Τόσα και τόσα χρόνια αγώνων, τόσα και τόσα χρόνια προσδοκιών αλλά και διαψεύσεων, διώξεων και αντιστάσεων, καταλήγουν σε αυτή την βδομάδα. Ένας 95χρονος σύντροφος από την Πρέβεζα, «Μακρονησιώτης» και με κοντά 30 χρόνια εξορίας και διώξεων στην πλάτη του, κάνει στην άκρη όλα τα προβλήματα υγείας του, βαστάει και περιμένει να ψηφίσει . . Να είναι και αυτός παρών, αυτός, όπου μαζί με τόσους και τόσες, τράβηξε μπροστά την υπόθεση του σοσιαλισμού στα μαύρα χρόνια. Να είναι και αυτός μια ψηφίδα στο ψηφιδωτό της Κυβέρνησης της Αριστεράς. Τι μπορούμε να πούμε, τι μπορούμε να κάνουμε, μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους . . Τι, πέρα από την υπόσχεση στους εαυτούς μας, στους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας, ότι θα βάλουμε τα δυνατά μας, ότι δεν θα συμβιβαστούμε, ότι θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε το μπόι τους. Ότι δεν θα επιβεβαιώσουμε τους «ρεαλιστές» και τους απαισιόδοξους. Ότι θα τα καταφέρουμε.
Ζήσαμε και θάψαμε την απόπειρα επανάληψης της τρόμο-υστερίας του 2012. Μια προσπάθεια να μετατοπιστεί η συζήτηση από την ζωή μας στα σενάρια. Από το πως ζούμε, στο πόσο χειρότερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν και εφ’ όσον . . Αλλά όλα αυτά τελείωσαν. Ο κόσμος του μόχθου, ο κόσμος που πλήρωσε και πληρώνει πέντε χρόνια την κρίση τους, έχει πλέον αποφασίσει την ριζική αλλαγή και η απόφαση αυτή είναι αμετάκλητη. Όταν λοιπόν η κεντρική προεκλογική στρατηγική του αντιπάλου καταρρέει, ανοίγεται ένα μεγάλο κενό που πρέπει να πληρωθεί από εμάς. Την τελευταία βδομάδα υπάρχουν, πλέον, όλες οι προϋποθέσεις για να πάρει η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ διαστάσεις θριάμβου. Διαστάσεις, όπου θα λειτουργήσουν ως οξυγόνο για τον ανηφορικό άλλα όμορφο δρόμο της αξιοπρέπειας, όπου θα κληθούμε να περπατήσουμε όλοι και όλες μαζί.
Τις επόμενες μέρες να επιδιώξουμε να μιλήσουμε (ξανά) με όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως ιδεολογικής καταγωγής και προηγούμενης πολιτικής τοποθέτησης. Να συζητήσουμε και να εξηγήσουμε σε όλους το πρόγραμμα και τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα όπου τα σκιάχτρα των λιμών και των καταποντισμών έπεσαν. Τώρα όπου η δεξιά Ιρλανδική κυβέρνηση στηρίζει τη διεθνή διάσκεψη για το χρέος. Τώρα, όπου οι ίδιοι οι Γερμανοί κάνουν λόγο για την ανάγκη διαγραφής του ελληνικού χρέους. Τώρα, όπου οι ιδέες μας ηγεμονεύουν σε όλη την κοινωνία. Να γράψουμε ιστορία, με συντροφικότητα, ήθος και αποφασιστικότητα.
Μια βδομάδα που θα συγκλονίσει τον κόσμο. Η πιο σημαντική βδομάδα . . μέχρι την επόμενη. Έτσι θα ζούμε από ‘δω και πέρα. Σε εμάς, σήμερα, έλαχε να ζήσουμε και να δράσουμε πέρα από το «βασίλειο των διατυπώσεων», στο βασίλειο της πραγματικότητας. Αυτές τις ζεστές μέρες του Γενάρη, η ανατροπή έρχεται. Την ακούμε να ανασαίνει.
Η Νίκη θα είναι μόνο η αρχή.