Ένα πράγμα εκτιμώ στη Ν.Δ. Ότι περιγράφει με σαφήνεια και κυνισμό ενίοτε, τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις του αντικοινωνικού προγράμματος διακυβέρνησής της. Δεν το αποκαλύπτει ολοκληρωμένα, αλλά ξεκάθαρα ορίζει τους τρόπους και τις στοχεύσεις του. Ιδιωτικοποιήσεις βασικών και απαράγραπτων κοινωνικών αγαθών, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού-επιχειρηματικού τομέα, αυξήσεις σε ρεύμα και νερό (με ταυτόχρονη κατάργηση κοινωνικώντιμολογίων), απεγκλωβισμό της επιχειρηματικής δράσης από κανόνες προστασίας των εργαζομένων και του περιβάλλοντος, απονεύρωση ελεγκτικών μηχανισμών,''αξιολογήσεις'' υπηρεσιών και ανθρώπων με στόχο την περιστολή του μισθολογικού κόστους, παράλληλη ιδιωτική ασφάλιση χωρίς κρατική εγγύηση και άλλα πολλά...

Αρκούντως τρομακτικά...

Με λίγα λόγια, διαρρηγνύουν κάθε δίχτυ προστασίας για τα πλέον αδύναμα στρώματα και αποθεμελιώνουν αυτονόητα δικαιώματα για την κοινωνική πλειοψηφία...

Βάλτε και μπόλικη αντιαριστερή υστερία ενσταλαγμένη από μεταγραφέντα στελέχη της ακροδεξιάς και έχουμε όλη την εικόνα...

Αναρωτιέμαι...

Πώς αυτή η σύνθεση μπορεί να είναι ελκυστική για τόσους συμπολίτες μας;

Πώς μπορεί να σηματοδοτεί μέλλοντα και προοπτικές για μας και τη νέα γενιά;

Πώς μπορεί να γοητεύει την κοινωνική πλειοψηφία που δεδομένα χάνει δικαιώματα και δυνατότητες;

Πώς μπορεί αυτό το πολιτικό σχέδιο,που μοιάζει με νόμους της ζούγκλας, να φαντάζει ως λύση για τόσους;