Με τη βοήθεια της καλής συναδέλφου της δημοτικής ραδιοφωνίας Πρέβεζας και της εφημερίδας «Πρέβεζα», κας Αθηνάς Παππά, επισκεφτήκαμε την ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία συγκινεί με τα ποιήματά της και τα στοιχεία που καταθέτει για τη θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο.
Η κα. Ντούσια ανέγνωσε ένα ποίημα για το Ζάλογγο από το βιβλίο της «Η γαλάζια μας Χώρα», ενώ ανέγνωσε στην κάμερα του www.atpreveza.gr με μοναδικό τρόπο και το χορικό για σύγχρονη τραγωδία «Η μήτρα της βίας», το οποίο εμπεριέχει διαχρονικά, όσο και επίκαιρα μηνύματα.
«Ο πεθερός μου, μου έλεγε, ο οποίος ήταν και κυνηγός, ότι και ο πατέρας του ακόμα μαζί με άλλους κυνηγούς, ψάχνοντας να βρουν λαγούς ή πέρδικες, έβρισκαν ανθρώπινα κόκκαλα. Οι Σουλιώτισσες δεν είχαν την ψυχική διάθεση να χορέψουν ή να τραγουδήσουν. Ήταν μαζί όμως πιασμένες χέρι-χέρι και έπεφταν μία-μία στο γκρεμό. Έβρισκαν σκόρπια τα κόκκαλά τους. Οπωσδήποτε τις είχαν φάει τα αγρίμια.
Μαζί με τις γυναίκες, βρέθηκε και μία από την Κρυοπηγή. Η λεγόμενη Ανθούλα Ανωγιάτη. Την είχαν βάλει σε μνημείο με τους εκτελεσθέντες στο Αγρίνιο το 1944», αναφέρει μεταξύ άλλων η κα. Ντούσια.
Όσο για τα λόγια της κα. Ρεπούση, σχολιάζει: «Αισθάνομαι θλίψη, αναστάτωση, οργή και... μίσος γι' αυτή τη γυναίκα. Κάθεται σαν ένα ρομπότ και λέει πράγματα με την ψυχρή υποτίθεται αλήθεια της ιστορίας. Αλλά δεν είναι έτσι. Στην ψυχή του παιδιού, μπορείς να πεις ότι είναι ψέματα; Ποια είναι τα ηθικά στηρίγματα που θα έχει αυτό το παιδί; Έτσι ήρθε στη ζωή και έζησε; Απορώ πως την κρατάνε και ντρέπομαι για το κόμμα αυτό που την κρατάει. Περισσότερο ευθύνονται οι κυβερνήσεις που την όρισαν στο παιδαγωγικό συμβούλιο να εγκρίνει βιβλία».
Η κα. Ντούσια αναφέρθηκε και στον Χαλασμό της Πρέβεζας και το γεγονός πως δεν υπάρχει καταγραφή σε κανένα σχολικό βιβλίο, γι' αυτό το σημαντικό γεγονός για την ιστορία της πόλης: «Βράζω μέσα μου. Σχολικά βιβλία δεν γράφουν για το Χαλασμό της Πρέβεζας. Ο Πουκεβίλ, είχε πει: Τόσος χαλασμός για τόσο λίγα λάφυρα».
Η κα Άννα Παπασάββα-Ντούσια γεννήθηκε στην Πρέβεζα και έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές:
1976- Ωδή στη Θύελλα
1977-Το παιδικό βιβλίο «Η Γαλάζια μας Χώρα»
1983- Πάνω από σύνορα
Τον Σεπτέμβριο του 1984 έγινε τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ενώ ασχολείται και με τη μελέτη της ρωσικής γλώσσας, αφού το 1985 πήρε υποτροφία μονετούς φοίτησης στο Ινστιτούτο «Αλέξανδρος Πούσκιν» της Μόσχας.
Τα βιβλία της ήδη βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του νεοσύστατου τμήματος της νεοελληνικής λογοτεχνίας του πανεπιστημίου του Παρισιού και στην αντίστοιχη της Μόσχας. Παράλληλα, έχει έτοιμες εργασίες τόσο σε πεζό όσο και σε έμμετρο λόγο.
Το ποίημά της «Είμαι το άπαν και το ελάχιστο», έχει μεταφραστεί στα γαλλικά και έχει κερδίσει το 2ο βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης, το 1977 στο Παρίσι.