«Η προσπάθεια που έγινε από το ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ του ΕΚΠ,στην καταγγελία της ΔΑΣ στο ΕΚΠ ,δεν καταλήγει πουθενά αλλού πάρα μόνο σε αυτό που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΕΚΠ αναδεικνύουν, στην στοίχιση της πλειοψηφίας του ΕΚΠ .πίσω από την εργοδοτική ΓΣΕΕ, και την επιβεβαίωση ότι μέσα από την γνωστή ταχτική τους για «λασπολογίες», και να εμφανίζονται ότι μάχονται υπέρ των εργαζομένων, το μόνο που κάνουν είναι να σκάβουν πιο βαθειά τον λάκκο ,για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Εμφανίζουν τάχα μια ΓΣΕΕ που μάχεται …που?
Στα τραπέζια του αποπροσανατολιστικού «κοινωνικού διαλόγου» ,εκεί που κάθονται βιομήχανοι {ΣΕΒ} –κυβέρνηση και ΓΣΕΕ , για να διαλέξουν με πιο τρόπο θα σφάξουν τους εργαζόμενους, πότε από τέτοιου είδους διάλογο βγήκε ο εργαζόμενος ωφελημένος?
Η απάντηση είναι η ίδια η κατάσταση στην εργατική τάξη ,ένας εργασιακός μεσαίωνας – προς όφελος της αστικής τάξης , που απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους ,ελαστικές μορφές απασχόλησης χωρίς δικαιώματα, για να αυξηθεί η κερδοφορία των λίγων και η ανταγωνιστικότητα τους.
Για ποιον μάχεται λοιπόν, η εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όταν το εισόδημα των εργαζομένων παραμένει σε επίπεδα επιδόματος, όταν χτυπιέται η μητρότητα, όταν δεν κατοχυρώνεται ούτε πλήρες ωράριο, ούτε βαρύ και ανθυγιεινό, ούτε μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Μάχεται γι αυτούς που υπηρετεί χρόνια τώρα ως στυλοβάτης της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής. Για την πλουτοκρατία ως τάξη που απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση .εκμετάλλευση , και περισσότερη κλεμμένη υπεραξία τα μάζας της εργατικής τάξης.
Την στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για κατάργηση της μόνιμης, σταθερής εργασίας και τη διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων με ακόμα φθηνότερους εργαζόμενους.
Αυτή την αλήθεια προσπαθεί να συγκαλύψει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που παρουσιάζει σαν αιτία της αντιλαϊκής πολιτικής τα μνημόνια, το κουαρτέτο, την «αναξιόπιστη» κυβέρνηση.
Συνεπώς υπάρχουν εμπόδια αλλά υπάρχουν και δυνατότητες. Το μεγαλύτερο όμως «αγκάθι» στην πάλη για ΣΣΕ ήταν και παραμένει η γενικότερη κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, όπου παλιός και νέος εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που τον συναποτελεί, στήριξαν διαχρονικά την επιχειρηματολογία των εκάστοτε Κυβερνήσεων και «έβαλαν πλάτη» στις ανατροπές που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, δυσκολεύουν την πάλη της εργατικής τάξης για ΣΣΕ.
Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προτάσσουν ως αιτήματα τη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κατώτατο μισθό τα 751 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους, απόδοση του επιδόματος ανεργίας για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία και αυτό το διάστημα να συνυπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος, την απαγόρευση πλειστηριασμών σε σπίτια ανέργων, τη διακοπή πληρωμών σε τιμολόγια πρώην ΔΕΚΟ, την απαγόρευση διακοπής νερού – ρεύματος – τηλεφώνου.
Και η πείρα συνάδελφοι δικαιώνει το ΠΑΜΕ και δείχνει ότι μόνο κάτω από το βάρος και την πίεση τέτοιων συνθημάτων, που ξεφεύγουν από τις «αντοχές της οικονομίας» και αποτυπώνουν το «ρεαλισμό του εργάτη» αντί για το «ρεαλισμό του κεφαλαίου» μπορεί κερδηθεί και η μικρότερη κατάκτηση που να αμβλύνει τις συνέπειες αυτής της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, , σηκώνει «ψηλά τη σημαία» της ανάκτησης των απωλειών, της επαναφοράς των μισθολογικών – εργασιακών δικαιωμάτων στα προ κρίσης επίπεδα».