Είναι γνωστό ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι περίπου διακοσμητικό όργανο. Δεν έχει αρμοδιότητες επιβολής αποφάσεων, δεν έχει νομοθετικές εξουσίες, δεν μπορεί να επιβληθεί στα εθνικά κοινοβούλια, στις Ευρωπαϊκές Επιτροπές ή στα Συμβούλια αρχηγών και υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην ουσία είναι ένας χώρος ανταλλαγής απόψεων παρά κάτι άλλο. Έτσι, δε χρειάζεται ιδιαίτερο άγχος για το ποιους ακριβώς θα στείλουμε για ευρωβουλευτές παρά μόνο να διασφαλίσουμε ότι δεν θα εκθέτουν τη χώρα με ανοησίες και επίδειξη αμορφωσιάς. Ευτυχώς, τα περισσότερα κόμματα έχουν και καλούς υποψηφίους οπότε έχουμε την ευχέρεια αξιοπρεπών επιλογών για τις θέσεις ευρωβουλευτών.
Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει κάθε ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τις ευρωεκλογές για να στείλει τα μηνύματα που θέλει για τα εσωτερικά ζητήματα. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι φαίνονται αναποφάσιστοι ως προς το ποιο ακριβώς θα είναι αυτό το μήνυμα. Φοβόμαστε τη χρεοκοπία, αλλά θέλουμε να δείξουμε ότι δεν αντέχουμε άλλο αυτή την πολιτική. Φοβόμαστε την έξοδο από το ευρώ, αλλά θέλουμε να τους εξηγήσουμε ότι έχουμε μείνει χωρίς λεφτά ανεξαρτήτως νομίσματος. Θέλουμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να μειωθεί η ανεργία, αλλά και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι οι μισθοί που προσφέρονται δε φτάνουν ούτε για να επιβιώσουμε.
Έχω μια απλή γνώμη.
Αν συμφωνείς με τη κυβερνητική πολιτική και θες να συνεχίσει ως έχει, ξαναψήφισέ τους.
Αν όμως έχεις φτάσει πραγματικά στα όριά σου, μην ψηφίσεις κυβερνητικό κόμμα γιατί η ψήφος σου θα ερμηνευθεί ως απόδειξη ότι αντέχεις κι άλλα μέτρα.
Αν πιστεύεις ότι κάπου πρέπει να πιεστούν και κάποιοι άλλοι εκτός από εσένα, μην ψηφίσεις κυβερνητικό κόμμα γιατί αν θέλαν να τους πιέσουν μέχρι τώρα θα τους είχαν πιέσει και αν τους δώσεις πάλι ψήφο εμπιστοσύνης δε θα τους πιέσουν ποτέ.
Αν θεωρείς ότι η κυβέρνηση δε διαπραγματεύεται με τους δανειστές έχοντας θέσει τις σωστές προτεραιότητες μην ψηφίσεις κυβερνητικό κόμμα, γιατί αν τους ξαναψηφίσεις οι προτεραιότητες δε θα αλλάξουν ούτε τώρα.
Αν θεωρείς ότι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις έχουν μείνει πίσω μεταξύ άλλων για να μη θιγεί ο πυρήνας της πολιτικής πελατείας των κυβερνητικών κομμάτων, τότε μην τα ψηφίσεις. Δείξε τους ότι η πελατεία τους πλέον δεν είναι αρκετή.
Αν νιώθεις ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλωθεί από μία αλαζονική γερμανική ηγεμονία και ότι μας επιβάλλονται αποφάσεις χωρίς φραγμούς και όρια, οριοθέτησέ τις με την ψήφο σου. Δείξε τους ότι σε αυτή τη διαδικασία υπάρχει και η πιθανότητα του όχι. Δείξε τους ότι δεν θα ψηφίζονται πλέον οι εκλεκτοί τους άνευ όρων.
Και η απειλή για παραίτηση της κυβέρνησης και βουλευτικές εκλογές; Τι θα γίνει αν βγουν «οι άλλοι»; Θα γίνουμε τότε Αργεντινή, Βενεζουέλα, Αίγυπτος, Συρία; Σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία οι βουλευτικές εκλογές δεν είναι ποτέ πρόβλημα. Είναι πάντα και αναγκαστικά η τελική λύση. Στο χέρι του ψηφοφόρου είναι να μη δώσει σε κανένα κόμμα αυτοδυναμία και να επιβάλλει νέες διακομματικές συμφωνίες, συμβιβασμούς και κοινοβουλευτικά χαλινάρια. Στο χέρι του είναι να τους καθίσει όλους στο ίδιο τραπέζι. Όταν χρειάστηκε έγινε, αν ξαναχρειαστεί θα ξαναγίνει.
Φτάνουν πια οι εκβιασμοί, φτάνουν οι αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Ας έχουν πλέον τα διλήμματα και όσοι μέχρι σήμερα τα έθεταν στο λαό χωρίς μέτρο και περίσκεψη.
Email για σχόλια-παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.