Περίεργα πράγματα δε νομίζετε; Να εντοπίζεται μια βόμβα σε βαγόνι του Μετρό, Σάββατο απόγευμα, που λίγο πριν είχε διασχίσει ολόκληρη τη «μπλε γραμμή» πριν φτάσει στον τερματικό σταθμό του Αιγάλεω κι απλά να «προκαλείται ανησυχία» στις Αρχές.

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης (Συντάκτης της ιστοσελίδας topontiki.gr)

Περίεργα πράγματα δε νομίζετε; Να εντοπίζεται μια βόμβα σε βαγόνι του Μετρό, Σάββατο απόγευμα, που λίγο πριν είχε διασχίσει ολόκληρη τη «μπλε γραμμή» πριν φτάσει στον τερματικό σταθμό του Αιγάλεω κι απλά να «προκαλείται ανησυχία» στις Αρχές.

Μια βόμβα με ενεργοποιημένο τον εμπρηστικό μηχανισμό - σύμφωνα με τα όσα μας πληροφορεί η Αντιτρομοκρατική υπηρεσία - πράγμα που σημαίνει πως δεν εξερράγη από θαύμα. Θαύμα και το γεγονός ότι δεν θρηνήσαμε θύματα.

Κι όμως συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ούτε δύο μέρες μετά, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη παραιτήθηκε από τη θέση του για να διεκδικήσει την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ!

Αφού πρόλαβε και δηλητηρίασε με χιλιάδες χημικά τους διαδηλωτές, αφού πέτυχε να μπολιάσει με καταστολή τις μεγάλες συγκεντρώσεις όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της επαρχίας, αφού δεν κατάφερε να προφυλάξει δεκάδες ιστορικά κτίρια στο κέντρο της πρωτεύουσας από τους εμπρησμούς, τώρα έβαλε πλώρη για την προεδρία.

Ο πρώην «προστάτης του Πολίτη» έχει άλλες προτεραιότητες, απ’ ότι φαίνεται. Δε φαίνεται να τον απασχολεί το γεγονός πως για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά τοποθετείται βόμβα - ιδιαίτερα μεγάλης ισχύος - μέσα σε συρμό του Μετρό που θα επιβιβαζόταν κόσμος. Δεν φαίνεται να τον απασχολεί η πορεία των ερευνών ή το τελικό πόρισμα της αστυνομίας. Ούτε καν την εμφάνιση κάποιας προκήρυξης δε μπορούσε να περιμένει.

Τι να περιμένεις όμως από έναν άνθρωπο που τράφηκε επί δεκαετίες στον κομματικό σωλήνα κάτι παραπάνω από επαρκώς; Τι να περιμένεις από τον υπουργό του «Σάμινα»; Από τον πρώτο πρόεδρο της ΕΦΕΕ, που όπως πολλοί άλλοι, έτσι και αυτός, εξαργύρωσε πάρα πολύ ακριβά τους αγώνες του στο Πολυτεχνείο.

Μπορεί φαινομενικά να βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα φάση «αντάρτικου πόλης», με ένα νέο «τυφλό» - μαζικό χτύπημα, ωστόσο αντιμετώπισε το θέμα αψήφιστα. Ούτε για τους τύπους. Την ίδια ώρα, μάλιστα, που κάποιοι άλλοι έχτισαν καριέρα δήθεν «κυνηγώντας» τους τρομοκράτες.

Πιθανότατα δεν τον εντυπωσίασαν οι «επιτυχίες» του προκατόχου του στο… άθλημα, που σε αντίθεση με αυτόν, ήταν τόσο απορροφημένος που δεν πρόκαμε ούτε το Μνημόνιο να διαβάσει.

Με βάση αυτά, πως μπορεί να εξηγηθεί η φυγή Παπουτσή στην πιο κρίσιμη ώρα;

Μήπως σκοπεύει να διεκδικήσει το Όσκαρ ανευθυνότητας ή μήπως δεν περιμένει απτά… αποτελέσματα από τις έρευνες τουλάχιστον σύντομα;

Απ’ ότι φαίνεται, το αμέσως επόμενο διάστημα η επιχείρηση «οργάνωση της συναίνεσης» θα στηθεί – πιθανότατα - πάνω στο διακύβευμα της Ασφάλειας του πολίτη. Αφού και το «τρομοκρατικό» ιδεολόγημα περί χρεοκοπίας, δε φαίνεται να τρομάζει πλέον έναν μεγάλο κομμάτι του εξαντλημένου οικονομικά πληθυσμού.

Ο Σαμαράς, εξάλλου, έδειξε το δρόμο μιλώντας για «κουκούλες που θα βγουν»...

Ειλικρινά στη θέση του, εσείς που θα ποντάρετε; Στο κυνήγι της ηγεσίας του σημερινού διαλυμένου ΠΑΣΟΚ και σε μια (α)πίθανη νεκρανάσταση του ή μήπως σε μια ενδεχόμενη «επιτυχία» στον «αγώνα» κατά της... «τρομοκρατίας»; Αυτόν τον αγώνα που χάρισε καριέρες και καριέρες.

Όσο πιο πολύ το σκέφτεται κανείς τελικά, τόσο τείνει να συμφωνεί: Πολύ περίεργα πράγματα…