Το μακρινό και κατά μία έννοια προϊστορικό 1978 βρεθήκαμε να σπουδάζουμε στην Σοβιετική Ένωση. Μια ομάδα νεαρών κομμουνιστών, οι περισσότεροι των οποίων ονειρευόμασταν ν’ αλλάξουμε τον κόσμο!
Παρά τον ρεαλισμό μας για το τι είναι η Σοβιετική Ένωση και η σοβιετική κοινωνία, είμαστε πλημμυρισμένοι από έναν επαναστατικό ρομαντισμό και μια απύθμενη αγάπη γι’ αυτή τη χώρα.
Κάπως έτσι νιώθαμε κι’ εμείς, εγώ κι’ ο συγκάτοικός μου στη φοιτητική εστία Νο.3 του πανεπιστημίου του Κιέβου, πρωτεύουσας της Σοβιετικής Ουκρανίας.
Γνωριστήκαμε στο τρένο από τη Μόσχα στο Κίεβο και κατά τύχη μείναμε στο ίδιο δωμάτιο. Συνομήλικοι, βρήκαμε γρήγορα κοινή γλώσσα κι’ ένιωθα ότι θα περάσουμε καλά.
Τη δεύτερη – τρίτη μέρα της κοινής μας διαβίωσης, ξυπνώντας το πρωί για να πάμε στο ινστιτούτο όπου μαθαίναμε τη ρώσσικη γλώσσα, μου λέει ο συγκάτοικός μου:
-
Μητσάρα, να πάρω λίγο απ’ την οδοντόκρεμά σου; Γιατί πάνω στη βιασύνη της αναχώρησης ξέχασα να πάρω μαζί μου.
-
Ναι ρε σύντροφε! Εκεί είναι, στο κομοδίνο.
-
Ααα ωραία! Τ’ απόγευμα, μετά το μάθημα, θα πάμε με την Ελένη (μια πιο παλιά συντρόφισσα, δευτεροετής της Φιλοσοφίας) στο μαγαζί και θ’ αγοράσω.
Πράγματι, μετά το μάθημα, το απόγευμα, ο Γιώργος πήγε με την Ελένη σ’ ένα μαγαζί εκεί κοντά και προφανώς αγόρασε και οδοντόκρεμα, αφού δεν μου ξαναζήτησε.
Όλα προχωρούσαν καλά! Τα μαθήματα, η γνωριμία με το Κίεβο, οι σχέσεις μεταξύ μας. Χαρούμενοι που άρχιζε μια περίοδος στη ζωή μας, ίσως η ωραιότερη, στη μεγάλη Σοβιετική Ένωση.
Περνούσαν οι μέρες κι’ ένα πρωινό, κανά μήνα αργότερα, ξυπνάω και διαπιστώνω ότι έχει τελειώσει η δική μου οδοντόκρεμα. Μ’ όλο το θάρρος της συντροφικής μας σχέσης με τον Γιώργο και μια αίσθηση κοινοκτημοσύνης (!), απευθύνομαι στον σύντροφό μου:
-
Συντροφάρα, τέλειωσε η KOLYNOS μου, θα πάρω λίγη απ’ τη δική σου.
-
Πάρε Μητσάρα, πάρε FLORENA, σοσιαλιστική οδοντόκρεμα!
Βάζω στην οδοντόβουρτσά μου λίγη σοσιαλιστική FLORENA και πάω στους νιπτήρες.
Με το που άρχισα το βούρτσισμα, γέμισα αφρούς σαν τη μπουγάδα της μάνας μου και μετατράπηκα σε Νιαγάρα του εμετού! Τα μάτια μου γύρισαν, η αναπνοή μου κόπηκε, παρά λίγο να πέσω κάτω! Να χ... τις σοσιαλιστικές σας οδοντόκρεμες αν είναι να τα κακαρώσω απ’ αυτές! Αστραπιαία πέρασε απ’ το μυαλό μου ότι κάπως έτσι τιμωρούν τους βρωμόστομους στη κόλαση.
Μ’ όσες δυνάμεις μου απέμειναν, ξεπλύθηκα και γύρισα στο δωμάτιο:
-
Τι είναι αυτό που μου 'δωσες ρε δολοφόνε;
-
Τι έπαθες Μητσάρα;
-
Οδοντόκρεμα είναι αυτό ρε;
-
Αμ τι είναι;
-
Κρέμα ξυρίσματος ρε Γιώργο, σοσιαλιστική κι’ αυτή!
-
Μητσάρα αντισοβιετίζεις!
-
Δεν μας χ... ρε. Να, κοίτα!
Παίρνω το πινέλο μου, βάζω λίγη απ’ τη σοσιαλιστική οδοντόκρεμα FLORENA του σύντροφου Γιώργου και…έτοιμος για ξύρισμα!
Η συντροφάρα μου, ο Γιώργος, με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια! Δεν μιλάει.
-
Καλά ρε Γιώργο, εσένα δεν σε πείραξε καθόλου; Ούτε εμετό, ούτε τίποτα;
-
Να σου πω Μητσάρα. Τις 2-3 πρώτες μέρες έβγαζα τα σωθικά μου, γέμιζα αφρούς, πνιγόμουνα.
-
…………………….
-
Μετά συνήθισα!!!
-
Και γιατί δεν είπες τίποτα ρε φίλε;
-
Τι να πω ρε σύντροφε; Μας σπουδάζουνε, μας ταϊζουνε, μας ντύνουνε κι’ εγώ να πω ότι δεν μ’ αρέσουν οι οδοντόκρεμές τους!!!
-
………………………..
-
Ντροπή!
-
………………………….
-
Άσε που μπορεί οι άλλοι να με λέγανε κι’ αντισοβιετικό!!!
Σημείωση: FLORENA – σειρά βουλγαρικών καλλυντικών που κυκλοφορούσαν και στη Σοβιετική Ένωση τότε, μεταξύ των οποίων υπήρχε και οδοντόκρεμα βέβαια.
