Η τρομοκρατική επίθεση της ΕΚΤ του κ. Ντράγκι, η οποία έκλεισε τις τράπεζες ως τον ύστατο πολιτικό εκβιασμό στον ελληνικό λαό έπεσε στο κενό. Η πολιτική μπλόφα που παίχτηκε στο ανώτατο επίπεδο των ευρωπαϊκών θεσμών – οι κ.κ. Γιούνκερ και Σουλτς ήταν βασικοί παίκτες – ότι ψήφος στο ΟΧΙ σημαίνει έξοδο από την ευρωζώνη, αποκρούστηκε συντριπτικά: το ΝΑΙ δεν επικράτησε ούτε σε μία ελληνική περιφέρεια.
Παραφράζοντας τον Κλαούζεβιτς που έλεγε ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, μπορούμε να πούμε ότι το ευρωπαϊκό ιερατείο καταφεύγει σε μια απόπειρα κήρυξης πολέμου, αφού απέτυχε η πολιτική του. Έτσι, απαιτεί τελεσιγραφικά να λυθεί οριστικά μέχρι την Κυριακή «ελληνικό πρόβλημα», είτε με ένα νέο πρόγραμμα, είτε με Grexit. Μάλιστα για να δώσει και μια «θεατρική» διάσταση στην όλη σκηνοθεσία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο σύγκλησης της συνόδου κορυφής των 28, με πιθανό ερώτημα (;) την εκδίωξή μας όχι μόνο από την ευρωζώνη αλλά και από την ΕΕ!
Και για να «δέσει το γλυκό», οι εγχώριοι πολιτικοί, μία μέρα μετά την υποτιθέμενη εθνική συναίνεση, αρχίζουν τις συνηθισμένες φωνασκίες τους ότι κινδυνεύει η σύγχρονη μεγάλη ιδέα του έθνους: η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανική ηγεσία της ευρωζώνης βρίσκεται σε δίλημμα: Έχει κατανοήσει – και έχασε πολύ χρόνο γι’ αυτό – ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι του «χεριού της» όπως οι προηγούμενες, επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αποδεκτή από το Μαξίμου, μια συμφωνία που δεν θα είναι κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη. Έτσι έχει δύο επιλογές:
Α) Να αποδεχτεί μια κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη συμφωνία, που θα αντιμετωπίζει το ζήτημα του χρέους. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως θα αποτελέσει «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και για άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, κυρίως του νότου, οι οποίοι θα διεκδικήσουν παρόμοιες λύσεις. Αυτό θα αποτελέσει ένα σημαντικό πλήγμα στην νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στην Ευρώπη συνολικά, και όχι μόνο. Και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλει καθόλου η κυρίαρχη τάση του ευρωπαϊκού ιερατείου.
Β) Να εξαναγκάσει την Ελλάδα σε ένα Grexit. Στην περίπτωση αυτή η κ. Μέρκελ θα χρεωθεί μια σοβαρή – προσωπική – πολιτική αποτυχία και θα υπάρξουν σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις στην ευρωζώνη, που σε συνδυασμό με το σκάσιμο της κινέζικης χρηματιστηριακής φούσκας θα έχει άγνωστες συνέπειες. Επιπρόσθετα θα υπάρξουν σοβαρές γεωπολιτικές συνέπειες στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που μας έλαχε να κατοικούμε. Ο George Friedman στο Stratfor – απλή συνωνυμία με τον γκουρού του νεοφιλελευθερισμού – επισημαίνει ότι η πιο σοβαρή συνέπεια για την ευρωζώνη είναι άλλη: υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, μετά από μια περίοδο αναστάτωσης, η Ελλάδα, όχι απλώς να επιβιώσει αλλά και να ανθίσει οικονομικά. Αυτό θα δείξει ότι όχι μόνο υπάρχει ζωή μετά το ευρώ, αλλά πιθανά να είναι και καλύτερη για τους έλληνες εργαζόμενους.
Η πολιτική λογική λέει ότι πιθανότερη είναι η πρώτη επιλογή.
Όσον αφορά τους Έλληνες εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, συγκροτούμαστε σε ένα πολιτικό υποκείμενο με μια σαφή δημοκρατική-ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Στη φάση που είμαστε μας ενώνει μια κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη συμφωνία με τους δανειστές-εταίρους μας…