Λίγα λόγια για την ταινία
Η Ντόνια είναι μια νεαρή αφγανικής καταγωγής που ζει στο ληθαργικό Φρίμοντ της Καλιφόρνια και βγάζει τα προς το ζειν γράφοντας τα κείμενα σε fortune cookies. Οι προσπάθειές της να βάλει τη ζωή της σε τάξη αποδεικνύονται άκαρπες, καθώς βασανίζεται από αϋπνίες και συμπλέγματα ενοχής απέναντι στην οικογένειά της. Μέχρι που αποφασίζει να γράψει το δικό της, ανορθόδοξο fortune cookie, αναζητώντας τον ιδανικό ρομαντικό παραλήπτη. Με μελαγχολική ασπρόμαυρη φωτογραφία, υπαρξισμό αλά Τζιμ Τζάρμους, απολαυστικές πολυπολιτισμικές αναφορές κι απρόσμενες στιγμές εκκεντρικού χιούμορ, η ταινία του Μπαμπάκ Τζαλάλι φέρνει στο μυαλό παλιές καλές εποχές του αυθεντικού ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και του χάρισε δικαίως το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Αυτή η ταινία είναι για έναν μετανάστη σε μια νέα χώρα, αλλά βεβαίως δεν ισχύει η ίδια μεταναστευτική εμπειρία για όλους. Κάθε άτομο έχει διαφορετικούς λόγους που φεύγει και κάθε άτομο έχει τα δικά του όνειρα και επιθυμίες για το μέλλον στο νέο του σπίτι. Συχνά, το παρελθόν κάποιου καθοδηγεί το παρόν του και ειδικά για κάποιον που ξεκινάει από την αρχή κάπου μακριά από το σπίτι του, το παρελθόν δεν μένει ποτέ πολύ πίσω του.
Με αυτή την ταινία θέλω να κοιτάξω πέρα από την ιδέα ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε έναν κόσμο που συνεχώς φανταζόμαστε αντιθέσεις και υπερβάλλουμε για τη διαφορετικότητα του άλλου, είναι σημαντικό να κοιτάμε τις οικουμενικές ομοιότητες. Ένας μετανάστης και ένας μη μετανάστης μπορούν να μοιράζονται τις ίδιες ελπίδες, όνειρα και φιλοδοξίες.
Ο βασικός χαρακτήρας της ταινίας, η Ντόνια, μια ανεξάρτητη νέα γυναίκα και πρώην διερμηνέας για τον αμερικάνικο στρατό, νιώθει ότι βρίσκεται εκεί που είναι λόγω των προσωπικών της επιλογών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υποφέρει ή δεν νιώθει εκτοπισμένη. Είναι αποφασισμένη να αλλάξει τα πράγματα. Θέλει να είναι απασχολημένη. Θέλει να νιώθει άνετα. Θέλει να ερωτευτεί. Όπως και ο περισσότερος κόσμος. Αν και αυτή η ταινία φαίνεται να κοιτάζει τη δυσμενή κατάσταση μιας Αφγανής διερμηνέα και τη νέα της ζωή στην Αμερική, το ύφος της ταινίας δεν βασίζεται στον κοινωνικό ρεαλισμό. Παρατηρήσεις στοιχείων του παραλόγου της πολιτισμικής μετάβασης και συναισθήματα εκτοπισμού και μοναξιάς μπορούν να παρουσιαστούν και μέσα από το χιούμορ.
Τα παράλογα της πολιτισμικής προσαρμογής και των συναισθημάτων εκτοπισμού μπορούν να παρουσιαστούν μέσω του χιούμορ. Γιατί αν και τα θέματα μπορεί να είναι σκοτεινά, υπάρχει χιούμορ στο σκοτάδι και ως κινηματογραφιστής, αυτό το ανάλαφρο στοιχείο είναι πάντα σημαντικό για μένα. Το να δείχνουμε το αστείο σε δύσκολες καταστάσεις δεν μειώνει τη σοβαρότητα ή το βάθος μιας ιστορίας. Μπορεί να την κάνει ακόμα πιο αληθινή και να προσθέσει επίπεδα. Όπως λέει μια παροιμία: Αυτός που κλαίει έχει μόνο ένα βάσανο. Αλλά αυτός που γελάει έχει χίλια κι ένα βάσανα».
