Ανυπόμονο όπως ήταν, μεγάλωσε γρήγορα. Άρχισε να κάνει παρέα με τα άλλα πρόωρα, μέχρι που φτιάξανε τις πρώτες ομάδες. Με χειρουργικά εργαλεία στα χέρια και μαύρες μάσκες, που άφηναν μόνο τα μάτια ακάλυπτα , βγήκαν στην «παρανομία». Πίστευαν στην ισότητα. Κάθε βράδυ, όταν η πόλη περνούσε στη φάση της ύπνωσης, ξεκινούσαν να κάνουν χρήση των Ιδεών τους. Με λεπτές χειρουργικές κινήσεις αφαιρούσαν όλους τους «νεκρωμένους ιστούς» από το «τοξικό κοινωνικό περιβάλλον», αφήνοντας λεπτά ιστικά χάσματα που επουλώνονταν από μόνα τους. Είχαν την κλασική Ιπποκρατική λογική ότι οι ιστοί θα αναγεννηθούν , αρκεί να αφαιρεθούν οι παθολογικές εξεργασίες και τα αγγεία να αναλάβουν την «ιστική κοινωνική θρέψη».

Υπήρχε όμως μια κρίσιμη << αστική βιομάζα >> , ελαφρώς μικροαστική στο μυαλό , που το << ιστικό της χάσμα >> δύσκολα επουλώνονταν. Μια πεπαλαιωμένη << αστική συνείδηση >> που στερούνταν βασικής εγκεφαλικής αιμάτωσης. Ήταν αποπίπτουσα και σε φάση αποσύνθεσης. Η έμπειρη όμως ομάδα << ιστικών καταστροφών >> , με ένα ταχύ άσηπτο χειρουργείο , αφαίρεσε τον άχρηστο ιστό. Και η << εγκεφαλική κοινωνική λειτουργία >> επανήλθε. Η Αισθητική με τη σειρά της αποκαταστάθηκε . Όλοι οι τοίχοι της πόλης φωτίστηκαν με αυτοσχέδια έργα τέχνης και με ιδέες που έγιναν συνθήματα ...

Η ομάδα << Ιστικών Καταστροφών >> πέταξε τη μαύρη μάσκα της και έλαμψαν τα πρόσωπα. Ήταν ο δάσκαλος , ο ποιητής , ο εργάτης , ο γιατρός , ο μετανάστης και άλλοι πολλοί ...