαστε αντικειμενικοί κλπ. Μα... τα συμφέροντά μας είναι ακόμη στην Ελλάδα, οι οικογένειες μας επίσης, φορολογική δήλωση κάνουμε και στις δυο χώρες... Εν τέλει αν θεωρούν ότι δεν πρέπει να ψηφίσουμε, καλύτερα να μας διαγράψουν από τους εκλογικούς καταλόγους. Ας μην μας δίνουν το δήθεν δικαίωμα να ψηφίσουμε, αφού πρώτα διανύσουμε 3000 χλμ.

*Ο Παναγιώτης Λάσπας είναι γιατρός στο Μάιντζ της Γερμανίας