ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ “ΠΡΕΒΕΖΑ” χειρόγραφο

Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πως ο θάνατος ήταν φωλιασμένος μονάχα στην ψυχή του σπουδαίου ποιητή κι όχι στα παλιά σπίτια, στα ενετικά κάστρα και στα γραφικά σοκάκια της Πρέβεζας. (Άλλωστε, αυτοκτόνησε μόλις ένα μήνα μετά την άφιξή του στην πόλη- 21 Ιουλίου 1928 η θλιβερή ημέρα…).

Όταν γνώρισα λοιπόν την πραγματική Πρέβεζα, αναγκάστηκα να αναιρέσω την ποιητικά γοητευτική αλλά σκοτεινή και τραγική ματιά του Καρυωτάκη. Την ευκαιρία μου την έδωσαν οι φίλοι -εξαιρετικοί συνάδελφοι και μαθητές- που γνώρισα μέσω του ωδείου Πολυρυθμία.

Το Ενετικό Ρολόι της Πρέβεζας (φωτ. Χ. Γκούβας)

Επισκέφτηκα την πόλη αρκετές φορές, συνδέθηκα με τον τόπο και τους ανθρώπους. Κολύμπησα και στο όμορφο (διόλου εφιαλτικό όπως το φανταζόμουν κάποτε) Μονολίθι, την παραλία όπου για μια ολόκληρη νύχτα λένε πως μάταια πάλευε ο ποιητής για την αναχώρησή του.
Το είχα λοιπόν στο μυαλό να συνθέσω μια δική μου μουσική εικόνα αυτού του ιδιαίτερου τόπου, που γεφυρώνει ιστορικά και πολιτιστικά την Ήπειρο με τα Επτάνησα. Ίσως και για να ξορκίσω τη μελαγχολία που νιώθω μπροστά στη θλιμμένη μορφή του αγάλματος του ευαίσθητου ποιητή, κάθε φορά που ανηφορίζω το σοκάκι έξω από το σπίτι όπου έζησε τις τελευταίες 35 δύσκολες ημέρες της ζωής του.

Η ευκαιρία δόθηκε με τις «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας 2013» και ήταν η παραγγελία για ένα έργο ειδικά γραμμένο για το κιθαριστικό σύνολο των πιο προχωρημένων σπουδαστών του καλοκαιρινού αυτού κύκλου εκδηλώσεων.

Η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη, οι μεγάλοι ποιητές δημιουργούν σφραγίδες στην ψυχή που (ευτυχώς!) είναι δύσκολο να τις σβήσεις. Πόσο μάλλον στη δική μου περίπτωση που έχει προστεθεί και το μελάνι των αριστουργηματικών μελοποιήσεων του Καρυωτάκη από τη Λένα Πλάτωνος, που τόσες φορές ερμηνεύσαμε με τη Σαβίνα Γαννάτου στα ρεσιτάλ μας για φωνή-κιθάρα.
Η πρόθεση μου ήταν να κινηθώ αντίθετα, να φτιάξω μια μουσική που να αντανακλά το φως, την ομορφιά και την ιστορία της πόλης, ακροβατώντας σε μια καλοκαιρινή ελαφρότητα. Κι όλα αυτά λειτουργώντας αφαιρετικά, μιας και η μουσική έπρεπε να μην είναι μεν απλοϊκή, αλλά να είναι τεχνικά βατή για ένα μουσικό σύνολο σπουδαστών. Χωρίς την υπέρβαση της χρονικής διάρκειας ενός μουσικού ‘ποιήματος’, κάτι που άλλωστε μου αρέσει ιδιαίτερα.

Ουδεμία έκπληξη στον τίτλο: «Πρέβεζα» για κιθαριστικό σύνολο.
Τη διδασκαλία (3 ημέρες μόνο) και τη διεύθυνση του συνόλου, μου έκανε την τιμή να αναλάβει ο γνωστός και εξαιρετικός συνθέτης-θεωρητικός Νίκος Ντρέλας. Το επίπεδο της δουλειάς όλων νομίζω ότι είναι προφανές, ακόμη και στο τελείως ερασιτεχνικό και με παλιάς τεχνολογίας κάμερα (και μικρόφωνο) βίντεο που παραθέτω.
Με άψογη καθοδήγηση και με πολύτιμα εργαλεία το ταλέντο, τα νιάτα και την αγάπη για το έργο, οι νέοι κιθαριστές κατάφεραν μια πρώτη παρουσίαση που νομίζω πως περιέγραψε παραστατικά τη ‘δική μου’ φωτεινή και πρόσχαρη Πρέβεζα.
Υποθέτω και ελπίζω πως θα υπάρξουν και άλλες, ίσως και πιο επαγγελματικές παρουσιάσεις στο μέλλον. Όμως αυτή η πρώτη εκτέλεση θα μείνει για μένα, ελπίζω και για τους υπόλοιπους συντελεστές, αξέχαστη και ανεπανάληπτη. Για αυτό και θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας.