Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Παρασκευή, 17 Αυγούστου 2012 02:11

Ας μην εθελο-Ν-τυφλούμε (Του Άγγελου Σκλαβουνάκη)

Το συναίσθημα που βιώνουμε οι περισσότεροι  εδώ και ενάμιση χρόνο   μοιάζει με μια ελεύθερη πτώση, όπου δεν λέει να ανοίξει το αλεξίπτωτο. Μέσα σε αυτό τον πανικό και την παραζάλη που επικρατεί  είναι δύσκολο να πρυτανεύσουν στην πλατιά μάζα τα συλλογικά αλληλέγγυα συναισθήματα, αφού κάτι η συνήθεια της… φαινομενικής καλοπέρασης τόσων χρόνων, κάτι οι ιδιάζουσες συνθήκες  στρέφουν μεγάλο μέρος του κόσμου  σε… εσωτερικό αποκλεισμό και σε ρίψη… αναθέματος σε εύκολους στόχους (π.χ. ρατσιστικές επιθέσεις).

 

Ο Άγγελος Σκλαβουνάκης είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Η Πράσινη»

 

 

Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλά αισιόδοξα μηνύματα και αμέτρητες  δυνατές αντιστασιακές κραυγές που δεν… πηδάνε από το καράβι στα δύσκολα και αντιθέτως συσπειρώνονται ακόμα περισσότερο. Η νέα γενιά δείχνει να έχει ευαισθησίες στο θέμα του εθελοντισμού και βοηθούμενη από τα θεμέλια που έχουν θέσει  κάποιοι από τους παλιούς  , φτιάχνουν τις βάσεις για κάτι  …μεγάλο  που δεν υπόκειται σε οικονομικούς κανόνες.

Ασφαλώς η έννοια του εθελοντισμού και ο τρόπος με τον οποίο έχει περάσει ένα μέρος του, προς τα  έξω σηκώνει μεγάλη ανάλυση , η οποία δεν …χωράει σε αυτό το κείμενο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί καλοθελητές παγκοσμίως οι οποίοι φορούν τον μανδύα της μη κερδοσκοπίας  και συμπαρασύρουν μαζί τους μεγάλη μάζα ανθρώπων, όπου εν αγνοία τους εξυπηρετούν συμφέροντα μεγάλων.

Ένα από τα... καλά της κρίσης, είναι η γιγάντωση της αμφισβήτησης σε αυτά που μας «σέρβιραν» ως τώρα ως θέσφατα. Αν συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε δημιουργικά την συγκεκριμένη έννοια τότε ενδεχομένως να κάνουμε και πιο «εύστοχες » εθελοντικές κινήσεις  οι οποίες θα βρίσκουν άμεση ανταπόκριση.

Εφόσον αναλογιστούμε ότι στην Ολυμπιάδα που έγινε στην Αθήνα το 2004  βρέθηκαν 60.000 εθελοντές για να βοηθήσουν στη λειτουργία των αγώνων, τότε θέλω να φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλαπλάσιοι που θα ενδιαφέρονται για τους… πραγματικούς αγώνες που δίνονται καθημερινά στον δρόμο.  

Πλέον ο εθελοντισμός δεν λειτουργεί ως…μόδα καθώς δεν υπάρχουν τα οικονομικά εχέγγυα για να κάνουμε... dolce vita, αλλά τείνει να γίνει τρόπος ζωής. Θα αποφύγω να προτείνω οργανώσεις και ομάδες βοήθειας που έχουν δημιουργηθεί σε όλους τους τομείς  για να …γλιτώσουμε το ενδεχόμενο  της διαφήμισης.  Ωστόσο με το ψάξιμο και την έρευνα πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να βρει κάτι που είναι κοντά στα δικά του δεδομένα και να  συμβάλλει με τον τρόπο του σε ένα καλύτερο… ξημέρωμα.

Κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη όλα ξεκινάνε από τον ανεπίσημο εθελοντισμό ο οποίος είναι η βάση όλων καθώς είναι πράξη αυθόρμητη και αναπάντεχη, όπου δίνει ξεχωριστή χαρά  και στον  προσφέροντα και  στον αποδέκτη . Η ανιδιοτελής βοήθεια και συμπαράσταση προς τον φίλο, τον γείτονα , τον περαστικό  έχει ανεκτίμητη αξία και φανερώνει έμπρακτα το ρητό UNITED WE STAND (=Ενωμένοι στεκόμαστε).

Υ.Γ. Ο εθελοντισμός είναι η πιο...επικίνδυνη πράξη  για κάποιους , αφού παραμένει ένα από τα ελάχιστα πράγματα τα οποία δεν μπορούν να προβλεφτούν... 

 

 

 

 

Σχετικά Άρθρα