Είναι μια στενάχωρη μέρα, μια μέρα θλίψης για όλες και όλους μας. Οδύνη για την απώλεια του συντρόφου, επί χρόνια Γραμματέα μας, Δημήτρη Παπαδήμου. Ο Δημήτρης στρατεύτηκε με ανιδιοτέλεια στην υπόθεση της Αριστεράς, με την παρουσία του να έχει αφήσει το αποτύπωμά της στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, ως μαχητής της πρώτης γραμμής. Στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία Πρέβεζας στον Νομό Πρέβεζας, στην Κινηματογραφική Λέσχη, στα μικρά και στα μεγάλα. Ο ευγενής χαρακτήρας και η πραότητα του ξεχώριζαν. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγο του Πιπίνα και στα παιδιά του.

Καλό σου ταξίδι, Σύντροφε Δημήτρη!

Ο κ. Κοσμάς Κοψάρης απέστειλε την παρακάτω επιστολή:

Εκλεκτέ συνεργάτη και φίλε μου, Δημήτρη, ο θάνατός σου ήταν αιφνίδιος και μάς πάγωσε όλους. Είχα την τιμή και τη χαρά να σε γνωρίσω πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια, όταν συνεργαστήκαμε για αρκετό διάστημα στο πλαίσιο της Κινηματογραφικής Λέσχης και στο Ραδιόφωνο. Θα θυμάμαι πάντα την ποιότητά σου, την κουλτούρα σου, την ευρύτητα του πνεύματός σου, την ευρυμάθεια και αυθεντικότητά σου. Σε ό,τι αναλάμβανες, από τα κοινωνικά-πολιτικά δρώμενα έως το αμιγώς κομμάτι του πολιτισμού, πάντα έδινες ένα μέρος από την ύπαρξή σου. Η πόλη μας σού χρωστάει πολλά. Είναι βαρύτατη η απώλειά σου πρώτιστα για την οικογένειά σου, που εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, και ύστερα για όλους εμάς τους φίλους, συνεργάτες, συμπολίτες σου. Θεωρώ ότι η μέγιστή σου παρακαταθήκη για τους επιγενόμενους είναι ότι οι άνθρωποι που είναι ουσιαστικοί, με ποιότητα, στόχο και όραμα πρέπει να έχουν δημόσια παρουσία και λόγο. Αυτό μάς δίδαξες με τη στάση σου, αυτό μένει πίσω in memoriam.

Είναι κάτι που σηματοδοτεί πνευματική και κοινωνική προσφορά σε κάθε επίπεδο, τόσο μάλλον σε τέτοιους ζοφερούς καιρούς που διανύουμε, οι οποίοι οδηγούν στην πνευματική ναρκοθέτηση και στην ισοπέδωση κάθε ελπίδας ανάτασης. Θλίβομαι πολύ που δεν πρόλαβα να συνεργαστώ μαζί σου πρόσφατα. Καλό σου ταξίδι σε έναν κόσμο πιο ονειρικό, σαν αυτό που αποτύπωσες στο εν γένει κοινωνικό σου έργο, ύψιστο και μοναδικό. Θα κλείσω την επιστολή μου με μια φράση της Φρίντας Μπιούμπι: «Έφυγες πριν προλάβει ο θάνατος να πάρει κάτι από την ψυχή, αυτό σημαίνει ότι το όνειρο δεν πάγωσε….». Θα είσαι για πάντα αλησμόνητος στις καρδιές μας.

Με αίσθημα οδύνης

Κοσμάς Κοψάρης