Αντίστοιχο ρόλο προφανώς θα μπορούσε να αποτελέσει και η Νικόπολη για το Νομό μας. Και όταν μιλάμε για Νικόπολη δεν αναφερόμαστε μόνο στο Αρχαίο θέατρο, αλλά και στο μνημείο του Αυγούστου, το στάδιο, αλλά και τις δυο Βασιλικές Εκκλησίες, καθώς και όλον τον υπόλοιπο αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος είναι από τις λίγες περιπτώσεις παγκόσμια όπου μπορούμε να μελετήσουμε σχεδόν ολόκληρη την πόλη ( τεράστιο μέρος της δεν έχει ακόμα ανασκαφεί). Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα τεράστιο ιστορικό απόθεμα , αλλά και απόθεμα γνώσης που σήμερα είναι οριακά εκμεταλλεύσιμο.
Τα οφέλη από τον τουρισμό( συμβατικό ή και θεματικό) αλλά και τα εκπαιδευτικά προγράμματα που μπορούν να δομηθούν θα ενισχύσουν όλη την Πρέβεζα, θα αναδείξουν και τα υπόλοιπα μνημεία (Κασσώπη, Νεκρομαντείο, Όρραον, κάστρα κτλ) αλλά και το φυσικό πλούτο της περιοχής και θα αναβαθμίσουν πλέον σε κομβική τη νέα σχέση μνημείων και ανάπτυξης.
Θα πρέπει εδώ όμως να εξάρουμε τον ρόλο της Περιφέρειας Ηπείρου, η οποία με μια σειρά δράσεων, έχει αναδείξει το ρόλο της Νικόπολης. Έχει γίνει προσπάθεια για ένταξη στα μνημεία της UNESCO, για δημιουργία θεματικού πάρκου, η συνεργασία με το Διάζωμα κτλ
Άφησα τελευταίο για να δείξω την σημασία που μπορεί να έχει ακόμα και ένα άτομο την ολοκλήρωση από τον επιφανή δημιουργό Wim Mertens του έργο του "Dust of truths" εμπνευσμένο, από την Αρχαία Νικόπολη και τη συναυλία που έδωσε τον Αύγουστο του 2014 στο Μνημείο του Αυγούστου. Η αναγνώριση από τον καλλιτέχνη της πολιτιστικής αξίας της περιοχής και ο ρόλος της στην εξέλιξη της ιστορίας είναι ιδιαίτερα σημαντική για την περιοχή μας
Η ανάπτυξη της Πρέβεζας χρειάζεται ένα ερέθισμα, και αυτό μπορεί να είναι η Νικόπολη. Κάθε θετικό βήμα θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά και θα «αναγκάσει» τους Πρεβεζάνους να καταλάβουν ότι οι δυνατότητες της περιοχής είναι ανεξάντλητες και ανεκμετάλλευτες. Η Πρέβεζα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει μπορεί και οφείλει να είναι ευημερούσα ακόμα και μέσα σε μια δύσκολη για την χώρα περίοδο. Το μόνο που χρειάζεται είναι ορισμένα δημιουργικά μυαλά, τα οποία να γνωρίζουν τι συμβαίνει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, να έχουν τις γνώσεις, να αγαπούν την περιοχή, με δεδομένο ότι θα βρουν (ή θα τους αφήσουμε...) τον απαραίτητο χώρο. Μοιάζει απλό και αυτονόητο, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουμε δει ότι δεν είναι.
