Η αστική αναγέννηση (αστική χωρική ανασύνταξη) δεν προωθεί κάτι νέο για την επίλυση των σημερινών προβλημάτων των πόλεων. Πρόκειται για έναν όρο που έχει ως στόχο να αντικαταστήσει όλους τους προηγούμενους και να συμπεριλάβει στην οπτική του όλους τους σχετικούς προβληματισμούς εισάγοντας στις επεμβάσεις την έννοια της επιχειρηματικότητας.

Αναφέρεται στο δομημένο χώρο των πόλεων αλλά και σε μια σφαιρική θεώρηση του προβλήματος που οφείλεται στην εφαρμοσιμότητα της βιώσιμης ανάπτυξης, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στους κοινωνικούς στόχους των προγραμμάτων επέμβασης.

Συγκεκριμένα αναφέρεται σε παρεμβάσεις που αφορούν σε περιοχές κατοικίας και βιομηχανίας και που εκτείνονται μεταξύ κέντρου πόλης και προαστίων καθώς και σε περιοχές όπου είναι συσσωρευμένα τα διάφορα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.

Προϋποθέτει μια μακροπρόθεσμη και στρατηγική προσέγγιση και είναι μια συνεχής και παρεμβατική από τη φύση της διαδικασία. Αυτός ο τύπος επέμβασης δεν απαιτεί μόνο οικονομικές επενδύσεις, αλλά και συμμετοχή πολλών παραγόντων.

Η ανεργία, η εγκληματικότητα, η κοινωνική υποβάθμιση, η παρακμή της βιομηχανίας, συνέπειες των προηγούμενων αποτυχημένων πολεοδομικών επεμβάσεων, είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδυση ενός νέου τρόπου προσέγγισης του χώρου, καθώς και του σχετικού προβληματισμού με την ελπίδα τα φαινόμενα αυτά, αν όχι να εξαλειφθούν, να περιοριστούν.

Οι επεμβάσεις αυτές σήμερα οφείλουν ιδιαίτερα να λαμβάνουν υπόψη τους τις συνθήκες και τις ανάγκες της κάθε πόλης/χώρου καθώς και τις νέες κοινωνικοοικονομικές πολεοδομικές συνθήκες επέμβασης. Είναι η περίοδος για επαναφορά στην έννοια της «συμπαγούς» πόλης, της γειτονιάς, των ορίων, της βιώσιμης κινητικότητας και βασικά της συλλογικότητας και όχι του «ατομικισμού», της μείωσης των δαπανών και της ορθολογικής διαχείρισης των πόλεων. Είναι η περίοδος της ελπίδας όπου, μέσα από τον «μύθο» της ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος, το όραμα της πόλης συνεχίζει να υπάρχει και να δημιουργεί.

Διονύσης Καλλίνικος

Πολιτικός Μηχ/κος ΕΜΠ,

MSc Πολεοδόμος –Χωροτάκτης ePhd