Όλοι δηλώνουν τώρα πια έτοιμοι να διαπραγματευθούν. Όλα τα κόμματα διαβεβαιώνουν πως θα διαπραγματευθούν για να αλλάξουν τις πολιτικές που επιβάλλονται από το μνημόνιο. Εκεί λοιπόν μετατίθεται η ουσία διότι σε αυτό το πλαίσιο όλοι οι επικεφαλής των κομμάτων θα πρέπει να προβάλουν εφικτές θέσεις για την επαναδιαπραγμάτευση.

άρθρο του Νίκου Νικολόπουλου, Βουλευτή Αχαΐας, Τομεάρχη Εργασίας Ν.Δ. στο atpreveza.gr

Δυστυχώς για την χώρα το ΠΑΣΟΚ είχε την δυνατότητα, ναι την θέληση για διαπραγμάτευση. Δεν είχε καμία πολιτική βούληση για την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών .

Σήμερα έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας δεξαμενή ψήφων «να ψαρέψει σε θολά νερά».Προσπαθεί με διγλωσσία να ισορροπήσει στην αντιμνημονιακή του θέση και την καταγγελία του μνημονίου , με την διαπραγμάτευση,

Ο κ. Τσίπρας σε συνεντεύξεις του δηλώνει ότι:

…«Δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις το χρέος με την λογική ότι θα το λύσεις με μία μονομερή απόφαση απέναντι στους πιστωτές, είναι και ζήτημα μίας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης των όρων στην ίδια την Ε.Ε. και την ευρωζώνη.

Και εκεί πρέπει να κάνεις συμμαχίες.

Συμμαχίες με τις άλλες χώρες που έχουν το ίδιο πρόβλημα…

…Αλλιώς ήταν τα πράγματα πριν από δύο χρόνια, αλλιώς ήταν πριν το PSI, αλλιώς είναι τώρα μετά τοPSI…

…Και σε κάθε περίπτωση λέμε ότι δίκαιη και βιώσιμη λύση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από μια πολιτική λύση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο»

Ο κ. Τσίπρας δικαιώνει την θέση Σαμαρά. Για αυτό λοιπόν η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο παιχνίδι- πράγμα που έκανε ο Σαμαράς με την δανειακή και τις επιστολές.

Ο κ.Τσίπρας πετάει στον «Καιάδα» όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για μονομερή διαγραφή του χρέους και άλλα παρόμοια επαναστατικά.

Ο κ. Τσίπρας μιλάει για νέα γεωπολιτικά δεδομένα και την ανάγκη ευρύτερων συμμαχιών.

Ο Σαμαράς το είπε και το έκανε πράξη με τα ταξίδια του στην Ρωσία το Ισραήλ, την Ισπανία, την Πορτογαλίας κ.α. Όσο για την «επαναδιαπραγμάτευση» υπάρχει κάποιος πολίτης που να μην θυμάται ποιος πρώτος μίλησε και δούλεψε για αυτή;

Στην επιστολή που έστειλε ο κ. Τσίπρας προς τους Ευρωπαίους ηγέτες στην επαναδιαπραγμάτευση έδωσε ένα άλλο όρο πιο ligt, τους είπε ότι θα κάνει ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ των όρων και όχι ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ!!!!!

Εδώ μπαίνουν τα κρίσιμα ερωτήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει και μπορεί να κάνει ουσιαστική διαπραγμάτευση ;

Οι πολιτικές θέσεις και εμπειρίες των στελεχών του εγγυώνται σοβαρό αποτέλεσμα;

Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να ξέρουν οι πολίτες ποια κόμματα αποτελούν την πολιτική συνομοσπονδία του ΣΥΡΙΖΑ, για να ξέρουμε όλοι σε ποιο καθεστώς και σε ποια οικονομία θα ήθελαν να ζουν και αγωνίζονται να εγκαθιδρύσουν στην πατρίδα.

Μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όντας δέσμιος του δικού του κομματικού συστήματος, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές κομουνιστικές και ακραίες συνιστώσες του.

Για τις εκλογές του Μαΐου στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονταν οι εξής συνιστώσες:

-Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ)-ευρωκομμουνιστική/οικολογική συνιστώσα-2004

-Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα(ΔΗΚΚΙ)-σοσιαλιστές /σοσιαλδημοκράτες-2007

-Διεθνιστική Εργατική Αριστερά(ΔΕΑ)-τροτσκιστές κομουνιστές-2004

-Ενεργοί Πολίτες-δημοκρατική πατριωτική αριστερά-2004

-Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς(ΚΕΔΑ)-ενωτικοί κομουνιστές/αριστεροί-2004

-Κόκκινο-τροτσκιστές κομμουνιστές-2004

-Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ)-μαοϊκοί κομμουνιστές-2007

-Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας-Μέλη του Διεθνούς Οικοσιαλιστικού Δικτύου(ΕΙΝ)-πολιτική (αριστερή) οικολογία-2008

-Ρόζα / Πολιτική ομάδα που βασίζεται στο ριζοσπαστικό αριστερό Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα-2008

-Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας(