Παράλληλα ζήτησε τη στήριξη της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, της μόνης σχολής τυροκομίας Πανελλαδικά και αναφέρθηκε για μια ακόμη φορά στο ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ, καταθέτοντας στα πρακτικά «Έκθεση εκτίμησης της ΔΩΔΩΝΗΣ» του 2012, που έγινε από στελέχη της εταιρείας, καθ' υπόδειξη της ΑΤΕ, για σκόπιμη μείωση του τιμήματος με παραδοχές που δεν συνάδουν με την οικονομική επιστήμη.

Τα σημεία της στρατηγικής για την φέτα στα οποία εστίασε είναι:

• Δημιουργία διεπαγγελματικού φορέα για τη φέτα (στα πρότυπα της Ιταλικής παρμεζάνας) ο οποίος θα έχει τον απόλυτο διαχειριστικό έλεγχο του προϊόντος.

• Αυστηρό έλεγχο στις αθρόες εισαγωγές παντός τύπου γάλακτος (κυρίως από Βαλκανικές χώρες) που προορίζεται για παραγωγή φέτας.

• Αυστηρό έλεγχο στις μονάδες παραγωγής για χρήση τεχνικών μέσων διόγκωσης και ανατροπή της σχέσης 4 προς 1 (για μείωση του κόστους παραγωγής, με ολέθριες συνέπειες τόσο για το προϊόν, όσο και για τους συνεπείς παραγωγούς).

• Γενετική βελτίωση και ανάπτυξη ντόπιων και υπό εξαφάνιση φυλών προβάτων και στήριξη της καλλιέργειας πρωτεϊνούχων φυτών για ζωοτροφές.

• Παροχή κινήτρων σε νέους κτηνοτρόφους και ομάδες παραγωγών.

• Σύγχρονη προωθητική προσπάθεια για την επικράτηση της φέτας ως Ελληνικό προϊόν στην παγκόσμια αγορά, ιδίως μετά τη συμφωνία ΕΕ-Καναδά (CETA) και τα δεκάδες κυκλοφορούντα, με την ένδειξη φέτα, λευκά τυριά διαφόρων χωρών.

• Υποβολή φακέλου στην UNESCO για να συμπεριληφθεί η φέτα, ως προϊόν μεσογειακής διατροφής, στην προστασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.