Συνεχίζεται πιο θρασύδειλα πιο επιθετικά και με όρους πλέον σύμπλευσης και συμπόρευσης κράτους με το γνωστό φασιστικό και ναζιστικό παρακράτος έτσι όπως εκφράζεται από την ''νόμιμη'' πλέον εκδοχή του, αυτή της Χρυσής Αυγής. Υπήρχε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν τις εθνικές εκλογές του 2012.
Αναλυτές, κάποιοι δημοσιολόγοι, δημοσιογράφοι αλλά και μια ικανή μερίδα του ελληνικού λαού ψέλιζε πως η Χρυσή Αυγή εισέρχεται στο κοινοβούλιο ως μια ρομφαία, τιμωρίας και ραπίσματος του σάπιου πολιτικού κατεστημένου του δικομματισμού. Παράλληλα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας παρατηρούνταν μια άνευ προηγουμένου μετακίνηση από το ΛΑΟΣ στελεχών που το ακροδεξιό τους παρελθόν φωνάζει από μακριά. Πλεύρης, Βορίδης, Γεωργιάδης ήταν αυτοί που ανέλαβαν να θέσουν πλέον με πιο κοινοβουλετικούς όρους και πολιτικό πολιτισμό την ατζέντα της Χρυσής Αυγής αφού είχε προηγηθεί η εισαγωγή θεμάτων με μπόλικη ξενοφοβία και ρατσισμό από το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη.
Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια επανένωσης της δεξιάς ''πολυκατοικίας'' με το ακροδεξιό εθνικιστικό μέτωπο. Και ξάφνου ήρθαν οι συλλήψεις της Χρυσής Αυγής όχι με τόσο κόσμιο και ευγενικό τρόπο, αλλά κυρίως όχι τόσο συνταγματικό για κόμμα εκλεγμένο στο ελληνικό κοινοβούλιο από τον ελληνικό λαό. Η μεγάλη επιχείρηση απεγκλωβισμού και ''επαναπατρισμού'' ενός κόσμου που δουλεύει στα σώματα ασφαλείας ανήκει στό ποίμνιο της εκκλησίας και έχει σαφώς παραπλανηθεί και εξαπατηθεί από την Χρυσή Αυγή ξεκινούσε. Δεν μπορούσε βέβαια να υλοποιηθεί διότι ήταν αρκετά συρικνωμένο το λαϊκό εισόδημα απο την λεηλασία των μνημονίων και η φτώχεια άρχισε να γίνεται έκδηλη και στα μεσαία στρώματα. Η πλημμυρίδα είχε παρασύρει τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ ΝΔ) και αυτό αποτυπώθηκε ποσοστιαία στο εκλογικό αποτέλεσμα. Η είσοδος ενός ακραιφνούς ναζιστικού μορφώματος στην Βουλή μιας χώρας όπου είχε ζήσει από πρώτο χέρι την νασιστική θηριωδία ήταν γεγονός. Τα συστημικά μέσα άρχισαν να προβάλλουν την Χρυσή Αυγή ως μια οργάνωση που έκανε αιμοδοσίες, κοινωνικά παντοπωλεία και πάσης φύσεως κοινωνική εργασία ύπο την ταμπέλα «μόνο για Έλληνες». Προκαλούνται τριγμοί στη Νέα Δημοκρατία και η αμηχανία είναι επιεικής χαρακτηρισμός για να περιγραφεί η αδυναμία ''γείωσης'' με το συντηρητικό κομμάτι του ελληνικού λαού στο οποίο είχε διεισδύσει η Χρυσή Αυγή.Τα ΜΜΕ του συστήματος των ολιγαρχών και της διαπλοκής ''ανακαλύπτουν'' πογκρόμ σε μετανάστες, παραστρατιωτική δράση ενός κατά τα άλλα κοινοβουλευτικού κόμματος, καλοκαιρινές κατασκηνώσεις που προωθούν την εθνικιστική βία το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Τα περισσότερα εξ'αυτών βέβαια τα ανακαλύπτουν μετά τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα. Πράξεις που αποδίδονται ή αφήνεται να εννοηθεί (πρίν αποδειχθεί στην περίπτωση του Φύσσα) πως διέπραξαν μέλη της Χρυσής Αυγής. Έπειτα απο όλα αυτά δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί προκαλεί εντύπωση το να συναγελάζεται και να συνομιλεί ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, Μπαλτάκος, με το κόμμα της Χρυσής Αυγής για επηρεασμό και καθοδήγηση της δικαιοσύνης από την κυβέρνηση όσον αφορά το ''στημένο'' κατά τη Χρυσή Αυγή κατηγορητήριο επειδή απλά ''έκοβε'' ψήφους απο τον Σαμαρά. Μπορούμε όμως να φανταστούμε τι θα συμβεί στο μέλλον αν για παράδειγμα κάποιο κόμμα της Αριστεράς αποδειχθεί επικίνδυνο για το σύστημα και διασαλέψει την έννομη άρχουσα τάξη της χώρας. Ίσως και να μην είναι μακριά αυτή η στιγμή, μένει να το διαπιστώσουμε. Μέχρι τότε ένα είναι σίγουρο. Τα «φίδια» βγήκαν από τις τρύπες τους...