Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τετάρτη, 21 Ιανουαρίου 2015 00:58

Πείτε μου τι να ψηφίσω (Στήλη: Με το νυστέρι...)

Γράφει ο Γιώργος Κουλιάτσης

 

Ψάχνω για ένα κόμμα που θα λέει αυτό που σκέπτεται και όχι αυτό που θέλω να ακούσω. Κουράστηκα να προσπαθώ να καταλάβω τι περίπου εννοούν οι πολιτικοί από τη γλώσσα του σώματος ή τη χροιά της φωνής τους και να πρέπει παράλληλα να συνυπολογίζω το μέσο, το ακροατήριο και τους συνομιλητές. Θέλω να ακούω τα ηγετικά στελέχη να αναλύουν στόχους, επιθυμίες και μέσα και να αισθάνομαι ότι λένε αυτό που πιστεύουν ή ότι έστω πιστεύουν αυτό που λένε. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, αφού ξέρω ακριβώς, για παράδειγμα, τι πρεσβεύει το Αμερικανικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Ψάχνω ένα κόμμα που πιστεύει στις ίσες πρώτες ευκαιρίες. Κάθε παιδί πρέπει να ξεκινά τη ζωή του με εξασφαλισμένη πρόσβαση σε στέγαση, φαγητό, ρούχα, βασική εκπαίδευση και τις απαραίτητες υπηρεσίες υγείας. Δε φταίει αυτό αν οι γονείς του δεν τα κατάφεραν, το παιδί δεν μπορεί μόνο του να αλλάξει αυτή την κατάσταση και πρέπει να του δοθεί μια ευκαιρία να προκόψει. Και ας είστε σίγουροι ότι αν τελικά προκόψει, το παιδί θα γίνει ένας πολίτης που θα δώσει και τη ζωή του για το κράτος που το βοήθησε. Προσωπικά, δέχομαι όποια περικοπή ή φόρο κατεβάσει το μυαλό τους προκειμένου να χρηματοδοτηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Ψάχνω ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει επειδή έχει ένα όραμα για τη χώρα. Όχι, το να φεσώσουμε όλη την υφήλιο, να βάλουμε φυλακή τους πρώην πρωθυπουργούς μας και να σκίσουμε τα μνημόνια δεν είναι όραμα. Το να μείνουμε απλά στο ευρώ, να χτίζουμε ψηλά φράγματα στα σύνορά μας και το «να μην παραδοθεί η χώρα στους αριστερούς» επίσης δεν είναι όραμα. Όραμα είναι να γυρίσουν οι δικοί μας μετανάστες πίσω γιατί η χώρα μας θα έχει γίνει καλύτερη από αυτές που πήγαν. Όραμα είναι να ομορφύνουν οι πόλεις μας και να γεμίσει η επαρχία κόσμο. Όραμα είναι να ξαναρωτάμε τα παιδιά μας τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν χωρίς να χρειάζεται να τους χαμογελάμε ψεύτικα.

Ψάχνω ένα κόμμα που θα συμπεριφέρεται το ίδιο σε πλούσιους και φτωχούς, πολυεθνικές και περίπτερα, γνωστούς και άγνωστους, φίλους και εχθρούς, δικούς μας και δικούς τους, πολλούς και λίγους. Ακούγεται κοινότοπο και παιδιάστικο; Λοιπόν, το κόμμα που ψάχνω δεν θα δεχόταν να εκβιαστεί από κανένα αντεθνικό και αντικοινωνικό μεγαλοσχήμονα για να μη φορολογείται, να εξαιρείται φωτογραφικά από τους νόμους και να του σβήνονται τα πρόστιμα με νυχτερινές τροπολογίες. Το κόμμα που ψάχνω επίσης δε θα φορολογούσε αυτόν που δεν έχει σπίτι για να χρηματοδοτήσει αυτόν που χρωστάει για το σπίτι που έχει. Ούτε θα φορολογούσε τη γιαγιά στα Ζαγοροχώρια για να δίνει επιδότηση στο εισιτήριο του αστικού της Αθήνας. Είναι ανέφικτη άραγε τόση δικαιοσύνη;

Ψάχνω κι άλλα, μάλλον ψάχνω για πολλά, ίσως περισσότερα από όσα μου αξίζουν ως πολίτη, αφού δεν τα εκτίμησα όταν υπήρχαν όντως πολιτικοί που μου τα πρόσφεραν.

Ψάχνω για την ειλικρίνεια, λίγη δικαιοσύνη, ένα όραμα και την κοινή λογική.

Πείτε μου, λοιπόν, τι να ψηφίσω;

 

Email για σχόλια-παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.