ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Κ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜ/ΚΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
ΑΝΑΦΟΡΑ
Του Απόστολου Αναστασίου Τάσση, κατοίκου Πρέβεζας.
-----...-----
Κε Εισαγγελέα.
Είμαι πατέρας ενός μαθητή 2ας γυμνασίου και ενός μαθητή 6ης δημοτικού στην Πρέβεζα. Στον παραλογισμό που ζούμε, θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό τα παιδιά μας να μην κάνουν επί μήνες, καμία εβδομάδα, μάθημα πάνω από 4 ημέρες εβδομαδιαίως. Ορισμένοι καμαρώνουμε κιόλας. Έχουμε αποδεχθεί επίσης ότι οι συνελεύσεις καθηγητών, μαθητών, οι επιμορφώσεις, οι συνδικαλιστικές εκλογές οι επισκέψεις των επιθεωρητών πρέπει να γίνονται εργάσιμες ημέρες και ώρες. Ντρέπομαι που τολμώ να το αναφέρω και αποδέχομαι να γίνω ο αποδέκτης της οργής όσων θίγω τα ατομικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ντρέπομαι όμως περισσότερο που τόσα χρόνια, παρότι βλέπω αυτή τη χαοτική κατάσταση, μπροστά στον κίνδυνο να συνασπίσω το μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας που δεν με σέβεται (και για αυτό δεν τη σέβομαι και εγώ), εναντίον μου, αποδέχομαι την κατάσταση και εγκαταλείπομαι στην καθυστέρηση όσων δεν επιθυμούν την πρόοδο. Έτσι δεν μιλάω. Όπως και πολλοί άλλοι. Όπως και πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί που έχουν την ίδια γνώμη με εμένα.
Η εκπαιδευτική κοινότητα έπρεπε να προασπίσει τον εαυτό της και να μην εκτίθεται. Δικαίωμά της τι θα κάνει. Η κρίση της κοινωνίας όμως για τη συμπεριφορά της, είναι αδιάφορη για την ίδια. Και η ζωή συνεχίζεται.
Δεν θα μπω στη συζήτηση για τα θέματα των καταλήψεων. Χθες ήταν το σχήμα της τυρόπιτας, σήμερα η τράπεζα θεμάτων (που σημειωτέων, προεχόντως και ενδεχομένως εν αγνοία των μαθητών, εξετάζει τον διδάσκοντα και όχι το διδασκόμενο) και αύριο η τρύπα του όζοντος. Ας έχει ο καθένας τις απόψεις του.
Χθες όμως τα παιδιά μας γιόρταζαν τη γιορτή της δημοκρατίας απέναντι στη χούντα και το φασισμό. Έχασαν διδακτικές ώρες για να διδαχθούν ότι ούτε πλειοψηφίες, ούτε μειοψηφίες μπορούν να επιβάλουν την οργή τους, τις πεποιθήσεις τους ή τις απόψεις τους. Διδάχθηκαν ότι και μπορούν και οφείλουν να αντιστέκονται, η αντίσταση δε είναι θεμέλιο της δημοκρατίας. Μέχρι όμως εκεί που δεν τσαλαπατούν τα επίσης νόμιμα δικαιώματα των άλλων. Στη θεωρία όλα αυτά. Γιατί στην πράξη, έχει γίνει κτήμα των μαθητών, ότι : όποιος γουστάρει κλειδώνει το σχολείο. Το 15μελές έχει ως αποκλειστικό σκοπό του την εκδρομή και την αποχή. Όταν θέλω μαζεύω τους φίλους μου και οργανώνω ψηφοφορία για να κλείσω το σχολείο. Κανείς δεν τους εξήγησε ότι η δημοκρατία εφαρμόζεται μόνο επί νομίμων αιτημάτων. Αλλιώς θα ψηφίζαμε και για την κατάργηση των φόρων. Για αυτό και ορίζει ο νομοθέτης ότι ο ανήλικος για να μπορεί να διαχειρίζεται τον εαυτό του και για να μπορεί να ψηφίζει θα πρέπει πρώτα να ενηλικιώνεται. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα κράτη του κόσμου. Σε αυτά δεν είδα αναλόγως, ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ούτε έγινε κανένας έρανος για τις ζημιές μετά από κάθε κατάληψη.
Κε Εισαγγελέα, μπορεί να μη μιλάμε αλλά είμαστε πολλοί.
Δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε ούτε την αντιμετώπιση του παιδιού μας, ούτε και ξέρουμε να προστατέψουμε σωστά τα δικαιώματά του γιατί δεν έχουμε ούτε τις απαραίτητες γνώσεις ούτε τα μέσα ο καθένας μας χωριστά. Ούτε μας αρέσει να ταραζόμαστε και να χαλάμε τη γαλήνη τη δική μας και των άλλων. Για αυτό αφήνουμε κάποιους να αλωνίζουν. Αντί να ντρέπονται αυτοί, ντρεπόμαστε εμείς.
Επίσης δεν μας αρέσει να γινόμαστε γραφικοί και να σπάμε λουκέτα και να δερνόμαστε.
Επειδή δεν ξέρουμε λοιπόν, για αυτό ζητούμε την προστασία της πολιτείας, αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με την εφαρμογή του άρθρου 334 ΠΚ και ειδικότερα εάν έχει περιέλθει σε γνώση σας, και σε γνώση των καταληψιών, βούληση του νομίμου εκπροσώπου των σχολείων για την ομαλή λειτουργία τους. Αυτό το παραμύθι θα πρέπει να τελειώσει Διαφορετικά οδηγούμαστε στον κίνδυνο αυτοδικίας, γιατί δικαιώματα έχουμε όλοι! Ομελέτα χωρίς σπασμένα αυγά δεν γίνεται.
Σήμερα είμαστε σε κατάληψη. Καλά Χριστούγεννα
ΥΓ: Εγώ αξιολογούμαι κάθε μέρα. Και για αυτό θα αξιολογηθώ και για αυτά που γράφω.
Πρέβεζα 18-11-2014
Απόστολος Αν Τάσσης
Σπηλιάδου 16 Πρέβεζα
Κοινοποίηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης Νομού Πρέβεζας, ώστε και κάποιοι άλλοι, ίσως λίγοι αλλά ίσως και πολλοί, που έχουν τις ίδιες απόψεις με εμένα αλλά είναι διάσπαρτοι, να γνωρίζουν ότι δεν είναι οι μόνοι.