Μια γαλλική παραγωγή που μιλάει εξ ολοκλήρου τουρκικά και καταδεικνύει την οπισθοδρομική θέση της γυναίκας στο σύγχρονο Ισλάμ, μέσα από τη συναρπαστική ιστορία πέντε κοριτσιών που ζουν σε μια επαρχιακή πόλη στα παράλια του Βοσπόρου. Οι πέντε όμορφες, ορφανές από γονείς, ως άλλες Αυτόχειρες Παρθένοι, συνασπισμένες με την ψυχή και το σώμα, συνωμοτικές και φλύαρες, όπως κάθε νεαρό κορίτσι, σαν τις ισάριθμες αδελφές Μπένετ της Περηφάνιας και Προκατάληψης (σαφείς, αλλά μακρινές επιρροές, χωρίς να δανείζονται τη βασική εξέλιξη της πλοκής), φυλακίζονται στο ίδιο τους το σπίτι από τους κηδεμόνες τους, τη γιαγιά, τη θεία και τον μονίμως θυμωμένο και πολύ αυστηρό θείο, και μετά την ξέφρενη απόδρασή τους για να παρακολουθήσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα πρετοιμάζονται για τις μελλοντικές τους οικιακές υπηρεσίες, ολοταχώς για τα συζυγικά τους καθήκοντα.

Κανονίζονται προξενιά, γίνονται συχνές επισκέψεις για γιατρούς για να ελεγχθούν οι παρθενικοί τους υμένες, πέφτουν τιμωρίες και περιορισμοί, αλλά η άνθηση της θηλυκότητάς τους είναι ασταμάτητη και η Εργκιβέν την αποτυπώνει νατουραλιστικά και τρυφερά, υποβοηθούμενη από τη μουσική επένδυση του συνεργάτη του Νικ Κέιβ, Γουόρεν Έλις.