Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 03 Μαρτίου 2014 13:38

Ιατρικό παράδοξο (Γράφει ο Σπύρος Μπρίκος)

Γράφει ο Σπύρος Μπρίκος , Ιατρός

Στον Τάκη και τη Δήμητρα (Ειρηνική Συνύπαρξη)

 

Περιστατικό Β :

 

Μέσα στα χιόνια μια ομάδα Αστών εντοπίζει το πτώμα ενός Αντάρτη. Αδύνατος ο ακριβής γεωγραφικός προσδιορισμός. Πρόκειται για τα βουνά της Σιέρα Μαέστρα ή για τα βουνά της Πίνδου ; Η μήπως στο Βόλγκογκραντ ; ( την πόλη που διασχίζει ο Βόλγας ποταμός ). Και ποιος είναι ο πραγματικός ιστορικός χρόνος; Μάλλον πρόκειται για ιστορικό λάθος σκέφτονται τα μέλη της ομάδας των Αστών και προσπερνούν.

Η δραστήρια αυτή ομάδα είναι ολιγομελής. Απαρτίζεται από έναν ιδιοκτήτη αλυσίδας ξενοδοχείων , έναν μεγαλοκαναλάρχη , έναν επιφανή ιατροδικαστή , έναν αρεοπαγίτη και έναν μητροπολίτη.

Ο ιατροδικαστής σκοντάφτοντας πάνω στο χιόνι , κοντοστέκεται και παρατηρεί για λίγο το πτώμα. Το αίμα είναι ακόμα νωπό στην πληγή. Οι πτωματικές του υποστάσεις στη μέγιστη ανάπτυξη , μαρτυρούν το πέρας περίπου ενός δωδεκαώρου από την ακριβή ώρα θανάτου. Η στάση όμως του σώματος σε θέση μάχης , προκαλεί ταραχή στην ομάδα των Αστών. Μια ομαδική κρίση πανικού τους τρέπει άμεσα σε φυγή .

Οι Αστοί μετακινούνται γρήγορα με βήματα προς τα πίσω , ώστε να έχουν το πτώμα στο οπτικό τους πεδίο , και σιγά σιγά να αποκτούν απόσταση ασφαλείας απ ' αυτό. Ο μητροπολίτης ξορκίζει φωναχτά τον Αντάρτη , με προσευχές και αποσπάσματα των ευαγγελίων. Ο ιατροδικαστής παραληρεί αδυνατώντας να ερμηνεύσει ιατρικά τη νεκροφάνεια. Πρόκειται για ιατρικό παράδοξο ή ιστορικό ; Aναρωτιέται.

Το πτώμα του Αντάρτη φορούσε τις μπότες του Δημοκρατικού Στρατού του 1949 και οι Αστοί ρούχα του 2014 . Πάνω από μισό αιώνα ιστορική απόσταση , αλλά η αιμορραγία του Αντάρτη σφύζουσα και προσφάτου έναρξης. Ιστορικό παράδοξο ή ιατρικό παράδοξο ρωτούσε ο ένας τον άλλον . Προσπαθούσαν απεγνωσμένα να εξέλθουν από το παραλήρημα αυτού του βασανιστικού ερωτήματος.

Οι ίδιοι νικητές της Ιστορίας , βαθύπλουτοι και γέροι , βρίσκονταν τώρα μπροστά στην τελευταία σκηνή του δράματος στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 , με τον Αντάρτη όρθιο να τους εκφωνεί το κατηγορητήριο : " ... Δεύτερο κινητό ανταρτοδικείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος . Για την επανάσταση . Για την κυβέρνηση του βουνού... " ...

Οι Αστοί και η Τάξη τους είναι πλέον καταδικασμένοι από τη λαϊκή ετυμηγορία και παντοτινά ηττημένοι.

Το ιατρικό παράδοξο και το ιστορικό παράδοξο. Ένα και το αυτό. Το χάσμα της Ιστορίας και το Αδικαίωτο . Ένα και το αυτό. Επιφυλάσσει εντελώς αυθόρμητα , την οριστική σκηνή δράματος στην ολιγομελή ομάδα των Αστών. Το παντοτινό προς τα πίσω βάδισμά τους. Γιατί στην κίνησή τους προς τα εμπρός , θα σκοντάψουν με βεβαιότητα και πάλι , πάνω στο Αμετακίνητο σώμα του Αντάρτη.

 

Στο ιατρικό παράδοξο Β ο Αντάρτης είναι πάντα ζωντανός μέσα στην Ιστορία και περιφέρεται σκόπιμα.