Η γενική συνέλευση ξεκίνησε με μία ενημέρωση του Προέδρου της ΕΛΜΕ, Παναγιώτη Λελοβίτη για τη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία της ΟΛΜΕ με τη διοίκηση του Υπουργείου Παιδείας στα μέσα Σεπτεμβρίου.

Ακολούθησε μία ενδελεχής συζήτηση των εκπροσώπων των παρατάξεων αναφορικά με τα ζητήματα των μετακινήσεων των εκπαιδευτικών, τα ζητήματα των καθηγητών αγγλικών, πληροφορικής και τα τμήματα παιδιών με ειδική μαθησιακή δυσκολία, το «σπάσιμο» τμημάτων, νέο γυμνάσιο κ.α., ωστόσο γρήγορα η συζήτηση μετετράπη σε «πυρά» εξ’ αριστερών και μάλιστα με «βαριές» εκφράσεις για τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ανέφεραν ότι η πλειοψηφία των συνδικαλιστών που ψήφισαν τα μνημόνια οδηγούν το κίνημα σε λογικές υποταγής και πρόσθεσαν ότι: «Εμείς δε λέμε μόνο κάτω τα μνημόνια, λέμε και κάτω τα αφεντικά».

Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των «Παρεμβάσεων» αλλά και καθηγητής-εκπρόσωπος της Λαϊκής Ενότητας του Παναγιώτη Λαφαζάνη υποστήριξαν ότι: «Όποιος στηρίζει την πολιτική της Κυβέρνησης, αλλά στο ΠΥΣΠΕ ισχυρίζεται ότι διαφωνεί, είτε πάσχει από πολιτική σχιζοφρένεια είτε διαπράττει πολιτική απάτη» και συμπλήρωσαν ότι εφαρμόζεται στην Παιδεία δεξιά πολιτική με άλλη φρασεολογία και οι μακροπρόθεσμοι στόχοι του Φίλη είναι η μείωση εκπαιδευτικού προσωπικού και η «πονηρή» αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Πρότειναν δε τη συνολική ρήξη με την ΕΕ και το σύστημα που την υπηρετεί στη Χώρα.

Οι καθηγητές που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ ανταπάντησαν ότι δεν έχουν να ντρέπονται για τίποτα και πως θα παλέψουν και θα αγωνιστούν για «νίκες» του εκπαιδευτικού κινήματος, όπως έκαναν και στο παρελθόν.

Η εικόνα πάντως της γενικής συνέλευσης με παρόντες εκπροσώπους των συνδικαλιστικών παρατάξεων και ελάχιστους εκπαιδευτικούς, μαρτυρά μια εν γένει εικόνα παθογενειών του συνδικαλιστικού κινήματος και κάμψης του, στην προσπάθεια να διεκδικήσει.