Σε δηλώσεις της στην κάμερα του atpreveza.gr, η Έλσα Υφαντή, μέλος της ΛΑΝΤΖΑ Πάργας- κίνηση εργαζομένων στο τουρισμό –επιστισμό και μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στον τουρισμό-επισιτισμό Πάργας, ανέφερε:
“Μετά και τη χθεσινή συνάντηση τα μέλη της ΛΑΝΤΖΑ αποφάσισαν αυτή την κινητοποίηση στην Επιθεώρηση Εργασίας σε σχέση με τις εργαζόμενες, οι οποίες ειδοποιήθηκαν ότι δε θα δουλέψουν μετά από 10 και 12 χρόνια δουλειάς. Δε θα αφήσουμε κανέναν εργαζόμενο αβοήθητο και ακάλυπτο. Εμείς ζητάμε επαναπρόσληψη όλων των εποχιακών της τελευταίας τριετίας. Ήδη οι συνάδελφοί μας με τις κινητοποιήσεις τους κατάφεραν να έχουν τη δέσμευση του κου Βρούτση ότι θα επαναπροσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι του 2019. Ελπίζουμε όλα να γίνουν το συντομότερο και να το δούμε σε ΦΕΚ. Ζητάμε επίσης ταμείο ανεργίας για όσους έχουν δουλέψει στον τουρισμό και φέτος δε θα έχουν καθόλου δουλειά. Υγειονομική και ασφαλιστική κάλυψη των ανθρώπων αυτών και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών γιατί φέτος τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους εργαζόμενους. Επίσης οι άνθρωποι που δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ από επιδόματα είναι αρκετές χιλιάδες. Θα πρέπει γρήγορα να μπουν σε μια διαδικασία ενίσχυσης γιατί τα πράγματα γίνονται άγρια...”.
Ο Βαγγέλης Νάνος μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας και μέλος της Αγωνιστικής Παρέμβασης ιδιωτικών υπαλλήλων Πρέβεζας τόνισε:
“Η Κυβέρνηση με τις εξαγγελίες του Υπουργού, όπως και η ΕΕ έδειξαν το πρόσωπό τους. Επιδοτούν αυτή τη στιγμή τα κυρίαρχα επιχειρηματικά συμφέροντα και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όχι μόνο οι εργαζόμενοι στο χώρο του τουρισμού, αλλά και οι μικροεπαγγελματίες στο χώρο του τουρισμού. Επιδοτούνται αυτά τα συμφέροντα για να μπορέσουν να επιβιώσουν και ταυτόχρονα επιδοτούν τη διάλυση της εργασίας και επιδοτούν την καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα για να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα όπως τα περιέγραψε η κα Υφαντή. Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι για να νικήσουν σε έναν αγώνα μακροχρόνιο, δύσκολο, επίμονο στον οποίο υπάρχει αναγκαιότητα ενότητας, αλληλεγγύης, μεταξύ εργαζομένων και ανέργων στην περιοχή πρέπει ο αγώνας αυτός να έχει ως πυξίδα δύο βασικά κριτήρια: Το πρώτο είναι ότι αναφορικά με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, το αρχοντολόι της περιοχής δεν μπορεί χωρίς τους εργαζόμενους, ενώ οι εργαζόμενοι μπορούν χωρίς αυτούς. Και το δεύτερο κριτήριο είναι ότι οι μεταφορές, οι υποδομές τα ξενοδοχεία για να διαμορφωθούν άλλοι όροι για τους εργαζόμενους πρέπει να αλλάξουν χέρια”.