Σπύρος Μιχαλόπουλος: Στην ελληνική τηλεόραση τα πράγματα δεν γίνονται όπως πρέπει αλλά μόνο «καλά, φτηνά και γρήγορα»

Συνυπογράφει σκηνοθετικά την πολυσυζητημένη -για καλό και ήδη από το πρώτο επεισόδιο- τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες», αλλά και το «Tango Bar» τη μαύρη κωμωδία του Περικλή Κοροβέση, που ανέβηκε στο θέατρο μετά από 32 ολόκληρα χρόνια τον περασμένο Απρίλιο και συνεχίζεται από τις 19 Οκτωβρίου, για δεύτερη χρονιά, στο «Άβατον». 

Πολύπειρος και πολυσχιδής, έχει σκηνοθετήσει μερικές από τις γνωστές σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, από τη «Βέρα στο δεξί», μέχρι την «Πολυκατοικία» και την «Επιστροφή», ενώ παράλληλα έχει κάνει ταινίες (μικρού και μεγάλου μήκους), ντοκιμαντέρ (μεταξύ άλλων, για τον Μάνο Χατζιδάκι και το «Μονόγραμμα»), διαφημιστικά σποτ, αλλά και θέατρο. 

Γεννημένος στην Πρέβεζα, με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου, Θεάτρου και Τηλεόρασης του Λοτζ στην Πολωνία, όπου και συνάντησε τον διάσημο Γαλλο-Πολωνό σκηνοθέτη Κριστόφ Κισλόφσκι, δημιουργό της περίφημης τριλογίας «Τρία Χρώματα» και μετά, πίσω στην Αθήνα, για σπουδές στη Σχολή Σταυράκου, γνωρίζει όσο λίγοι την τηλεοπτική πιάτσα και -γεγονός εξίσου σημαντικό- παραθέτει τα δεδομένα χωρίς περιστροφές και εξωραϊσμούς. 

Ο σκηνοθέτης και παραγωγός, Σπύρος Μιχαλόπουλος απαντά σε 9 ερωτήσεις της HuffPost Greece. Οι φιλίες, τα έργα που ονειρεύεται να σκηνοθετήσει, το «εδώ, χωρίς μοντάζ, σε πραγματικό χρόνο» του θεάτρου, το «σύμπαν» της ελληνικής τηλεόρασης, ο Κισλόφσκι και η κουβέντα του πατέρα του. 

-«Tango Bar» για δεύτερη χρονιά. Τι σας γοήτευσε στο έργο του Περικλή Κοροβέση;

Η διαχρονικότητα του, τα μηνύματα του που είναι ακόμη ζωντανά. Το έργο του Κοροβέση παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τον ανθρώπινο φόβο, με τον οποίο οι ήρωες ζουν μαζί του. Όπως και στη ζωή, έτσι και στο έργο.

-Οι δύο ήρωες, ο Λάκης και ο Φώντας, είναι παιδικοί φίλοι. Τι σημαίνει αυτό στην ενήλικη ζωή;

Οι φιλίες στην παιδική ηλικία είναι οι πιο δυνατές και αυτές που έχουν δοκιμαστεί από τον χρόνο. Είναι φιλίες που δεν σπάνε και που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξελίσσονται μαζί με τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Στην ενήλικη ζωή οι φιλίες αυτές εξελίσσονται σε βαθιές σχέσεις, που απαιτούν αλήθειες και μόνο.

-Περισσότερο χαμογελαστοί ή σκεπτικοί βγαίνουν οι θεατές από την παράσταση;

Και τα δύο. Έχει να κάνει νομίζω με το τί θέλει κάποιος να δει στο έργο. Μπορεί να βρει και σημεία να χαμογελάσει και να σκεφτεί. Όλα υπάρχουν στο έργο. Και το καλό είναι ότι έχει καταφέρει ο Κοροβέσης να φτιάξει μια γραμμή σύνδεσης του έργου με τον κάθε θεατή.

-Υπογράφετε τη σκηνοθεσία της τηλεοπτικής σειράς «Άγριες Μέλισσες». Έχετε κάνει ταινίες, σειρές, διαφημιστικά σποτ και θέατρο. Πού βρίσκετε περισσότερη χαρά και ελευθερία;

Υπογράφω τη σκηνοθεσία της σειράς «Άγριες Μέλισσες», μαζί με τον Λευτέρη Χαρίτο και τον Σταμάτη Πατρώνη. Περισσότερη χαρά βρίσκω στη δημιουργία καινούργιων «κόσμων». Με γοητεύουν όλα αυτά που θα με ιντριγκάρουν, θα ερεθίσουν το μυαλό μου, θα με προκαλέσουν. Αυτό μου συμβαίνει με το θέατρο, γιατί είναι ένας ζωντανός οργανισμός.

 -Ποιό θεατρικό έργο ονειρεύεστε να σκηνοθετήσετε (από το κλασικό ή το σύγχρονο ρεπερτόριο);

Δεν θα το κρύψω ότι αγαπάω πολύ τον Μπέκετ και τον Ευριπίδη. Θα ήθελα να προσπαθήσω να σκηνοθετήσω τον Γκοντό ή τη Μήδεια… Ελπίζω πάντα.

