Αρχικά δήλωσε: «Κατ’ αρχάς αυτό εδώ είναι ένα πρόγραμμα, που προκύπτει από τη συνεργασία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης μαζί με τη FIBA World, στο οποίο μας ενδιαφέρει η ηλικία κάτω των 14.
Η διοργάνωση είναι πάρα πολύ καλή. Είτε λέγεται διαμονή είτε φιλοξενία. Όλα λειτουργούν σε πάρα πολύ καλό επίπεδο και θα έλεγα ότι υπάρχει μία επιλογή από όλη την Ελλάδα με σκοπό σε πρώτη φάση την αξιολόγηση κάποιων παιδιών, σε σχέση με κάποιες διεθνείς νόρμες, έτσι ώστε να τα παρακολουθούμε και να κάνουμε επιλογές για να στελεχώσουμε την Εθνική Παμπαίδων. Αυτή είναι η λογική και φιλοσοφία».
Για το αν υπάρχει η βάση, το ταλέντο για να στελεχωθούν σε καλό επίπεδο οι εθνικές ομάδες είπε: «Ταλέντο υπάρχει, αλλά υπάρχει μία διαφοροποίηση ανάλογα με τις ηλικιακές ομάδες. Δηλαδή κάποιες ηλικιακές ομάδες έχουν περισσότερο ταλέντο, κάποιες όχι. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Από πλευράς αριθμού παιδιών. Υφίσταται βέβαια πάντα ένα καλό ποσοστό παιδιών με προοπτική. Το αν αυτά τα παιδιά προχωρήσουν και εξελιχθούν, έχει μεγάλη σημασία σε ποιο πρόγραμμα βρίσκονται αυτά τα παιδιά. Όταν λέω πρόγραμμα, εννοώ σε ποιες ομάδες είναι. Ένα παιδί για να εξελιχθεί χρειάζεται συγκεκριμένα στοιχεία. Είναι πολύ λίγα τα προγράμματα για να υποστηρίξουν ένα παιδί με προοπτική. Θέλει προπονητές με εμπειρία, θέλει γυμναστές, θέλει διατροφολόγους, θέλει αθλητικούς ψυχολόγους, θέλει ένα ολόκληρο πακέτο για να μπορεί ένα παιδί σε διάρκεια 4-5 ετών να φτάσει στο επίπεδο που ανταποκρίνεται στην προοπτική του».
«Η καλύτερη προπόνηση του κόσμου δεν αντικαθιστά το παιχνίδι»
Απαντώντας στο ερώτημα αν έχουμε μπασκετική σχολή ο τεχνικός σύμβουλος της ΕΟΚ ανέφερε: «Σχολή δεν υφίσταται, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις ένα κομμάτι τέτοιο, από πλευράς θα έλεγα προοπτικής δουλειάς, σε τρόπους τακτικής, πως ο καθένας αντιμετωπίζει το παιχνίδι. Θα έπρεπε να υπάρχει, αλλά εκείνο το οποίο είναι δεδομένο ότι υπάρχει είναι ότι το μπάσκετ αλλάζει μορφή. Δεν αλλάζει το άθλημα, αλλά ο τρόπος που παίζεται το παιχνίδι. Γι’ αυτό μέσα στην αξιολόγηση κάποιων παιδιών, βλέπεις –για παράδειγμα- ότι για να μπορεί να παίξει κάποιος μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα καλός αθλητής. Αλλιώς δε μπορεί να παίξει μπάσκετ. Το δεύτερο είναι να έχει μπασκετικές ικανότητες και να είναι πολύ γρήγορος. Μετράει η ταχύτητα. Πιο παλιά ήταν η δύναμη. Άρα πρέπει να στήσεις ένα μπάσκετ σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε με αθλητές, οι οποίοι να μπορούν να το υποστηρίξουν. Και φυσικά δεν αλλάζει ποτέ και τίποτα αν δεν υπάρχει η ολοκλήρωση ενός αθλητή σε αυτά που λέμε βασικά. Να μπορεί να τρέχει, να μπορεί να σταματάει, να μπορεί να πασάρει, να ντριμπλάρει, να σουτάρει για να μπει στη λογική των συνεργασιών. Αλλά πια τα δύο βασικά στοιχεία που πρέπει να πηγαίνουν παράλληλα είναι η αθλητική υποδομή και η μπασκετική υποδομή. Πρέπει να δουλεύονται παράλληλα πια» και συμπλήρωσε για το χρόνο συμμετοχής που πρέπει να έχουν οι νεαροί αθλητές:
«Η καλύτερη προπόνηση του κόσμου δεν αντικαθιστά το παιχνίδι. Άρα λοιπόν πρέπει να υπάρχει χρόνο συμμετοχής. Το να πηγαίνει κάποιος σε μία ομάδα για να πάρει κάποια χρήματα σε μικρή ηλικία, τα οποία πλέον δεν είναι και ιδιαίτερα πολλά, και να μη παίζει, σε δύο χρόνια θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Παίκτης που δεν παίζει σε δύο χρόνια ξεκινά πάλι από την αρχή. Εδώ βέβαια υπάρχει μία διαφορετική λογική. Μία ομάδα παίρνει ένα παίκτη να έχει τα δικαιώματά του και τον δίνει σε μία ομάδα, σε ένα ελεγχόμενο πρόγραμμα για να έχει χρόνο συμμετοχής. Υπάρχουν δηλαδή συνδυασμοί που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Να πάρω όμως έναν νεαρό παίκτη σε μία ομάδα για να γεμίσω το ρόστερ και όχι για να παίζει, αυτό είναι πρόβλημα»
«Ταλέντο υπάρχει, αλλά όταν φεύγει ένας Διαμαντίδης, φεύγει ένας Σπανούλης δεν είναι εύκολο να αντικατασταθούν σε μικρό χρόνο»
Ο κ. Μίσσας μίλησε και για «μεγάλη» Εθνική Ομάδα: «Επειδή έχουμε συνηθίσει την Εθνική Ομάδα να είναι στην κορυφή, την elite του αθλήματος και κάποια στιγμή αυτό συνδυάζεται με τα μετάλλια, ένα πράγμα που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι και οι άλλες ομάδες προχωράνε και οι άλλες ομάδες παίζουν μπάσκετ. Δεν παίζουμε μόνο εμείς και μάλιστα βελτιώνονται και παίζουν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο συναγωνισμός είναι μεγάλος.
Την τελευταία πενταετία-εξαετία έχουν φύγει για διάφορους προσωπικούς λόγους πάρα πολύ καλοί παίκτες, οπότε είναι απόλυτα φυσιολογικό κατά τη δική μου άποψη, μία νέα γενιά παικτών που είναι όλοι τους εξαιρετικά ταλαντούχοι να φτάσει πάλι στην κορυφή. Ταλέντο υπάρχει, αλλά όταν φεύγει ένας Διαμαντίδης, φεύγει ένας Σπανούλης δεν είναι εύκολο να αντικατασταθούν σε μικρό χρόνο.
Επίσης και εμείς έχουμε αρκετά παιδιά που παίζουν στο ΝΒΑ, άρα αρχίζουν μεγάλες δυσκολίες σε σχέση με την ενσωμάτωσή τους. Έχουμε όμως ‘’έτοιμους’’ παίκτες με ιδιαίτερο ταλέντο για τα επόμενα 8 χρόνια και πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα είμαστε ξανά πολύ μπροστά. Αλλά έχουμε θέματα και προβλήματα. Δεν είναι τόσο απλό. Για παράδειγμα αν σταματήσει ο Μπορούσης το μπάσκετ, ποιο είναι το επόμενο μεγάλο ‘’πεντάρι’’; Σταματάει ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Ζήσης στα point guard. Έχουμε το Σλούκα, το Μάντζαρη, τον Καλάθη. Έπειτα; Εννοώ στο επίπεδο αυτών των παιδιών. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Η Ισπανία μόλις ο Γκασόλ και οι υπόλοιποι σταματήσουν θα έχει και αυτή πρόβλημα.
Βέβαια είναι ένα θέμα ότι δε θα έπρεπε μερικοί πολύ μεγάλοι παίκτες να σταματούν τόσο νωρίς από την Εθνική Ανδρών. Εγώ τους δικαιολογώ, ξέρω τι τεράστια προσπάθεια κάνουν, ξέρω τη φθορά που έχουν, αλλά θα προτιμούσα μέχρι να φτάσουν σε ένα σημείο που να μη πηγαίνει άλλο να ήταν εκεί.
Φέτος, στο Προλυμπιακό με την Κροατία, ήμασταν άτυχοι και δεν έπαιζαν δύο πολύ σημαντικοί παίκτες, ο Σλούκας και ο Πρίντεζης. Έχουμε μία απώλεια που είναι το 30% της δυναμικής σου. Αν ήταν αυτοί θα λέγαμε ότι συμμετέχουμε στους Ολυμπιακούς. Το καλό είναι ότι υπάρχει ένας αριθμός παιδιών, είτε λέγονται 90ρηδες, είτε λέγονται 93ρηδες κτλ. με ιδιαίτερο ταλέντο και θεωρώ ότι σύντομα θα βρεθούμε στο επίπεδο των μεταλλίων».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Παναγιώτης Τσόγκας