Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 24 Δεκεμβρίου 2012 01:27

Ανάθεμα τα τάλαρα... που όμως μας μάγεψαν!

Η θεατρική παράσταση «Το Τίμημα (...ανάθεμα τα τάλαρα...)», σε κείμενο-σκηνοθεσία του Κώστα Καζούκα, που ανέβασε το Σάββατο στη σκηνή του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Πρέβεζας, η Θεατρική Σκηνή Πρέβεζας, προκαλούσε «αλυσιδωτές αντιδράσεις» στο μυαλό του θεατή, σαν μια δύσκολη... χημική εξίσωση.

Πρώτα απ' όλα παρουσιάζει όλες τις πτυχές του χρήματος. Αυτού του παραδεισένιου «διαβόλου» που ελέγχει ζωές, συναισθήματα, κοινωνίες, κινεί τον καπιταλισμό, όπως και τον συναισθηματισμό των ανθρώπων. Και κυρίως επηρεάζει τον ψυχισμό του απλού λαϊκού ανθρώπου, που προσπαθεί να επιβιώσει και κάνει «εκπτώσεις» στην περηφάνια του για να αποκτήσει το χρήμα. Δεν μπορεί όμως να αγοράσει το πιο πολύτιμο από όλα. Την ευτυχία...

Δείχνει επίσης το μεγαλείο που κρύβει ο απλός λαϊκός άνθρωπος και η καθημερινότητά του. Το μεγαλείο εκείνο που ανέδειξαν οι κορυφαίοι Ιταλοί και Έλληνες λογοτέχνες, και πέρασαν στην αιωνιότητα. Το μεγαλείο του απλού λαϊκού ανθρώπου, που αποδεικνύει πως η τέχνη είναι για το λαό και όχι για την τέχνη, με την ελιτίστικη οπτική της, γιατό όπως έγραψε και ο Άλκης Αλκαίος: «... στα κρυφά και ταπεινά, ψάξε τα παντοτινά».

«Το Τίμημα (...ανάθεμα τα τάλαρα...)» είναι μία παράσταση που «παίζει» με την πολιτική πραγματικότητα, φανερώνοντας πως όλα τριγύρω αλλάζουν για το λαό και όλα τα ίδια μένουν. Ο Λιμενάρχης, ο «δικός» μου και «δικός» σου στην Κυβέρνηση, οι βουλευτάδες και γραμματικοί, ακόμη και σήμερα υπάρχουν γύρω μας και διαφεντεύουν.

IMG 1884copy

Η παράσταση της Θεατρικής Σκηνής Πρέβεζας έχει και μπόλικη... Πρέβεζα. Μια Πρέβεζα με τους ανθρώπους της, της γειτονιές και τα κουτσομπολιά της, τους έρωτες στα στενά σοκάκια της, τα δάκρυα λύπης και χαράς, τις διαφορετικές κουλτούρες της. Την Πρέβεζά ΜΑΣ.

Εξαιρετικοί ήταν όλοι οι ηθοποιοί, θυμίζοντας πως ο ερασιτεχνισμός στο θέατρο, είναι ότι και το... αλάτι στο φαγητό. Σε ορισμένες σκηνές, η «Φρόσω», Σταυρούλα Καραγιάννη, μπορούμε να πούμε πως «άγγιξε» τον επαγγελματισμό.

Έξυπνο ήταν επίσης το «εύρημα» με τις μάσκες στα πρόσωπα των ηθοποιών, που θύμισε κάτι από βενετσιάνικο θέατρο, όπως και η σκηνή με τις γυναίκες που σπεύδουν έξω από το σπίτι του Ανδρέα Βασδέκη.

Ανάθεμά τα τάλαρα... που όμως μας μάγεψαν!

 

Η ταυτότητα της παράστασης:

 

Μαρίνα Διαμάντη: Δήμητρα Δρόσου
Ανδρέας Βασδέκης: Ανδρεάς Καραμάνης
Σπύρος: Μάκης Μυλωνίδης
Φρόσω Διαμάντη: Σταυρούλα Καραγιάννη
Θανάσης Διαμάντης: Βαγγέλης Σοπικιώτης
Χρήστος: Παναγιώτης Ακρίδας
Γιάννης: Κωστής Μόλλα
Τσιγγάνα, Γειτόνισσα, Αγρότισσα: Παναγιώτα Πανταζή
Βασιλική, Ταβερνιάρισσα, γειτόνισσα, αγρότισσα: Ελένη Μπέλλου
Γειτόνισσα, Πελάτισσα: Βασιλική Κιτσοπαππά
Τσιγγάνα, Γειτόνισσα: Ουρανία Κορδώνη
Ασπασία: Δήμητρα Ζώη
Καφετζής: Γιάννης Βουλιτσιώτης

Διαδηλωτές: Πάρης Σαρρής, Γιάννης Καζούκας, Άρης Τσώλης, Βασίλης Σοπικιώτης

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Κώστας Καζούκας

Εικαστικά: Τάκης Μπέκας

Κατασκευές σκηνικού: Διονυσία Σταματοπούλου, Κώστας Μόλλα, Άννυ Βλαχοπούλου
Επιλογή μουσικής: Κώστας Καζούκας

Μουσική τέλους «Το Τίμημα»: Αποστόλης Βαγγελάκης
Ενδυματολογία – μακιγιάζ: Δήμητρα Ζώη και όλη η ομάδα
Φωτισμοί: Άννυ Βλαχοπούλου

Αφίσα-Πρόγραμμα: Άννυ Βλαχοπούλου

Τεχνική - Ηλεκτρονική υποστήριξη : Χαράλαμπος Γουρνάρης