Έγραψαν για την ταινία:
«Η τέταρτη ταινία του ιρανικής καταγωγής Μπαμπάκ Τζαλαλί είναι μια απόλαυση: μια ονειροπόληση για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις δυνατότητες τους που ανθίζουν στα πιο αναπάντεχα μέρη». The Observer
«Δίπλα στις κομεντί της Γκρέτα Γκέργουιγκ και του Νόα Μπάουμπακ, η ταινία Φρίμοντ μας παρουσιάζει το νέο μονοπάτι που ανακαλύπτει μια Αφγανή πρόσφυγας ως κειμενογράφος των μηνυμάτων που βρίσκουμε μέσα στα τυχερά μπισκότα στα κινέζικα εστιατόρια (fortune cookies). Ο Μπαμπάκ Τζαλαλί με την πανέμορφα φωτογραφημένη ταινία του χρησιμοποιεί τις παγίδες μιας κρίσης ταυτότητας για να δημιουργήσει ένα αυθεντικό δράμα μετανάστευσης». Sight and Sound
«O Μπαμπάκ Τζαλαλί με καταγωγή από το Ιράν έφτιαξε αυτή την αστεία, στοχαστική και θελκτική ταινία γυρισμένη σε λαμπρό ασπρόμαυρο, με διαλόγους στο ύφος του Τζιμ Τζάρμους και ωραίες ερμηνείες από την πρωτοεμφανιζόμενη πρωταγωνίστρια καθώς και τους Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ από το The Bear και τον καρατερίστα Γκρεγκ Τέρκινγκτον». The Guardian
«Η ταινία Φρίμοντ παίζει με κλειστά τα χαρτιά της, αλλά γνωρίζει πότε έχει έναν άσο στο μανίκι της και πότε ακριβώς να τον παίξει. Στην τελική πράξη, ο Τζέρεμι Άλλεν Γουάιτ (από την τηλεοπτική σειρά The Bear) εμφανίζεται ως ο Ντάνιελ, ένας παράξενος μηχανικός αυτοκινήτων που είναι τόσο απομονωμένος όσο και η Ντόνια, αλλά λίγο πιο ευθύς για τα συναισθήματά του. Δεν υπάρχει κάποια ξαφνική αλλαγή ταχύτητας για να αποκτήσει η ταινία ένα ρομαντικό φινάλε και η σύντομη συζήτηση τους γίνεται στον ίδιο τόνο όπως και οι υπόλοιποι διάλογοι στην ταινία. Αλλά η επικοινωνία του Ντάνιελ με τη Ντόνια παράγουν μια αναμφισβήτητη σπίθα. Είναι αρκετή για να αφήσουμε το Φρίμοντ και τη Ντόνια, νιώθοντας ότι ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία». Slant
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Babak Jalali
ΣΕΝΑΡΙΟ: Babak Jalali, Carolina Cavalli
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Laura Valladao
ΜΟΥΣΙΚΗ: Mahmood Schricker
ΜΟΝΤΑΖ: Babak Jalali
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Anaita Wali Zada, Gregg Turkington, Jeremy Allen White
ΜΠΑΜΠΑΚ ΤΖΑΛΑΛΙ
Γεννήθηκε στο Βόρειο Ιράν. Η μικρού μήκους πτυχιακή του προτάθηκε για BAFTA. Η πρώτη του μεγάλου μήκους αναπτύχθηκε στο Cinefondation (Residence) του φεστιβάλ Καννών. Έκτοτε έχει γράψει και σκηνοθετήσει τέσσερεις ταινίες μεγάλου μήκους. Η τελευταία του ταινία, «Fremont», έκανε πρεμιέρα στο Sundance το 2023. Ζει κυρίως στο Λονδίνο.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
2023 Fremont
2018 Land
2016 Radio Dreams
2009 Frontier Blues
Εισιτήριο 4 ευρώ για φοιτητές, 6 ευρώ γενική είσοδο, και δωρεάν είσοδο για μαθητές και ανέργους.
