Σήμερα διάβασα ( και χάρηκα) ότι ο αντιπολιτευόμενος «σκιώδης υπουργός» Εξωτερικών και στέλεχος των Εργατικών στην Βρετανία , Χίλαρι Μπεν, σε συζήτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων για τη συμμετοχή της Βρετανίας στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και επί συριακού εδάφους με στόχο τους τζιχαντιστές δήλωσε:

«Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το κακό, πρέπει να κάνουμε το κομμάτι που μας αναλογεί σε αυτή την υπόθεση» είπε, καλώντας τους συναδέλφους του να ψηφίσουν υπέρ.

Υπενθύμισε ότι οι Εργατικοί χαρακτηρίζονταν ανέκαθεν από διεθνισμό: «Δεν πρέπει τώρα να περάσουμε στην άλλη όχθη. Αντιμετωπίζουμε φασίστες. Δεν αντιμετωπίζουμε απλά την καλομετρημένη ωμότητά τους, αλλά την άποψη που έχουν ότι είναι ανώτεροι από κάθε έναν από εμάς εδώ μέσα απόψε και των πολιτών που εκπροσωπούμε. Περιφρονούν εμάς και τις αξίες μας, Την ανοχή και την αξιοπρέπειά μας. Και αυτό που γνωρίζουμε πολύ καλά σε σχέση με τους φασίστες είναι ότι πρέπει να τους νικήσουμε.»

Όταν τελείωσε την ομιλία του, το χειροκρότημα ήταν παρατεταμένο και πολύ δυνατό. Όχι μόνο από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης, αλλά και από τα κυβερνητικά.

Αμέσως μετά πήρε το λόγο ο υπουργός Άμυνας, Φίλιπ Χάμοντ, ο οποίος συνεχάρη το «σκιώδη» ομόλογό του, λέγοντας ότι η ομιλία του θα μείνει στην ιστορία της Βουλής των Κοινοτήτων.

Πολιτικός πολιτισμός, αγάπη για τη χώρα. Ανάμεσα σε μια κυβέρνηση και σε μια αντιπολίτευση θα υπάρχουν πολλά σημεία με διαφορετική αντίληψη, τα οποία θα πηγάζουν από την ιδεολογία τους. Ας μην διαφωνούν όμως στα αυτονόητα. Ας μην γίνουμε ΣΥΡΙΖΑ του 2012-2015 που όλοι νομίζαμε ότι παίζουμε το μισό παιχνίδι « Σε κάνω να πεις Ναι ή Όχι» και ούτε ένα ΝΑΙ δεν ακούστηκε από τα χείλη του....