-Τι σας αρέσει περισσότερο στον κόσμο του θεάτρου και τι σας ενοχλεί -ακόμη και απωθεί; Στο «σύμπαν» της ελληνικής τηλεόρασης; Κάτι που σας προκαλεί θυμηδία;

Στο θέατρο μ’ αρέσει η αμεσότητα του. Η ζωντάνια του, η σχέση με το κοινό απέναντι σου. Μ’ αρέσει η σύμβαση, ότι αυτό συμβαίνει τώρα… μπροστά σου. Εδώ. Χωρίς μοντάζ, σε πραγματικό χρόνο. Με ενοχλεί όμως και με απωθεί το δήθεν και οι «νεωτερισμοί». Δεν είναι κακό να ανανεώνεις τα κείμενα, αλλά το κακό έχει παραγίνει. Σπάνε οι κώδικες, σπάνε οι φόρμες, χωρίς καμία υποστήριξη ή γνώση. Στην Ελληνική τηλεόραση με ενοχλεί η ταχύτητα, η άγνοια και η προχειρότητα. Τα πράγματα δεν γίνονται όπως πρέπει αλλά μόνο «καλά, φτηνά και γρήγορα». Αυτό με κάνει και γελάω γιατί η φράση αυτή λειτουργεί ανά δύο λέξεις και όχι όλο μαζί. Δηλαδή: Καλός και φτηνός δεν είσαι γρήγορος .Καλός και γρήγορος δεν είσαι φτηνός. Φτηνός και γρήγορος δεν είσαι καλός. Γελάω.

-Πώς σχολιάζετε την σχεδόν κατά κράτος νίκη των ριάλιτι επί της μυθοπλασίας;

Το τηλεοπτικό τοπίο πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένας εμπορικός καθαρά χώρος. Είναι ένας χώρος που στηρίζεται στην έμμεση ή άμεση διαφήμιση, θετική ή αρνητική. Έτσι λοιπόν τα προϊόντα που εκτίθενται είναι προς πώληση. Αν αυτό γίνεται, τότε θα υπάρχουν και reality και κάθε είδους «περίεργα» προϊόντα. Χαμηλό κόστος, μεγάλο κέρδος. Έτσι υπάρχει η ανάγκη να χαμηλώνεις την αισθητική του εμπορεύματος γιατί θέλεις να πουλήσεις κάτι που σε άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσες. Το κάνεις δελεαστικό: ωραίες γυναίκες αλλά με χαμηλό IQ, ωραίοι άντρες χωρίς IQ, ώστε να τραβήξεις μια μερίδα νέων που θα το δουν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά που όλοι θα δουν μια κινητή τηλεφωνία να είναι χρυσός χορηγός. Έτσι, το σύστημα θα δουλεύει μια χαρά και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Οι τεχνικοί θα έχουν δουλειά, τα κανάλια έσοδα, οι παίχτες χρυσά συμβόλαια και οι διαφημιζόμενοι κόσμο στα μαγαζιά τους. Δεν βλέπω να γίνεται κάτι διαφορετικό. Επιχειρήσεις είναι. 

-Είναι αδύνατο να μην σας ρωτήσω για τον Κισλόφσκι. Πώς ήταν ως δάσκαλος; Ως άνθρωπος;

Ο Κισλόφσκι ήταν ένας πραγματικός καλλιτέχνης σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την Πολωνία και για την Ευρώπη. Ένας δυνατός και επίμονος άνθρωπος, τελειομανής και λιτός στην έκφρασή του. Λάτρευε τους περιπάτους, τις συζητήσεις. Έβλεπες ένα ανήσυχο πνεύμα να ψάχνει διεξόδους. Σαν δάσκαλος ήταν σπουδαίος. Από αυτόν κράτησα την ικανότητά του να κάνει γύρισμα με φουλ συνεργείο σε 60 τετραγωνικά. Έναν μαγικό τρόπο να κινείται σε μικρούς, στενούς χώρους. Ο τρόπος που δίδασκε τους ηθοποιούς ήταν μοναδικός. Έβγαζε αυτό που ήθελε, όποτε το ήθελε.

-Υπάρχει κάποια κουβέντα (γονιού, παππού, δασκάλου) που κρατήσατε σαν οδηγό, σαν φάρο στη ζωή;

Μια κουβέντα του πατέρα μου: Ό,τι και να κάνεις μέσα στη μέρα, φρόντισε πριν κλείσεις τα μάτια να κοιμηθείς, να χαμογελάς.

Info

«Tango Bar»

Κείμενο: Περικλής Κοροβέσης
Σκηνοθεσία: Σπύρος Μιχαλόπουλος
Παίζουν: Χρήστος Αυλωνίτης (Λάκης), Κωστας Κονταράτος (Φώντας)
Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Παπαδόπουλος
Επιμέλεια σκηνικού: Γιάννης Μυρσιώτης
Μουσική: Χριστίνα Κανάκη
Μουσική επιμέλεια: Σπύρος Μιχαλόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάρω Χασιώτη, Κατερίνα Σκέμπη

Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, τηλ.: 210 3412689

Πρεμιέρα: 19 Οκτωβρίου 2019
Παραστάσεις Κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 21:00, μέχρι τις 7 Μαρτίου
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 8 € (μειωμένο)
Προπώληση: Στα ταμεία του θεάτρου