Με αφορμή την ενδιαφέρουσα, εύστοχη και επίκαιρη εκδήλωση του συλλόγου εργαζομένων περιφερειακής ενότητας Πρέβεζας Περιφέρειας Ηπείρου για τη συνεχιζόμενη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση με ομιλητή τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία σ/φο Κουρούκλη Αντώνη..

 

Αν δούμε όλες τις αλλαγές στο ασφαλιστικό τη τελευταία 20ετία το συμπέρασμα που θα βγάλουμε είναι: Κάθε κυβέρνηση που έρχεται δεν συνεχίζει τη πολιτική της προηγούμενης αλλά πατάει πάνω στη νομοθεσία της προηγούμενης ,την εκμεταλλεύεται και κλιμακώνει την επίθεση για να εφαρμοστεί τελικά ο νόμος-λαιμητόμος του Γιαννίτση.

Η λογική υποταγής της ασφάλισης στην αγορά είναι η φιλοσοφία όλων των νόμων που έχουν ψηφιστεί:

1. Υποταγή στην αγορά που μετατρέπει την ασφάλιση και την υγεία από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομική υποχρέωση.
2. Υποταγή στην αγορά που ανεβάζει τα όρια της σύνταξης στα 67 ή στα 40 χρόνια εργασίας! Δουλειά λοιπόν μέχρι το θάνατο, αν φυσικά βρεις δουλειά
3. Υποταγή στην αγορά που μειώνει με διάφορα κόλπα τις συντάξεις για τους νυν και μελλοντικούς συνταξιούχους, το τσάκισμα των αναπηρικών και των προνοιακών επιδομάτων
4. Υποταγή στην αγορά που οδηγεί σε αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, σε συνεχή ενοποίηση προς τα κάτω όλων των ασφαλιστικών ταμείων με λεηλασία των αποθεματικών τους. 
5. Υποταγή στην αγορά με υλοποίηση του στόχου (αποτελεί πάντα στόχο) για τη περικοπή της κρατικής δαπάνης για το ασφαλιστικό
6. Υποταγή στην αγορά όπου το κράτος θα εγγυάται μόνο την «εθνική σύνταξη» πείνας των 384 €(και αυτή με την προϋπόθεση της ανάπτυξης). Το υπόλοιπο μέρος θα είναι “ανταποδοτική”.
7. Υποταγή στην αγορά που οδηγεί σε συνεχείς αυξήσεις των κρατήσεωνγια την υγειονομική περίθαλψη
8. Υποταγή στην αγορά που οδηγεί στη μείωση ή κατάργηση του εφάπαξ για όποιον το δικαιούται
9. Υποταγή στην αγορά με την οποία φτιάχνεται φυσικά πελατεία για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, για όσους «ελεύθερα» μπορούν να το κάνουνε.

 

Το ασφαλιστικό όμως δεν είναι μόνο η αξιοπρεπής σύνταξη. Προστατεύει κάθε εργαζόμενο και κατακτήθηκε με σκληρούς ταξικούς αγώνες. Είναι κυριολεκτικά ο ιδρώτας και το αίμα των εργαζομένων! Είναι η ασφάλιση του μικρού παιδιού και τα εμβόλιά του. Είναι το φάρμακό μας, όταν αρρωστήσουμε. Είναι το επίδομα της ασθένειας, οι ιατρικές εξετάσεις, η προστασία της μητρότητας. Είναι οι παροχές υγείας και πρόνοιας συνολικά.

Πάντα κάθε νόμος που άλλαζε το ασφαλιστικό σε αντιδραστική κατεύθυνση έβρισκε και βρίσκει στήριγμα, στους βιομηχάνους και τους επιχειρηματίες. Δε θυμάμαι ποτέ να είπαν ΟΧΙ . Είναι αυτοί που έχουν συμφέρον ταξικό, είναι δεμένοι με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τις αντιδραστικές τομές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για αυτούς και τα κέρδη τους άλλωστε γίνονται όλα!

Τα αντισφαλιστικά νομοσχέδια έχουν ενώσει όλες τις κυβερνήσεις. Έχουν όλες ψηφίσει από ένα!!! Αυτοί που «φωνάζουν» (από αντιδραστικές θέσεις), τόσο ως κυβερνήσεις, όσο και ως αντιπολίτευση ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων, των δικαιωμάτων και των κοινωνικών δαπανών. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια και Λεβέντες, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ. ΛΑΟΣ… ψήφισαν  αντιδραστικά και αντεργατικά ασφαλιστικά νομοσχέδια όλα τα χρόνια. Ψήφισαν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές με διαφοροποιήσεις στα σημεία στα μέτρα της διαρκούς αντιασφαλιστικής «μεταρρύθμισης». Επί χρόνια συνέβαλαν στη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, τζογάρισαν στα χρηματιστήρια τα αποθεματικά τους και μέσω του PSI, «κούρευαν» τις συντάξεις. Δε τόλμησε κανείς να μειώσει τα χρόνια εργασίας και ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Η απάντηση και σήμερα είναι αγώνας ταξικός και ανατρεπτικός στα χέρια των εργαζόμενων, των ανέργων, της νεολαίας, της φτωχής αγροτιάς.

Ως Παρεμβάσεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στη Πρέβεζα καλούμε σε Ενωτικό, Αγωνιστικό Συντονισμό και πάλη τα σωματεία κάθε εργαζόμενο και άνεργο, νέο και συνταξιούχο. Τα σωματεία μας πρέπει να συμβάλουν σε πρώτη φάση σε πανεργατική αντίσταση ενάντια σ’ αυτούς που καταστρέφουν το μέλλον των εργαζομένων, της νέας γενιάς, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αμέσως μετά οργάνωση και σύγκρουση με όλους αυτούς, που λεηλατούν τις ζωές μας.

Σε αυτόν τον αγώνα χρειάζεται να σπάσουμε τα όρια που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ, αλλά και της ΑΔΕΔΥ και των μεγάλων Ομοσπονδιών, που δίνουν μάχες «συμβολικές» και όχι σύγκρουσης για να μην περάσουν τα μέτρα. Έχουν επιλέξει το δρόμο της υποταγής και όχι της ανατροπής των πολιτικών που εφαρμόζονται από κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ και εργοδοσία (Πέρσι κάνανε βόλτα πάλι ΟΛΟΙ μαζί και η ηγεσία του ΠΑΜΕ την απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό με αποτέλεσμα να καταλήξουν στην επονομαζόμενη κοινωνική συμμαχία..)

Δεν μπορούμε επίσης να στοιχηθούμε πίσω από τις ηγεσίες των ΤΕΕ, του ΓΕΩΤΕΕ, των Δικηγορικών Συλλόγων , της ΕΣΕΕ κλπ. Αυτοί φωνάζουν για να μην πληρώσουν οι ίδιοι, αλλά να πληρώσουμε εμείς. Κάνουν «κριτική» για να διαπραγματευτούν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι και άνεργοι πρέπει να συναντηθούνε με τους χιλιάδες νέους της εργασιακής περιπλάνησης με τους νέους και μισθωτούς επιστήμονες, με τους μικρούς και φτωχούς αγρότες. 

Να μιλήσουμε από τη σκοπιά των δικών μας αναγκών. Να παλέψουμε με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζόμενων, τα συμφέροντα των φτωχών και των νέων. Όχι με βάση τα περιθώρια των «συμφωνιών», των «αντοχών» της «χώρας» και της οικονομίας ή τις «δυσκολίες» των εργοδοτών.

Υπάρχει απίστευτος πλούτος (που τον παράγουμε με αίμα και ιδρώτα). Δεν θα πληρώσουμε όλοι μαζί τα σπασμένα. Να πληρώσει η εργοδοσία με βαριά φορολογία. Να πληρώσει το κράτος, αντί να τα δίνει στο τοκογλυφικό χρέος και στις τράπεζες. Να φέρουν πίσω τα κλεμμένα δις, που πήραν από τα ασφαλιστικά μας ταμεία, και φτάνουν για τις συντάξεις και για αυξήσεις!

Πρέπει με λίγα λόγια να πάμε με άλλα κριτήρια ,με κριτήρια κοινωνικών αναγκών και όχι ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και να διεκδικήσουμε:

• Αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ενάντια στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Δωρεάν, υποχρεωτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς εξαιρέσεις και προϋποθέσεις. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
• Την άμεση χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και την επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Το κόστος ασφάλισης να βαραίνει εργοδότες και κράτος. Καμία αύξηση εισφορών για τους εργαζόμενους
• ΣΣΕ παντού με αυξήσεις των μισθών. Σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη (58 για τις γυναίκες και βαρέα). Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα για όλες τις μορφές ελαστικής εργασίας. Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος! Κατάργηση της μαύρης εργασίας και όλων των μορφών «ευέλικτης» και ελαστικής εργασίας, αυστηρές ποινές στους εργοδότες.

 

Σε αυτή τη κατεύθυνση το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να βάζει και πολιτικούς στόχους και να συμβάλλει στη δημιουργία οργάνων επιβολής τους.

Δεν πρέπει να υποταχτούμε στη λογική ότι το εργατικό κίνημα κάνει μόνο οικονομικό αγώνα και το πολιτικό ζήτημα θα μας το λύσει μια κυβέρνηση ή μια λαϊκή εξουσία ή για αυτά θα μιλήσουν γενικά και αόριστα μόνο τα κόμματα..

Να βάλουμε μπροστά ένα πολιτικό πρόγραμμα σύγκρουσης που θα ανοίγει το δρόμο για την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων μας προβάλλοντας με κάθε τρόπο τη :

• κατάργηση των πρωτογενών πλεονασμάτων και του ευρωμνημόνιου διαρκείας .Σύγκρουση με τη κυβέρνηση της ΝΔ που τα προωθεί.
• πλήρη διαγραφή του χρέους που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγουμε όπως και τα αποθεματικά των ταμείων.
• ρήξη με το ευρωενωσιακό πλαίσιο για να μπουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα και οι ανάγκες μας, να πληρώσει η εργοδοσία και το κεφάλαιο.

 

Αυτά είναι δύσκολα θα μου πείτε; Εγώ λέω όχι.

Το δύσκολο είναι να πείσουμε τη σημερινή νεολαία ότι δικαιούται όσα ανέφερα.

Το δύσκολο είναι η βουτιά στην εργαζόμενη νεολαία, στους άνεργους, να πιστέψουν ότι αυτή η κανιβαλική κοινωνία δεν είναι το μέλλον της και πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους .

Η κατά κύριο νεολαιίστικες εκρήξεις σε Εκουαδόρ, Χιλή, Γαλλία, Λίβανο και Ιράν δείχνουν το δρόμο….