Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων
(North by Northwest)

Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Σενάριο: Έρνεστ Λέχμαν
Μουσική: Bernard Herrmann Μοντάζ: George Tomasini Φωτογραφία: Robert Burks
Έτος: 1959
Είδος: Κλασσικό θρίλερ κατασκοπείας
Ηθοποιοί: Κάρυ Γκαρντ, Έβα Μαρί Σαντ, Τζέιμς Μέισον, Τζέσι Ρόις Λάντις
Χώρα: Αμερική
Γλώσσα: Αγγλικά
Διάρκεια : 131΄
Seven Films

Περίληψη:
Mία έξοχη, παιχνιδιάρικη, κατασκοπική περιπέτεια, με θαυμάσιους αφηγηματικούς χειρισμούς. Ο Κάρυ Γκράντ, ένας φιλήσυχος διαφημιστής, από ένα λάθος ,γίνεται θύμα απαγωγής από… σκοτεινά κυκλώματα πρακτόρων. Τώρα πρέπει να αποδείξει την πραγματική του ταυτότητα. Να συναντήσει την ξανθιά της ζωής του. Να αποκαταστήσει τη σχέση με την μητέρα του και το όνομά του. Για να τα πετύχει όλα αυτά μπλέκει σε μια περιπέτεια από τη μια ως την άλλη άκρη της Αμερικής.

Σχόλια :
Μια από τις 4 καλύτερες ταινίες, του «μετρ του σασπένς», Αλφρεντ Χίτσκοκ. Ένα κλασσικό πλέον αριστούργημα, σε αποκαταστημένη κόπια που παραμένει μέχρι σήμερα, σύγχρονο κι ενδιαφέρον. Η ταινία είναι μια απόλυτη επίδειξη όλης της βιρτουοζιτέ του Χίτσκοκ, σχετικά με την ανατροπή σχεδόν του συνόλου των μέχρι τότε κινηματογραφικών κανόνων.

Trivia:
H πρώτη ταινία της MGM που γυρίστηκε σε Technicolor, Vistavision, Widescreen και η μοναδική συνεργασία του σκηνοθέτη με το στούντιο.

Η ταινία υπήρξε στο τομέαa της παραγωγής, προάγγελος της επέλασης των ταινιών του Τζειμς Μπόντ. Τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της , γυρίστηκε η πρώτη ταινία με ήρωα τον Μπόντ, το Dr No.

Ήταν υποψήφια για τρία Οσκαρ. Σεναρίου, Μοντάζ και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.

Ο Μπέρναν Χέρμαν που υπογράφει την μουσική υπήρξε ο βασικός συνεργάτης του Χίτσκοκ στις περισσότερες ταινίες του με αποκορύφωμα το Ψυχω.
trailer
πηγή Sevenfilms

ταινία δεύτερη 12/9 10.30 μ.μ. και 13/9 8.15 μ.μ.
Δεσμώτης του ιλίγγου
(Vertigo)

Σκηνοθεσία: Αλφρεντ Χίτσκοκ
Σενάριο : Alec Coppel και Samuel A. Taylor από το μυθιστόρημα των Pierre Boileau και Thomas Narcejac "D'Entre Les Morts"
Φωτογραφία: Ρόμπερτ Μπέρκς
Μουσική: Μπέρναρ Χέρμαν
Παίζουν: Τζεημς Στίουαρτ Κίμ Νόβακ
Έτος παραγωγής: 1958
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Γλώσσα: Αγγλικά
Έγχρωμο
Διάρκεια: 129΄

Υπόθεση:
Όλος ο Χίτκσοκ σε δύο ώρες. Ρομαντικός, κλειστοφοβικός, ψυχωτικός, διατροφικός, φετιχιστής, έμμονο-ληπτικός, νεκροφιλικός, σουρεαλιστής, βίαιος, μελαγχολικός, τελειομανής και στο απόγειο της τεχνικής του.
Ενας αστυνομικός του Σαν Φρανσίσκο, ο Σκοτ Φέργκιουσον, φεύγει από το Σώμα λόγω της υψοφοβίας του. Ένας παλιός του φίλος και εφοπλιστής, τον προσλαμβάνει για να παρακολουθεί την νευρωτική, με τάσεις αυτοκτονίας, γυναίκα του, Μαντλέν (η Κιμ Νόβακ ξανθιά). Ο αστυνομικός την ερωτεύεται, αλλά αδυνατεί να την σώσει όταν αυτή επιχειρεί ένα πήδημα θανάτου από... ψηλά. Καιρό μετά, κι ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από τις εμμονές του, θα ξανασυναντήσει την νεκρή του αγάπη στο πρόσωπο της μελαχρινής Τζούντι (η Κιμ Νόβακ σε διπλό ρόλο).
Το φιλμ του Hitchcock είναι μια περίπλοκη πραγματεία πάνω στην ζωή και στον θάνατο, στην πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων ψυχώσεων και στα ακαθόριστα κίνητρα μιας παθιασμένης αγάπης. Κατ’ αρχάς σε μια πρώτη ανάγνωση το φιλμ είναι μια ιστορία μυστήριου. Διαθέτει αναμφισβήτητα όλες τις χάρες ενός καλογυρισμενου αστυνομικού θρίλερ, με μια σειρά ανατροπών σε ανιούσα κλίμακα και σωστή δοσολογία σασπένς.

Μια Άποψη :
Το Vertigo κατ’ αρχάς πραγματεύεται την ανθρώπινη αδυναμία. Είτε αυτή εκφράζεται μέσα από φοβίες, είτε μέσα από ψυχωτικές καταστάσεις, από την παθιασμένη αγάπη η και από τον φόβο. Απ’ όπου κι αν πηγάζει και όπως κι αν εκφράζεται, αυτή είναι το θέμα που προσεγγίζει με ψυχαναλυτική διάθεση ο μεγάλος auteur. Η ταινία είναι ενοχλητικά κοντά στο να αποτελεί μια αλληγορική βιογραφία του δημιουργού της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέσα στον ρόλο που ερμηνεύει θαυμάσια ο βετεράνος James Stewart ενσωματώνονται στοιχειά της αλλόκοτης προσωπικότητας του σκηνοθέτου που εγείρουν ζητήματα μισογυνισμού, μετενσάρκωσης, υποκειμενικής θεώρησης της απόλυτης αγάπης που ορισμένες φόρες αγγίζει και την νεκροφιλία.
Ο Hitchcock δομεί την σχέση του πρωταγωνιστή με την Novak ακριβώς πάνω στα χνάρια των σχέσεων που ανέπτυσσε ο ίδιος με τις πρωταγωνίστριες του. Η σχέση του Πυγμαλιωνα με το δημιούργημα του είναι σαφής όπως επίσης και η εσωτερική διαδρομή προς το έρεβος, που διανύει ο Stewart, σας άλλος Ορφέας που ψάχνει την Ευρυδίκη του, προκειμένου να αποκτήσει τελικά αυτό που ο ίδιος θεωρούσε υπαρκτό και πραγματικό. Την τέλεια γυναίκα.
Η τέλεια γυναίκα εδω, ενσαρκώνεται από την Novak – αρχικά ο ρόλος προοριζόταν για την Miles και το γεγονός ότι δεν ήταν διαθέσιμη έκανε τον Hitchcock να χάσει προς στιγμήν το ενδιαφέρον του για το φιλμ- και είναι ο αντικειμενικός πόθος πρωταγωνιστου και σκηνοθέτη. Η ψυχρή ξανθιά με την εύπλαστη προσωπικότητα, έρμαιο στα χέρια του Πυγμαλιωνα της είναι το ζητούμενο του σκηνοθέτη που το γύρεψε μέσα σε πλειάδα πρωταγωνιστριών όπως η Novak, η Miles, η Hendren και η λατρεμένη του Grace Kelly.
Το στήσιμο της πρωταγωνίστριας και οι ατέλειωτες λήψεις προφίλ συνιστούν μέρος της ολοκληρωτικής εμμονής και της σεξουαλικής παθολογίας του Hitchcock που αφήνουν να διαφανούν ψήγματα μισογυνισμού σχεδόν σε όλες του τις ταινίες. Η γυναίκα αυτή, θύμα του ρομαντικού ιδεαλισμού, θυσιάζει την προσωπικότητα της ακόμη και το παρουσιαστικό της προκειμένου να ταιριάξει στην εικόνα που έχει στο μυαλό του ο πρωταγωνιστής και στην ουσία γίνεται το κλειδί όλης της υπόθεσης. Αυτή θα απελευθερώσει τον Stewart από τις εμμονές του η θα το οδηγήσει στην απόλυτη υποταγή του σε αυτές.
Στον αντίποδα; Η παρουσία της Barbara Bel Geddes, το ειδος της γυναίκας που αφήνει αδιάφορο τον σκηνοθέτη, και λειτουργεί ως φωνή λογικής μέσα στην δίνη του παραλόγου.
O Hitchcock στήνει ένα παιχνίδι σε αυτό το φιλμ, μέσα από την αντιπαράθεση της υποκειμενικότητας και της αντικειμενικότητας. Στην πραγματικότητα μας εμπαίζει. Καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας δεν μπορούμε ουσιαστικά να ξεχωρίσουμε πότε είμαστε θεατές των γεγονότων και πότε αποτελούμε μέρος των παραισθήσεων του πρωταγωνιστή. Η ατμόσφαιρα και η ερμηνεία του Stewart μας παρασύρει σε βαθμό που βιώνουμε τον πόνο του πρωταγωνιστή ο όποιος με μια δονκιχωτική διάθεση προσπαθεί να λάβει απαντήσεις σε δυο επίπεδα. Το πρώτο αφόρα το αστυνομικό μέρος της υπόθεσης και το δεύτερο αφόρα τις προσωπικές του αγωνίες και το κυνήγι χιμαιρών που έχει εξαπολύσει και που όπως εύστοχα παρατηρεί ο ίδιος ο Hitchcock αποτελεί μια έκφραση νεκροφιλίας.

Το τέλος της ταινίας είναι μεγαλειώδες. Η ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή έχει παρουσιαστεί ολοκληρωμένα, όχι όμως και οι περαιτέρω διαθέσεις του. Τι θα πράξει από άδω και εξής; Θα λυτρωθεί η θα επαναλάβει το ίδιο μοτίβο σχέσης μέσα στην παραζάλη του;
trailer
πηγή Sevenfilms

Τις ταινίες θα προλογίσει την Τετάρτη 12/9

ο  Γιάννης Ρέντζος

 

Μια προσφορά της ΚΛΠ

Κάθε μέρα 2 ταινίες με ένα εισιτήριο 6 ευρώ

Οι ταινίες που έγραψαν την ιστορία του κινηματογράφου

ΜΗΝ ΤΙΣ ΧΑΣΕΤΕ!!!!