«Αρχικά «χαιρετίζουμε» το Μέτωπο Δράσης και Αλληλεγγύης Εκπαιδευτικών που αποφάσισε να βγει επιτέλους από την καραντίνα και να δώσει σημάδια συνδικαλιστικής ύπαρξης.
Γιατί όλο το προηγούμενο 3/μηνο, εν μέσω κορονοϊού, με τα τεράστια προβλήματα στους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τις οικογένειές τους …συμπλήρωναν καθημερινές «απουσίες»:
• ΑΠΟΝΤΕΣ από τις κινητοποιήσεις που έγιναν με γονείς και μαθητές για την πραγματοποίηση της εξ αποστάσεως διδασκαλίας στο σύνολο των μαθητών, με ισότιμους όρους, με κρατική και μόνο ευθύνη.
• ΑΠΟΝΤΕΣ από τις κινητοποιήσεις με τους υγειονομικούς για τη στελέχωση των νοσοκομείων και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας.
• ΑΠΟΝΤΕΣ από τις κινητοποιήσεις που έγιναν μέσα στον Απρίλη για το αντιεκπαιδευτικό, βαθιά ταξικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ. (αν και σ’ αυτό έχουν …δικαιολογητικό: Πώς να πας κόντρα σ’ ένα νομοσχέδιο που αποτελεί συμπλήρωμα του αντιεκπαιδευτικού εκτρώματος του νόμου ΣΥΡΙΖΑ-Γαβρόγλου; )
• ΑΠΟΝΤΕΣ από τις συγκεντρώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς.
Κι αφού αποφάσισε να βγει από τον πολύμηνο εγκλεισμό του, «ζητά και τα ρέστα» από την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών, γιατί τους κατήγγειλε για την υπονομευτική τους στάση στην κινητοποίηση της 26ης Μαΐου.
Γιατί διαμαρτύρονται; Αποφάσισαν ή όχι, μαζί με ΔΑΚΕ στην ΕΛΜΕ, να γίνει κινητοποίηση παρόμοια ώρα με τον Σύλλογο Εργαζομένων Νοσοκομείου Πρέβεζας, υπονομεύοντας έτσι και τις δύο συγκεντρώσεις; Το κάλεσμα για «στήριξη», μετά το τέλος της συγκέντρωσης, του αγώνα των υγειονομικών, τους εκθέτει περισσότερο παρά τους δικαιολογεί. Αποκαλύπτει τη διαχρονική αποστροφή τους σε κάθε προσπάθεια αγωνιστικού συντονισμού και συμπόρευσης των εργαζομένων ενάντια σ’ αυτή, την αστική πολιτική, που σαρώνει Παιδεία – Υγεία – εργασιακά δικαιώματα.
Τέλος, η «αλληλεγγύη» δεν αποδεικνύεται μόνο με ανακοινώσεις, αλλά –κυρίως -με πολιτικοσυνδικαλιστικές πράξεις. Κι εδώ ο καθένας μας δίνει καθημερινές «εξετάσεις».

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΝΗ ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 7μ.μ. ΣΤΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΟ».