Ὁ Ταξιάρχης Μιχαὴλ ὁ «Ἄρχων ὁ Μέγας», ὅπως ὀνομάζεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Δαν. ιβ΄ 1), ἤ «Ἀρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου» (Ἰ. Ναυῆ ε΄ 14), μαζὶ μὲ τὸν Γαβριήλ, εἶναι ὁ γνωστότερος στοὺς πιστοὺς Ἄγγελος, ὁ πάντοτε πρόθυμος νὰ βοηθήσει καὶ νὰ συντρέξει στὶς ἀνάγκες καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ ἀνηφορικοῦ μας δρόμου πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Τὴν ἀποστολή του αὐτὴ ἐπισημαίνει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του αὐτὸς χαρακτηρίζει τοὺς Ἀγγέλους «λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Κεφ. α΄ 14).

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἔχουμε πλῆθος διασωστικῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ, ὅπως στὴν περιπλανώμενη Ἄγαρ καὶ τὸν γιό της Ἰσμαήλ, ὅπου ἔσπευσε νὰ τοὺς παραμυθήσει καὶ στὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ θυσιάσει τὸν γιό του Ἰσαάκ.

Στὸν προφήτη Ἠλία, ποὺ κοιμόταν στὴν ἔρημο, ὅπου εἶχε καταφύγει, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ὀργὴ τῆς Ἰεζάβελ, παρουσιάσθηκε καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀνάστηθι καὶ φάγε» (ΙΙΙ Βασ. 19, 5). Τοῦ εἶχε δὲ ἤδη φέρει ζεστὸ ψωμὶ καὶ δοχεῖο μὲ νερό. Ἀργότερα ὁ ἴδιος Ἀρχάγγελος τοῦ ἐμήνυσε νὰ συναντήσει τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Βασιλέως καὶ νὰ τοὺς μεταφέρει ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλοῦ βρίσκουμε πάλι τὸν Ἀρχιστράτηγο Μιχαὴλ νὰ διαφυλάττει καῖ νὰ διασώζει τοὺς «Τρεῖς Παῖδας» ἀπὸ τὴν «κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν φλεγομένην» (Δαν. 3, 49) καὶ τὸν προφήτη Δανιὴλ στὸν λάκκο τῶν λεόντων· ἐπίσης μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ γιὰ νὰ θρέψει τὸν τελευταῖο μέσα στὸν λάκκο, μετέφερε στὴν Βαβυλῶνα τὸν προφήτη Ἀββακούμ.

Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ συνεχίσθηκαν καὶ μετὰ τὴν ἔνσαρκη οἰκονομία τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, καθὼς περιγράφεται στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἐλευθέρωσε τοὺς Ἀποστόλους ἀπὸ τὴν φυλακή.

Τὸν ἀπόστολο Πέτρο, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ σκοτώσει ὁ Ἡρώδης γιὰ χάρι τῶν Ἰουδαίων, ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν φυλακή, ἐνῶ τὸν ἴδιο τὸν Ἡρώδη, ποὺ ὑπερηφανεύθηκε, τιμώρησε μὲ θάνατο. Στὸν Ἀπόστολο Παῦλο ἐμφανίσθηκε, ὅταν κινδύνευε τὸ πλοῖο, καὶ τοῦ εἶπε νὰ μὴ φοβῆται.

Ἐπίσης ὁ ἴδιος ὁ Ταξιάρχης ἐτάραττε τὸ νερὸ στὴν Προβατικὴ κολυμβήθρα καὶ θεραπεύονταν κατ' ἔτος οἱ ἀσθενεῖς.

Στὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μέχρι τὶς ἡμέρες μας δὲν ἦταν λίγες οἱ φορὲς ποὺ ὁ Μιχαὴλ ἐπισκέφθηκε τὸν κόσμο. Βοήθησε τὸ Μέγα Κωνσταντῖνο νὰ κατατροπώσει τοὺς ἐχθρούς, γι' αὐτὸ καὶ κατὰ προτροπή του ὁ ἅγιος Βασιλεὺς ἔκτισε Ναὸ τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ στὸ Σωσθένειο.

Ἔσωσε μὲ τρόπο θαυμαστὸ τὴν Κωνσταντινούπολι ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν Ἀβάρων, τῶν Περσῶν καὶ τῶν Ἀγαρηνῶν· ἐπίσης τὴν πόλι Ἀκολία παρὰ τὴν Μαύρη θάλασσα ἀπὸ τοὺς Σαρακηνούς.

Στὶς Κολοσσὲς τῆς Φρυγίας διέσωσε καὶ διαφύλαξε ἀκέραιο τὸ ὁμώνυμο προσκύνημά του ἀπὸ τὴν ὁρμὴ τῶν ποταμῶν, ποὺ κατευθύνονταν ἀπειλητικοὶ ἐπάνω του δημιουργώντας μιὰ τεράστια ὀπή, μέσα στὴν ὁποία χωνεύθηκαν τὰ νερά τους.

Στὰ Γέρμια, στὴ Θάσο, στὸν Πανορμίτη τῆς Σύμης, στὸ Μανταμάδο καὶ Καγιάνι τῆς Λέσβου ὡς καὶ στὰ Νένητα τῆς Χίου ἀπειράριθμα εἶναι τὰ θαύματα τῆς παρουσίας τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ μέχρι σήμερα.

Ἰδιαίτερα στὸ Καγιάνι μνημονεύουμε τὴ διάσωση πλοίου ἀπὸ τὰ πυροβόλα τοῦ ἐχθροῦ στὸν τελευταῖο πόλεμο, ὅταν ὁ εὐσεβὴς καπετάνιος ζήτησε τὴν προστασία τοῦ Ταξιάρχου, ὅπου κατὰ θαυμαστὸ τρόπο τὰ βλήματα ἄλλαζαν θέση καὶ κανένα δὲν ἔπληξε τὸ πλοῖο.

Ὁ ἀρχάγγελος Μιχαὴλ δὲν παύει καὶ στὶς ἡμέρες μας, ἡμέρες ἀποστασίας καὶ ἄκρας ἀνομίας νὰ παρουσιάζεται σὲ καθαροὺς καὶ ἄξιους ἀνθρώπους, ποὺ βιώνουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν τελειότητα καὶ τὴν θέωση.

Ἔτσι ἔχουμε ἐμφανίσεις του σωστικὲς στοὺς μακαριστοὺς Γέροντες Φιλόθεο Ζερβᾶκο, Ἰάκωβο Τσαλίκη, Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη, Δημήτριο τὸ Γκαγκαστάθη, Ἄνθιμο τὸν Ἁγιαννανίτη καὶ Γαβριήλ, τὸν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, στὴν κατεχόμενη Κύπρο μας.

Γιὰ τὴ θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ Ταξιάρχη τῆς Δαιμονιᾶς Λακωνίας, ὁμιλοῦν τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἐξιστορεῖ ὁ εὐεργετηθεὶς ἀπὸ αὐτὸν κάτοικος τοῦ χωριοῦ Ἀνδρέας Ρουβέλας μὲ εὐλάβεια καὶ γλαφυρότητα. Μεταφέρω ἐδῶ τὰ γραφόμενά του γιὰ πιστοποίηση τῆς διασωστικῆς δράσεως τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ.

- Στὴν Πρέβεζα ὅπου ὑπηρετοῦσα τὸ 1947 ἡ στρατιωτική μου μονάδα ἦταν κοντὰ στὴ θάλασσα. Μία ἡμέρα ἀποφασίσαμε μαζὶ μὲ ἕνα φίλο, τὸ Γιῶργο Παππᾶ, νὰ κολυμβήσουμε. Πήραμε μία βάρκα καὶ ἀνοιχθήκαμε στὸ πέλαγος. Κάποια στιγμὴ ἐνῶ βρισκόμαστε στὰ βαθιὰ ρίξαμε ἄγκυρα καὶ κάναμε ἡλιοθεραπεία.

Ὅταν ὁ φίλος μου ζεστάθηκε πολὺ ἔπεσε στὴ θάλασσα νὰ δροσιθεῖ παραβλέποντας ὅτι δὲν γνώριζε καλὰ κολύμπι. Ἔτσι σὲ πολὺ λίγο ἄρχισε νὰ καλεῖ σὲ βοήθεια.

Ἐγώ, νεαρὸς ὅπως ἤμουν, καὶ καλὸς κολυμβητὴς δὲν σκέφθηκα νὰ πάρω τὴ βάρκα καὶ νὰ τὸν πλησιάσω, ἀλλὰ ἔπεσα στὴ θάλασσα, γιὰ νὰ τοῦ προσφέρω βοήθεια.

Τὸν πλησίασα καὶ τὸν ἔπιασα χωρὶς νὰ γνωρίζω ὅτι στὴν περιοχὴ ἐκείνη ὑπῆρχε ἕνα θαλάσσιο ρεῦμα, τὸ ὁποῖο μᾶς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴ βάρκα καὶ μᾶς ὁδηγοῦσε στὴν ἀντίθετη ἀπ’ αὐτὴ κατεύθυνση.

Σὲ λίγο ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴ βάρκα περισσότερο ἀπὸ διακόσια μέτρα. Κάποια στιγμὴ οἱ δυνάμεις μου μὲ ἐγκατέλειπαν καὶ ὁ φίλος μου ἐμπρὸς στὸν ἄμεσο κίνδυνο τοῦ πνιγμοῦ μὲ βαστοῦσε σφικτὰ καὶ ἀρχίσαμε νὰ βουλιάζουμε.

Τοῦ πρότεινα τότε νὰ μὲ ἀφήσει νὰ πάω νὰ φέρω τὴ βάρκα καὶ ἐκεῖνος ἀκούσια συγκατένευσε. Ἡ βάρκα ὅμως ἦταν ἀπλησίαστη καὶ βλέποντας τὸ φίλο μου νὰ πνίγεται καὶ τὶς δυνάμεις μου νὰ ἐξαντλοῦνται ἔκανα τὸ σταυρό μου φωνάζοντας τὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ.

Ἀμέσως τότε ἔνοιωσα ἕνα χέρι νὰ μὲ ἁρπάζει καὶ νὰ μὲ ρίχνει μέσα στὴ βάρκα, στὴν ὁποία ἤδη βρισκόταν καὶ ὁ φίλος μου μισολιπόθυμος. Μεγάλο τὸ θαῦμα αὐτὸ τοῦ Ταξιάρχη μας, ποὺ ἔσπευσε στὴν ἱκεσία μου καὶ μὲ παράδοξο τρόπο μᾶς ἔσωσε.

Ὅταν μετὰ ἀπὸ χρόνια ἀξιωθήκαμε οἰκογενειακῶς νὰ ἀγοράσουμε ἕνα καράβι, τὸ ὀνομάσαμε «Ταξιάρχη» καὶ παραγγείλαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος μιὰ εἰκόνα του, τὴν ὁποία καὶ τοποθετήσαμε στὴ γέφυρα τοῦ καραβιοῦ κατὰ τὸν ἁγιασμὸ γιὰ τὸ πρῶτο ταξίδι. Μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὅταν πουλήσαμε τὸ καράβι ζητήσαμε τὴν εἰκόνα, γιὰ νὰ τὴν τοποθετήσουμε στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας, ἀλλὰ οἱ νέοι ἰδιοκτῆτες δὲν τὴν παρέδιδαν.

Κάποτε, μετὰ ἀπὸ χρόνια σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ταξίδια του ὁ «Ταξιάρχης» ἔπεσε σὲ φοβερὴ θαλασσοταραχὴ καὶ ἕνας κεραυνὸς ἔσκασε πάνω στὸ καράβι

. Πέρασε δίπλα ἀπὸ τὴν εἰκόνα καὶ ἄφησε ἕνα κάψιμο στὴν ἀριστερή της πλευρά. Ταυτόχρονα ἔπεσε πάνω στὸν Καπετάνιο, ὁ ὁποῖος δὲν εὐαισθητοποιήθηκε στὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἀρχιστράτηγου καὶ συνέχισε νὰ κρατεῖ τὴν εἰκόνα του στὸ πλοῖο.

Ἕνα βράδυ ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχάγγελος παρουσιάσθηκε στὸν ὕπνο τῶν νέων ἰδιοκτητῶν καὶ τοὺς εἶπε νὰ παραδώσουν τὴν εἰκόνα του στὸ σπίτι του, στὴν οἰκογένεια ποὺ τὴν εἶχε παραγγείλει.

Ἐκεῖνοι φοβισμένοι, ἂν καὶ μεσάνυχτα, πῆραν ἕνα ταξὶ καὶ ἔφεραν τὴν εἰκόνα στὴ Δαιμονιά. Τὴν παρέδωσαν στὸν ἐφημέριο πατέρα Θωμᾶ Λεκκάκη ἐξιστορώντας τὸ περιστατικό, γιὰ νὰ τὴ λειτουργήσει.

Τὴν ἄλλη ἡμέρα τὸ πρωῒ δέχθηκα τηλεφώνημα ἀπὸ τὸν ἱερέα νὰ πάω νὰ λειτουργηθῶ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔκπληκτος ἀντίκρυσα τὴν εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη μας.

Δὲν μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὴ χαρά μου γιὰ τὴ θαυμαστὴ ἐπιστροφὴ τῆς εἰκόνος του στὸ χωριό μας. Ἀπὸ τότε βρίσκεται στὴ μικρή μας Ἐκκλησιὰ καὶ προστατεύει ὅλη τὴ Δαιμονιά, ποὺ ἡ ὀνομασία της μετατρέπεται σὲ «Εὐδαιμονία», ὅλη τὴ Λακωνία μας, ὅλη τὴν εὐλογημένη μας πατρίδα.

Προστατεύει τὰ παιδιά μας, τοὺς ναυτιλλομένους μας, τοὺς νέους ὅλου τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὁ Ταξιάρχης μας Μιχαὴλ εἶναι πνεῦμα «εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενον», ποὺ σπεύδει νὰ βοηθήσει κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται.