Σκηνοθεσία, σενάριο: Sebastian Borensztein

παίζουν: Ricardo Darin, Huang Sheng Huang, Muriel Santa Ana, Enric Rodriguez, Ivan Roma Nelli.

Στείλτε mail στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνό σας μέχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής και μπείτε στην κλήρωση για 2 μονές προσκλήσεις!

«Η ζωή έχει πολύ περισσότερη φαντασία από εμάς», κατά το μεγάλο κινηματογραφιστή François Truffaut. Αυτή τη φράση έρχεται να επιβεβαιώσει η νέα ταινία «Η Αγελάδα Που Έπεσε από τον Ουρανό» του Sebastian Borensztein, δίνοντας κάποια παραδείγματα με εικόνες του απρόσμενου, του τυχαίου και του παράλογου που χαρακτηρίζουν αρκετά συχνά τη ζωή. «Ένα κινέζικο παραμύθι» (“El Chino”) είναι ο αυθεντικός τίτλος και, πράγματι, μια ιστορία σκηνοθετείται που μοιάζει με παραμύθι, ένας μύθος πάνω στην ιδέα της φυγής είτε από το περιβάλλον μας είτε από τον εαυτό μας.

Η ταινία ξεκινά με ένα κωμικοτραγικό περιστατικό, που έχει συμβεί στην πραγματικότητα: μια αγελάδα πέφτει από τον ουρανό και σκοτώνει την αρραβωνιαστικιά ενός νεαρού κινέζου, του Jun, κάπου στα βάθη της Κίνας (εξ ου και ο ελληνικός τίτλος του φιλμ). Στη συνέχεια, γίνεται ένα χωρο-χρονικό άλμα και η διήγηση μας μεταφέρει στην άλλη άκρη του κόσμου, την Αργεντινή. Στο Μπουένος Άιρες, ο Roberto (Ricardo Darin) είναι ένας φανατικός συλλέκτης περιστατικών παράδοξων και πρωτότυπων που συμβαίνουν ανά τον κόσμο και τα οποία βρίσκει μέσα σε εφημερίδες. Ιδιοκτήτης μαγαζιού με σιδηρουργικά εργαλεία, διάγει μια ζωή μίζερη, μοναχική, βυθισμένος μέσα στη ρουτίνα, κλεισμένος στον εαυτό του, δυσπιστώντας για τους πάντες και τα πάντα.

Η ιδιότροπη φύση του θα έρθει αντιμέτωπη με ένα απρόσμενο περιστατικό που «του έπεσε από τον ουρανό», κατά κάποιο τρόπο. Ο νεαρός κινέζος που έχασε άδοξα την αγαπημένη του, ο Jun, καθώς ψάχνει ένα μακρινό του θείο, θα βρεθεί στο δρόμο του ιδιόμορφου Roberto και θα τον αναστατώσει με την παρουσία του. Έτσι, εντελώς ξαφνικά, ένας αργεντινός και ένας κινέζος θα βρεθούν να συγκατοικούν για ένα διάστημα, χωρίς να μιλάει ο ένας τη γλώσσα του άλλου ˙ περίσταση που από μόνη της θα οδηγήσει, με φυσικό τρόπο, σε μια σειρά από κωμικά επεισόδια.

Η σύγκρουση αλλά και ταυτόχρονη συμβίωση δύο τόσο διαφορετικών ανθρώπων, άλλου πολιτισμού, άλλων συνηθειών και άλλης κοσμοθεωρίας –σε τέτοιο βαθμό που μοιάζουν με διαφορετικοί πλανήτες- εκτός από το γέλιο που πυροδοτεί, φέρει στην επιφάνεια ακόμη πιο έντονα τον ιδιότροπο και μισάνθρωπο χαρακτήρα του Roberto. Ο νεαρός από την Κίνα, μέσα από την τεχνική της αντιδιαστολής, λειτουργεί ως καθρέπτης της δυστροπίας και ακαμψίας του αργεντινού ερημίτη. Στην πορεία, ο επισκέπτης Jun, παρόλη τη «φασαρία» που του έφερε, θα του διδάξει –χωρίς λόγια- τη σημασία της κοινωνικής συνεύρεσης, της ανθρώπινης επαφής, των συναισθημάτων… και ο Roberto θα αποφασίσει να αλλάξει τη ζωή του ριζικά.

Χαρακτηριστικά είναι τα πλάνα που δείχνουν το Roberto να φαντάζεται τον εαυτό του πρωταγωνιστή των παράξενων περιστατικών που διαβάζει στις εφημερίδες. Με την τεχνική του εγκιβωτισμού, -ταινία μέσα στην ταινία ή θέαμα μέσα στο θέαμα- ο σκηνοθέτης δείχνει έντεχνα την αναδίπλωση του Roberto στον εαυτό του, την αυτοκαταστροφική του μανία αλλά και τις εμμονές του οι οποίες τον τροφοδοτούν με κίνητρα για να ζει.

Ο Sebastian Borensztein φαίνεται να ακολουθεί τις τεχνικές του ντεκόρ και εν μέρει τη θεματολογία τού Καουρισμάκι, φιλμάροντας περιοχές και μέρη που δίνουν την εντύπωση ότι έχουν μείνει στη δεκαετία του ’80, μέσα στα οποία δρουν και «τα βγάζουν πέρα» απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, μίζεροι κάποιοι από αυτούς. Αξιοπρόσεχτο είναι το πολύ κοντινό πλάνο του ηλεκτρονικού ρολογιού, κολλημένο στις 23.00 όταν πέφτει κάθε βράδυ για ύπνο ο πρωταγωνιστής μας, παραπέμποντας στην ακριβή –παράλογη;- επανάληψη που έχει φθείρει βαθιά τη ζωή του.

Το πρόσωπο του Roberto ενσαρκώνει πολύ παραστατικά και με ακρίβεια ο Ricardo Darin, ηθοποιός γνωστός από τον κεντρικό ρόλο που είχε στην ταινία «Το Μυστικό στα μάτια της» (Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2010). Όσκαρ θεαματικότητας, θα λέγαμε, έχει κερδίσει στην Αργεντινή η τρυφερή ταινία «Η Αγελάδα Που Έπεσε από τον Ουρανό» με 900.000 θεατές. Μια ιστορία επάνω στη φιλία, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη ζωή με τις εκπλήξεις της, που προσελκύει, σίγουρα, το ενδιαφέρον.

Δήμητρα Γιαννακού

Είσοδος στους μαθητές ελεύθερη Φοιτητές και άνεργοι 4 ευρώ