Στην «Παρέμβαση για τα Ζώα Πρέβεζας» έχουμε σαφή προσδιορισμό για το τι είμαστε και κάνουμε από το 2001 που συστάθηκε η ομάδα.
Παρεμβαίνουμε και υποστηρίζουμε τα δικαιώματα των ζώων.
Μοχθήσαμε μαζί με πολλούς άλλους στην Ελλάδα να κυρωθεί ένα νομοσχέδιο που να συμπεριλαμβάνονται τα δικαιώματα των ζώων. Ταυτόχρονα ο νομοθέτης έδωσε την αρμοδιότητα στους Δήμους μαζί με μια σειρά νομικά εργαλεία.
Ας πιάσουμε το κουβάρι από το 2014 που έχουμε αυτή την νομοθεσία και είναι ξεκάθαρα τα όσα θέτει.
(Γιατί αν το πιάσουμε από πιο πριν δεν θα μπορέσουμε να το εξαντλήσουμε σε ένα απλό δημοσίευμα, χρειάζεται για να καταγραφούν πολλοί τόμοι.)
Από το 2014 λοιπόν, οι δικές μας πιέσεις για την εφαρμογή της νομοθεσίας στον Δήμο μας, είναι τεράστιες και επαναλαμβανόμενες.
Να σας ενημερώσουμε, πως για πάνω από 3 χρόνια δεν υπέγραφαν απλά, ένα κομμάτι του νόμου που αναφερόταν στις υποχρεώσεις του ιδιοκτήτη, αλλά και στις κυρώσεις του νόμου αν αυτές οι υποχρεώσεις δεν εφαρμόζονται. Και αίτημά μας ήταν -πράγμα που σε άλλους Δήμους συνέβαινε- να συνυπογραφεί από τον δια νόμου αρμόδιο για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων, Δήμο Πρέβεζας και να κολληθεί σε όλους τους πίνακες ανακοινώσεων σε όλα τα χωριά του Δήμου μας που είναι και μεγάλος (Πρέβεζα-Λούρος-Ζάλογγο) σε όλα τα κτηνιατρεία, στα νομοκτηνιατρεία, κλπ, στα πλαίσια της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ.
Την ίδια περίοδο εμείς τρέξαμε πολλά προγράμματα στειρώσεων αδέσποτων και δεσποζόμενων η αλήθεια είναι, από όλο το Δήμο, με χρήματα που βρέθηκαν από προσφορές συμπολιτών μας αλλά και δωρεές από ζωόφιλους του εξωτερικού.
Τρία χρόνια μετά και με πολλές πιέσεις αρκέστηκαν να υπογράψουν μόνο ένα ΔΤ με τα παραπάνω και να δημοσιευτεί μόνο μία μέρα στα τοπικά ΜΜΕ.
Καμία άλλη προσπάθεια, προς τις καμπάνιες ενημέρωσης που προτείναμε.
Δημοτικό Κτηνιατρείο... Που θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο σε μια σειρά ζητημάτων που στην πρόταση αναφερόταν. Όπως λ.χ. την δυνατότητα εφαρμογής ακόμη και δωρεάν προγραμμάτων στειρώσεων και εμβολιασμών ή σε πολύ χαμηλές τιμές ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στα κόστη και οι ιδιοκτήτες σκύλων και γατών που πλήττονται οικονομικά και δεν μπορούν να καλύψουν αυτό το έξοδο σε ιδιωτικό κτηνιατρείο. Με κάλυψη υπηρεσιών και από ομάδες εθελοντών κτηνιάτρων και της χώρας και του εξωτερικού. Και κτηνιάτρων της περιοχής μας που θα ήθελαν με χαμηλό ή καθόλου κόστος να προσφέρουν δωρεάν υπηρεσία εκτός του ιατρείου τους. Μάλλον η πρόταση βρίσκεται ακόμη στα συρτάρια. Δηλαδή συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, κι ενώ η πλειοψηφία, ξέρει πολύ καλά να εγκρίνει άλλα θέματα που παντελώς τις συνέπειές τους αγνοούν. Η πρόταση αυτή δεν πέρασε ούτε από την πλειοψηφία ακόμη κι αν την έφερε προς συζήτηση ο ίδιος ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος!
Όπως επίσης ποτέ δεν μας έλαβαν υπόψη και δεν εκτιμήθηκε η πρότασή μας για συνεργασία με άλλες υπηρεσίες και της Περιφέρειας να βοηθήσουν ώστε να γίνει μια καταγραφή του πληθυσμού των σκύλων στον ευρύτερο Δήμο μας.
Ένα μητρώο ζώων: (ποιμενικοί, κυνηγετικοί, φύλακες, κατοικίδιοι, ιδιόκτητοι σκύλοι).
Την ίδια στιγμή, δηλώνοντάς μας υπηρεσιακή αδυναμία,
ΔΕΝ αξιοποίησαν χρηματοδοτικά προγράμματα για την βελτίωση του καταφυγίου που θέλαμε να γίνει επισκέψιμο και να αποτελέσει πυλώνα ευαισθητοποίησης κι όχι αποκρουστικό τόπο εγκατάλειψης ζώων, που κατάντησε, για να γίνονται πολιτικά χατίρια. Διότι το καταφύγιο δια νόμου, ΔΕΝ αποτελεί χώρο μόνιμης διαμονής και εγκατάστασης του κάθε ζώου, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Πρέβεζας.
Και, δεν έχουμε γνώση επίσης αν κατέθεταν -ή δεν είχαν ούτε γι αυτό το χρόνο οι υπηρεσίες- ανά έτος τις δαπάνες για τα αδέσποτα π.χ τροφές καταφυγίου, ώστε να λάβουν ως επιστροφή την κρατική χρηματοδότηση 70%, μάλλον όχι, αλλά αν ναι που ανταπέδωσαν αυτά τα έσοδα; Είναι υποχρεωμένοι να τα ανταποδώσουν πάλι στη διαχείριση ώστε τελικά έπειτα από χρόνια να μην υπάρχουν στο δήμο αδέσποτα...
Στους πολίτες ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΧΑΡΕΣ για να τους ευχαριστήσεις, είσαι υποχρεωμένος να τους ενημερώσεις και για τις υποχρεώσεις τους. Βέβαια αυτό(!) προϋποθέτει ότι πρώτα οι θεσμοί και η ίδια η τοπική αυτοδιοίκηση, δίνουν το καλό παράδειγμα, παίρνοντας πάνω τους τις ευθύνες κι όχι το αντίθετο που βλέπουμε να συμβαίνει.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ.
ΔΕΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΑΝ ΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
Να επισημάνουμε εδώ, πως την ίδια στιγμή, ο Δήμος μας αγόρασε μια copy paste μελέτη αξίας 8.000 - 10.000 ευρώ για το ξεπούλημα των στρατοπέδων και των τελευταίων χώρων πρασίνου στα όρια της πόλης σε κατασκευαστικές εταιρίες.
Κάποιοι λοιπόν, για να επανέρθουμε, ΥΠΟΤΙΜΗΣΑΝ το ζήτημα, ακόμη κι αν είχαμε κατ’ επανάληψη επισημάνει την αναγκαιότητα θεσμικής βοήθειας για την επίλυση και τη διαχείριση του, που έτσι κι αλλιώς θα πάρει χρόνια.
Γι αυτό κι έχουμε και την προσθήκη στον νόμο της υποχρεωτικής στείρωσης των ιδιόκτητων ζώων μαζί με τη σήμανση τους (τσιπάρισμα). Εννοείται πως στο νομοσχέδιο μπορούν να γίνουν βελτιώσεις υπέρ των ζώων φυσικά, πράγμα που ΔΕΝ κατάφερε να κάνει ο υφυπουργός Τσιρώνης και βρίσκεται το θέμα σε διαβούλευση, γιατί πιέσαμε να μην ψηφιστεί αυτό το ανθρωποκεντρικό έκτρωμα.
Έριξαν πάνω μας όλο το βάρος και αυτό συμβαίνει χρόνια και σε πολλές ακόμη περιοχές της χώρας. Και την δική τους ανευθυνότητα αλλά και συντηρώντας με καλοπιάσματα την λάθος νοοτροπία απέναντι στα ζώα από τους ιδιοκτήτες - συμπολίτες μας, πράγμα που πασχίζουμε με όλα τα μέσα να βελτιώσουμε και συνεχίζουμε τόσα χρόνια.
Γιατί απλά, υπάρχει ανοχή και από τη Δημοτική Αρχή Πρέβεζας, εκείνων των συμπολιτών μας που (ίσως κάποιοι εν αγνοία τους) πράττουν ποινικό αδίκημα με τις εγκαταλείψεις -γιατί η εγκατάλειψη είναι ποινικό αδίκημα, καθιστώντας το ζώο που έχουν υπό την προστασία τους ΑΔΕΣΠΟΤΟ - αλλά και την ανοχή των πολλών στις κακοποιήσεις κ.α.
ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ προς την κατεύθυνση της επίλυσης. Αντίθετα. Το πρόβλημα που δημιουργούν ανεξέλεγκτα τόσοι πολλοί - σχεδόν επέβαλαν- να το φορτωθούμε τόσο λίγοι, στην πραγματικότητα, εκβιάζοντας τα συναισθήματά μας που δεν είναι ανακόλουθα των πράξεών μας.
Από το 2001 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα.
Ευτυχώς οι περισσότεροι πολίτες, κυρίως των αστικών κέντρων δεν τρέφουν απέναντι στα ζώα τον φόβο που καλλιεργήθηκε σε προηγούμενες γενιές. Παλιότερα συχνότερα δημοσιεύαμε για το πως πρέπει να συμπεριφερθεί κάποιος που φοβάται τους σκύλους. Ποιο ζώο είναι πιο φοβικό; Ο σκύλος που γαυγίζει ή ο άνθρωπος που περνάει από μπροστά του;
Σήμερα όλα αυτά κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Και για να κλείσουμε επαναπροσδιορίζοντας τους ρόλους μας για ακόμη μία φορά. ΕΜΕΙΣ συνεπείς είμαστε με όσα πρεσβεύουμε, ζωόφιλοι είμαστε. Σεβόμαστε κι αγαπάμε ΤΑ ΖΩΑ, γιατί, είναι τα μόνα που ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ.
Προτείνουμε λοιπόν για τα συγκεκριμένα φοβικά κουτάβια της Κυανής Ακτής να μας βοηθήσετε να βρούμε 7 υιοθεσίες. Μία για το καθένα από αυτά, είναι περίπου 10 μηνών το καθένα και τα 6 είναι αδέρφια που γεννήθηκαν από εγκαταλειμμένη σκύλα στα καλάμια και είναι φοβικά.
Θεωρούμε πως μια κοινωνία με υγιή αντανακλαστικά και φιλοζωική παιδεία αυτό θα έκανε, οπότε κι αυτό προτείνουμε.
Μέχρι σήμερα πασχίζουμε με όλα τα μέσα για υιοθεσίες κι έχουμε φτάσει τις 450 περίπου υιοθεσίες σκύλων τα τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα από αυτά; εγκαταλειμμένα κουτάβια, συχνά της ίδιας ιδιόκτητης σκύλας που κατ’ επανάληψη ο ανεύθυνος ιδιοκτήτης εγκατέλειψε χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια του... Νόμου. Για μας το θέμα είναι πρώτα ηθικό και στη συνέχεια είναι... νομικό. Γι αυτό και προσπαθήσαμε με δικά μας μέσα και διάλογο να πείσουμε τους ιδιοκτήτες ότι επιβάλλεται να στειρώσουν το ζώο τους, αλλά και συμπολίτες μας να συμβάλουν ώστε όλοι μαζί να δράσουμε έτσι, για το αδέσποτο της γειτονιάς, που βέβαια δεν θα υπήρχε αν κάποιοι δεν το προκαλούσαν.
Μέχρι σήμερα χωρίς καμία χρηματική βοήθεια από κανένα Δήμο και καμία Περιφέρεια, παρά μόνο από δωρεές πολιτών από όλο τον κόσμο και με δικά μας έξοδα έχουμε στειρώσει γύρω στα 1500 ζώα, σκύλους κυρίως και γάτες.
Αυτά ανεξάρτητα με τις μικρές συμβάσεις του Δήμου με ιδιώτη κτηνίατρο. Με ελάχιστο αριθμό, στειρώσεων. Και μη επαρκή αριθμό εμβολιασμών, αποπαρασιτώσεων κλπ που οφείλουν να γίνονται ετησίως σε όλα τα ζώα. Πράγμα για το οποίο κάθε φορά πασχίζουμε για να ανανεωθεί.
Όλα αυτά σαν ένα μικρό απολογισμό προτάσεων που συστηματικά έγιναν όλα αυτά τα χρόνια προς την δημοτική αρχή αλλά και στην Αντιπεριφέρεια αν και δεν είναι η αρμόδια αρχή, στα πλαίσια εξεύρεσης λύσεων, που όμως... πέσανε στο κενό!
Ας είμαστε πάντως ΟΛΟΙ πιο προσεκτικοί όταν στοχοποιούμε τα ζώα, με τα λεγόμενά μας πάνω σε πανικό. Γιατί τα λεγόμενά μας, θα μπορούσαν να προκαλέσουν και να ξυπνήσουν πολύ βίαια αντανακλαστικά εις βάρος των ζώων.
ΤΑ ΖΩΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ!