Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Σάββατο, 28 Μαρτίου 2015 11:06

Τι δεν μπορεί και τι θα μπορούσε να κάνει η αριστερά στην Ελλάδα (Στήλη: Με το νυστέρι...)

Γράφει ο Γιώργος Κουλιάτσης

 

Θα πρέπει να με συγχωρέσετε για το μεγάλο κείμενο, αλλά το θεωρώ αγένεια να προσπαθώ να είμαι επιτηδευμένα λακωνικός όταν στεναχωρώ φίλους.

Τι δεν μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση της αριστεράς;

Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να δημιουργήσει πλούτο νομοθετικά. Αυτός έρχεται μόνο με την αύξηση παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών. Μέχρι τότε, ό,τι δίνει, θα πρέπει από κάπου να το παίρνει.

Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πείσει κάποιον να μας δανείσει με όρους στους οποίους δε συμφωνεί. Εμείς τα έχουμε ανάγκη τα δανεικά, εμείς θα υποχωρήσουμε.

Καμία κυβέρνηση της Ελλάδας δεν μπορεί να εκβιάζει συνασπισμούς χωρών και υπερεθνικούς θεσμούς. Όταν τους αγνοούμε, χάνουμε Μικρές Ασίες. Όταν διαπραγματευόμαστε με όρους συμμαχίας, κερδίζουμε Δωδεκάνησα. Τι δεν καταλαβαίνουμε;

Τι θα μπορούσε όμως να κάνει μια κυβέρνηση της αριστεράς;

Θα μπορούσε να κυνηγήσει αλύπητα τη διαπλοκή μεταξύ δημόσιων λειτουργών και του κρατικοδίαιτου τμήματος του ιδιωτικού τομέα που έχει κυριολεκτικά διαλύσει την εθνική οικονομία. Υγεία, ΔΕΚΟ, Άμυνα, Δήμοι ,εργολαβίες, τα ξέρουμε όλοι κι ας μην κοροϊδευόμαστε.

Θα μπορούσε να πατάξει τη διαφθορά των δημόσιων υπαλλήλων που απομυζούν τον πολίτη μέσω του παράνομου χρηματισμού για να κάνουν ή για να μην κάνουν τη δουλειά τους. Συμβαίνει σε όλο το Δημόσιο και έχει θρέψει γενιές πολιτών που περιφρονούν και απεχθάνονται κάθε κρατική υπηρεσία.

Θα μπορούσε να κονιορτοποιήσει τις συντεχνίες που απαιτούν και εκβιάζουν ώστε τα συμφέροντά τους να λογαριάζονται πάνω από το συμφέρον όλης της κοινωνίας.

Θα μπορούσε να στελεχώσει τις θέσεις διοίκησης με άξιους τεχνοκράτες αδιαφορώντας για την κομματική επετηρίδα με γενναιόδωρα bonus επίτευξης στόχων δίνοντάς τους και τις κατάλληλες αρμοδιότητες. Εννοώ να απολύουν, να προσλαμβάνουν, να κάνουν αυξήσεις ή μειώσεις, να αναδιαρθρώνουν Τομείς, Τμήματα και Διευθύνσεις, να κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν προκειμένου να γίνει καλύτερη η υπηρεσία προς τον πολίτη και μόνο με αυτό το κριτήριο. Στο Δημόσιο πρέπει να εργάζονται μόνο οι απαραίτητοι και να αμείβονται ανάλογα με τη φύση της εργασίας τους, το βαθμό εξειδίκευσης και την παραγωγικότητά τους. Τι πιο αριστερό από το να στοχεύεις σε ένα πολύ πιο αποτελεσματικό δημόσιο τομέα;

Θα μπορούσε να θεσπίσει ένα απλό, εύληπτο και δίκαιο φορολογικό σύστημα με χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης του εισοδήματος και όχι της περιουσίας αλλά και να κυνηγήσει τους φοροφυγάδες με άμεσες κατασχέσεις και καθείρξεις ως αντικοινωνικά στοιχεία. Αναφέρομαι φυσικά σε όσους αποκρύβουν εισοδήματα και όχι σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν για όσα δηλώσαν.

Θα μπορούσε να οραματιστεί ένα σύστημα εκπαίδευσης που θα παίρνει παιδιά και θα παραδίδει πολίτες μορφωμένους, παιδευμένους, ανοικτόμυαλους, δυναμικούς , με ήθος και αυτοπεποίθηση, όχι σαν τη δική μου γενιά που βγήκαμε μπερδεμένοι, αμήχανοι και ευνουχισμένοι, με το μυαλό μας να λοξοκοιτάμε το πορτοφόλι του μπαμπά και τώρα φυσικά δεν προλαβαίνουμε να μετράμε χαστούκια.

Θα μπορούσε να αφήσει ελεύθερους τους νέους να αναπτύξουν μια επιχείρηση απαλλαγμένους από ανόητους περιορισμούς, κλειστά επαγγέλματα, απίθανες προϋποθέσεις, τρεις δεκάδες δικαιολογητικά και την ηλίθια υποχρέωση να αρχίζουν να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους στο κράτος προτού εισπράξουν έστω κι ένα ευρώ. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να τους βοηθήσει να μην έχουν ανάγκη να τη βλέπουν σαν πιθανό εργοδότη, κάτι που τους έχει καταντήσει δούλους του κομματικού παρακράτους.

Μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει τόσα κι άλλα τόσα από όσα δεν έγιναν μεταπολεμικά στην Ελλάδα, άλλοτε γιατί τα κόμματα του κέντρου και της δεξιάς δεν μπορούσαν, αλλά κυρίως γιατί δεν ήθελαν. Θα μπορούσε να αναδείξει αυτές τις πολιτικές ως σημεία διαφοροποίησης από τα προηγούμενα κυβερνητικά κόμματα και να τις αξιοποιήσει πολιτικά ως απόδειξη πως αυτή είναι η κυβέρνηση της πραγματικής αλλαγής που έχουμε ανάγκη.

Υπάρχει η λογική «δραχμή, iphone 6 και πρωθυπουργό Αλέξη». Και από την άλλη, υπάρχει η λογική μιας ευκαιρίας να αλλάξει ουσιαστικά η πορεία της χώρας και να γίνει αυτή η κυβερνητική θητεία σημείο αναφοράς για τις επόμενες δεκαετίες.

Προσωπικά, με αυτά που βλέπω είμαι απαισιόδοξος.

Κι όμως, θα μπορούσε…

 

Email για σχόλια-παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.