Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου 2016 01:49

Επετειακά (Στήλη: Ο Μικρός Ήρως)

Γράφει ο... Σπίθας

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Όμως ο λαός δεν πανηγυρίζει.

Τη θέση της προσμονής και της ελπίδας έχουν πάρει η απογοήτευση και ο θυμός.

Όμως αυτά τα συναισθήματα δεν είναι καλοί σύμβουλοι.

Δεν ωφελεί να απαριθμούμε ξανά και ξανά τα δεινά μας, να τα αναμασάμε και να «ποστάρουμε» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιζητώντας «like»... κάποιων «ομοιοπαθών».

Οι άνθρωποι έλεγε ο Γκράμσι είναι τεμπέληδες, χρειάζεται να οργανωθούν. Και δεν εννοούσε μόνο την οργάνωση σε σωματεία, ενώσεις και τα τοιαύτα. Εννούσε ότι χρειάζεται να οργανώσουμε (και) τη σκέψη και τη βούλησή μας προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την πληθώρα των εξωτερικών ερεθισμάτων που δεχόμαστε καθημερινά και ασταμάτητα.

Καιρός να δούμε τα «θέλω» και τα «πρέπει» μας.

Καιρός να πάρουμε αποφάσεις με γνώμονα το συμφέρον της χώρας αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων (ή ανέργων) που ανήκουμε.

Και οι αποφάσεις αυτές δεν μπορεί να είναι αρεστές σε ολόκληρη την κοινωνία. Δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς ανταγωνισμούς και διαφορές. Επομένως είναι αδύνατο να «κάτσουμε σε ένα τραπέζι» και να λύσουμε τα προβλήματα της «κοινωνίας» σε όφελος όλων. Ούτε μπορούμε να κάνουμε «μεταρρυθμίσεις» σε όφελος όλων. Οι μεταρρυθμίσεις είναι πάντα σε όφελος μιας κοινωνικής τάξης και (επίσης) πάντα σε βάρος κάποιας άλλης, (ή κάποιων άλλων). Χορτάσαμε από λόγια παρηγοριάς για τους «αδύναμους» που θα προστατευτούν με «παράλληλα προγράμματα» στο πλαίσιο της πιο σκληρής ταξικής πολιτικής, σε όφελος του κεφαλαίου, που έχει γνωρίσει ο τόπος. Αυτής των μνημονίων.

Ας μην απογοητευόμαστε.

Η χώρα και ο λαός έχουν επιβιώσει από μύριες όσες ταλαιπωρίες και καταστροφές. Αλλά έχουμε καταφέρει και πολλά, που αν τα κρίνουμε με, το κυρίαρχο σήμερα, πνεύμα του ατομικισμού, μας φαίνονται αδιανόητα.

Και για να επιστρέψουμε στη σημερινή επέτειο: η μόνη αλάνθαστη αρχή για να κρίνουμε τα έργα και τις ημέρες μιας κυβέρνησης, ενός πολιτικού ή οποιουδήποτε προσώπου – δημόσιου ή μη – είναι το κριτήριο της πράξης. Να κρίνουμε με βάση τις πράξεις και όχι τα λόγια.

Και είναι τόσο κραυγαλέα αντιλαϊκές και εθελόδουλες οι πράξεις της «αριστερής» κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα που δεν θα τολμούσε ούτε καν να διανοηθεί η Δεξιά....