Ο κριτικός θεάτρου Μόρτιμερ Μπρούστερ, αν και ορκισμένος εργένης, αποφασίζει τελικά να παντρευτεί την αγαπημένη του Ελέιν. Τώρα όμως πρέπει να επισκεφθεί τις δυο γεροντοκόρες θείες του, για να τους ανακοινώσει το ευχάριστο γεγονός. Μόνο που θ' ανακαλύψει ότι αυτές οι γλυκές γριούλες έχουν ένα μακάβριο χόμπι: να δηλητηριάζουν ηλικιωμένους, μοναχικούς κυρίους κι ύστερα να τους θάβουν στο υπόγειο του σπιτιού τους. Τα πράγματα ωστόσο θ' αποδειχτούν ακόμη χειρότερα...

Αν μπορείς να κατηγορήσεις για κάτι το «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» είναι πως τραβάει στα άκρα την υπερβολή, την μαύρη κωμωδία, τα σωματικά αστεία και την διάχυτη διάθεση του να κάνει ακόμη πιο παράλογο ένα ήδη παράλογο σενάριο που στην πραγματικότητα συνθέτει ένα ψηφιδωτό παράξενων χαρακτήρων σε παράξενες καταστάσεις, αναμειγνύοντας μια αίσθηση του μακάβριου μαζί με την πεμπτουσία της μαύρης κωμωδίας.

Πριν ακόμη από ένα τέλειο δείγμα του πώς μπορείς να «διασκευάσεις» ένα θεατρικό έργο χωρίς στην πραγματικότητα να μετακινηθείς από τους τρεις τοίχους μιας θεατρικής σκηνής και χωρίς να χάσεις ίχνος από το interaction με τους θεατές, το «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» είναι ένα υπόδειγμα του πως περιστρέφεις γύρω από έναν ήρωα μια παρέλαση απιθανοτήτων, χτίζοντας κάθε σκηνή σαν ένα φιλμ μικρού μήκους που συνεχίζει με ακόμη περισσότερη ένταση από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα μια ακόμη περισσότερο απολαυστική επόμενη σκηνή.

Κι αν μια τέτοια αλληλουχία, ενορχηστρωμένη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια από τον Φρανκ Κάπρα, θα έμοιαζε αρκετή για να κάνει το «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» μια ταινία κλασική, τότε πως θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς, όταν σε παράλληλη δράση το σενάριο των δίδυμων Τζούλιους και Φίλιπ Επστάιν ρέει σε μια εξίσου ιλιγγιώδη αλληλουχία πανέξυπνων διαλόγων και το κάθε πλάνο λάμπει (ναι, με τη Χολιγουντιανή έννοια!) από την παρουσία του Κάρι Γκραντ;

Περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη ταινία στην οποία απέδειξε πως το σημαντικότερο προτέρημα ενός ζεν-πρεμιέ είναι να είναι αστείος, ο Κάρι Γκραντ πρωταγωνιστεί στο «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» με τη στόφα ενός σπουδαίου κωμικού που ξέρει ακριβώς πότε να χρησιμοποιήσει το σώμα του, πότε τις γκριμάτσες του προσώπου του και πότε την αφοπλιστική γοητεία του, κάπου ανάμεσα στην αθωότητα και την διαστροφή, την τρυφερότητα και τον κυνισμό.

«Μια ξεκαρδιστική ταινία για θεατές κάθε ηλικίας... Μια πραγματικά κλασική κωμωδία».
Variety

---

«Το έργο είναι μια απόλαυση... για όσους αποζητούν να γελάσουν με την ψυχή τους». 
The New York Post

---