Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Στην Ελλάδα του 2013, μπορεί να δει κάποιος τα πάντα! Μπορεί να δει φασίστα, με μικρασιάτικη καταγωγή, που έχει φίλο αλβανικής καταγωγής και βρίζουν και οι δύο τους μετανάστες! Μπορεί επίσης να δει και αναρχικό να είναι μεγαλοστέλεχος εταιρίας και στο σπίτι του να έχει ένα ωραιότατο πόστερ του Ντουρούτι και να κάνει κηρύγματα πως έχουν αλλάξει οι εποχές, τώρα χρειάζεται ηρεμία και άλλα τέτοια «φούμαρα». Πάει και τέλειωσε, είναι η εποχή των αντιθέσεων και των κοντράστ στην κοινωνία. Ένα τέτοιο κοντράστ θα προσπαθήσω να περιγράψω κι εγώ.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Ένα από τα προσφιλή... τσιτάτα που χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια από ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, και κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί και κοινωνική πραγματικότητα (στην κρίση του καθενός αυτό), είναι ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Είναι στιγμές στη ζωή που νομίζεις ότι πράγματα στην καθημερινότητά μας είναι τόσο «μικρά», που μας κάνουν να χάνουμε τον δρόμο μας στη ζωή.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Τώρα που η σκόνη κάπως καταλάγιασε από τον «τυφώνα» δημοσιότητας στο πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούμπο, ας πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους, γιατί σε αυτή τη χώρα, μπορεί το American Dream ή Greek Dream του πιτσιρικά από του Ζωγράφου (και σίγουρα όχι από καμία συνοικία της Νιγηρίας), να έγινε πραγματικότητα, αλλά για τους δεκάδες χιλιάδες... Γιάννηδες της χώρας μας δεν είναι όλα ρόδινα. Πρώτ' από όλα, έτυχε να γνωρίζω τον συγκεκριμένο πιτσιρικά και περί τίνος πρόκειται, πολύ απλά γιατί ήμασταν γείτονες στου Ζωγράφου.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Την Πέμπτη στην Ε.Ο. Πρέβεζας-Ιωαννίνων, συνέβη ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα, που κόστισε τη ζωή σε έναν συμπολίτη μας. Αναμφίβολα για την τοπική μας κοινωνία, είναι ένα ζήτημα που συγκλόνισε, αναστάτωσε, στεναχώρησε. Αυτή είναι η ανθρώπινη πλευρά μικρών κοινωνιών. Υπάρχουν όμως και τα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που μας βγάζουν από μία... μιζέρια, στην οποία ένα ολόκληρο «σύστημα» μας «βουλιάζει» μέρα με την ημέρα και πιο πολύ.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Τις τελευταίες εβδομάδες ολόκληρη η χώρα μοιάζει να ζει σε έναν παραλογισμό, με μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα να παίζουν με τη νοημοσύνη όλων μας, σε σημείο τόσο εξοργιστικό που καταντά και επικίνδυνο.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Επειδή έχει χυθεί πολύ μελάνι από πένες αξιόλογες, αλλά και «παπαγαλάκια» για το ζήτημα της απεργίας των εκπαιδευτικών, που δεν έγινε τελικά, εν μέσω Πανελλαδικών. Επειδή στις ζωές μας μπαίνουν ολοένα και πιο συχνά λέξεις όπως «επίταξη» και «πειθαρχικό», ας βάλουμε κάποια πράγματα σε μία σειρά, μπας και βγει κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα στο... ευρύ κοινό.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Η δημοσιογραφία είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα. Πολύ απλά γιατί όσοι δεν είναι μέσα στο «παιχνίδι» της, είναι πολύ δύσκολο έως και ακατόρθωτο να αντιληφθούν τους συσχετισμούς, τις πιέσεις και το τι μπορεί να βρίσκεται πίσω από την «κουρτίνα». Απλώς εικάζουν την ώρα που αυτός που βρίσκεται πίσω από την «κουρτίνα», το βλέπει να συμβαίνει.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

*Γι' αυτή την κατάμαυρη μέρα δεν έχω να γράψω κάτι περισσότερο από αυτό που έγραψα πέρυσι τέτοια μέρα, όταν το atpreveza.gr ήταν ακόμη στις πρώτες ημέρες... ζωής του. Απλώς το παραθέτω:

Την 21η Απριλίου 1967 η χώρα μπήκε στο «γύψο». Για να θεραπευτεί από τα... μιάσματα και τις... ασθένειες. Αυτό οραματίζονταν κάποιοι σχιζοφρενείς τύποι, όργανα της CIA, που η μοίρα έλαχε να φορούν την τιμημένη στολή του Έλληνα αξιωματικού.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Ως www.atpreveza.gr καλύψαμε κάθε στιγμή του συλλαλητηρίου ενάντια στην υποβάθμιση του Γ.Ν. Πρέβεζας. Προσωπικά έχει τύχει να βρεθώ ως πολίτης, αλλά και να καλύψω δημοσιογραφικά αρκετά μεγαλειώδη συλλαλητήρια στην Αθήνα με πολυποίκιλη «ανθωπογεωγραφία». Το αναφέρω αυτό, απλώς για να τονίσω πως δεν είναι η πρώτη φορά που μετέχω σε τέτοιου είδους κινητοποιήσεις.