Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Σύλλογο Εργαζομένων στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας της Περιφέρειας Ηπείρου και κεντρικός ομιλητής ήταν ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ - Ομοσπονδία εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία) και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Αντώνης Κουρουκλής.
Η συζήτηση “ξεδίπλωσε” με τεχνοκρατικό, αλλά και πολιτικό τρόπο τους σχεδιασμούς για τις εξελίξεις γύρω από το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό και τον ριψοκίνδυνο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι Κυβερνήσεις την προοπτική των νέων εργαζομένων να φτάσουν στο στάδιο όπου θα έχουν μία αξιοπρεπή σύνταξη.
Το λόγο πήρε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Π.Ε. Πρέβεζας, Σπύρος Σιούτης, ο οποίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη δηλωμένη πρόθεση της Κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει την επικουρική ασφάλιση και τόνισε πως θα πρέπει οι εργαζόμενοι να παλέψουν για ένα ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα, Δημόσιο, Αναδιανεμητικό και Αλληλέγγυο ως μοναδική πρόταση βιωσιμότητας και αξιοπρεπών συντάξεων.
Ο Αντώνης Κουρουκλής έκανε αρχικά μία ιστορική αναδρομή του ασφαλιστικού συστήματος και στάθηκε στην τελευταία “στάση” του, αυτή του 2015, όταν και υπεγράφη το λεγόμενο 3ο Μνημόνιο. Ανέφερε ότι κρίσιμη ημερομηνία είναι η 31/12/2021, όταν και οι εργαζόμενοι που είναι κοντά στη σύνταξη, θα πρέπει να δουν από τους σχετικούς πίνακες σε ποια κατηγορία ωφελουμένων ανήκουν για να πάρουν και την ανάλογη σύνταξη.
Επισήμανε πως δύσκολα θα αυξήσουν το όριο της ηλικίας στα 68, καθώς αυτό έχει ένα αρκετά μεγάλο πολιτικό κόστος, ενώ σχετικά με τις ηλικιακές κατηγορίες, έδωσε σχηματικά την παρακάτω εικόνα:
Όσοι ανήκουν σε ηλικία 70+, δύσκολα θα επηρεαστούν.
Όσοι ανήκουν σε ηλικία κοντά στα 60, θα επηρεαστούν από τον τρόπο που θα μπει στη σύνταξή τους το ύψος των εισφορών.
Όσοι ανήκουν στην ηλικία των 50- (νέοι εργαζόμενοι), από το 2030 και μετά θα έχουν ελάχιστα ασφαλιστικά δικαιώματα, σε μία συρρικνωμένη αγορά εργασίας, που θα είναι παράλληλα εξειδικευμένη, κάτι που αποτελεί έναν μεγάλο κίνδυνο για το ασφαλιστικό σύστημα.
Εξήγησε πως ο νόμος Κατρούγκαλου είναι ουσιαστικά μία συνέχεια του νόμου Γιαννίτση και του νόμου Κουτρουμάνη και έρχεται πλέον ο Μηταράκης να εξελίξει ουσιαστικά αυτόν τον νόμο. Ο νόμος λοιπόν Κατρούγκαλου για πρώτη φορά έκανε το διαχωρισμό ανάμεσα σε εθνική σύνταξη και ανταποδοτική σύνταξη. Ουσιαστικά με το νέο ασφαλιστικό θα οδηγείται ο ασφαλισμένος σε επιλογές. Αυτά τα συστήματα των τριών πυλώνων όταν “χτίστηκαν” στη Δυτική Ευρώπη προηγούμενες δεκαετίες, ήταν εντελώς διαφορετικά τα οικονομικά και κοινωνικά περιβάλλοντα και δεν υπάρχει κανένα προηγούμενο και καμία εγγύηση ότι θα λειτουργήσουν στην Ελλάδα, έπειτα μάλιστα από τέτοια οικονομική κρίση και τέτοια κοινωνική διάλυση.
Ο κ. Κουρουκλής ξεκαθάρισε ότι στόχος των κυβερνώντων είναι να διοχετευθούν οι εισφορές σε επενδυτικές εταιρείες για... κατανάλωση, ενώ στάθηκε στο γεγονός ότι εφόσον οι εισφορές θα πηγαίνουν σε κλειστούς ατομικούς λογαριασμούς, για τους άλλους ασφαλισμένους στα ταμεία θα μένουν ελάχιστες, ώστε να λειτουργήσει ένα κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα. Κι αυτό ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους.
Υποστήριξε επίσης ότι για την κύρια σύνταξη δεν έχουν “ανοίξει τα χαρτιά τους”, αλλά εφόσον η συνταξιοδοτική δαπάνη μέχρι το 2060 δεν μπορεί να υπερβαίνει το 2,5% του ΑΕΠ (σε άλλα κράτη είναι πάνω από 10%), τότε θα μιλάμε για ένα απόλυτο “σφαγείο” στις συντάξεις για τους νέους εργαζόμενους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Και έβαλε κι ένα ερώτημα σχετικά με το τι θα γίνει αν ξαφνικά το Κράτος αποφασίζει να δίνει έναντι την ανταποδοτική σύνταξη...
Εξέφρασε τον προβληματισμό του για το γεγονός ότι στα συνδικάτα και στις ηγεσίες τους δε γίνεται η συζήτηση για το μέλλον της αγοράς εργασίας, τις εξελίξεις στην τεχνολογία και την αυτοματοποίηση, κάτι που θα κρίνει ουσιαστικά και το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, ενώ μεγάλη πλέον “παγίδα” που δεν έχει συζητηθεί είναι το τι ποσοστό ασφάλισης θα πληρώνει ένας μισθωτός και τι ο εργοδότης του...
Ακολούθησαν τοποθετήσεις και ερωτήσεις των παρισταμένων και εξελίχθηκε μία ουσιαστική συζήτηση.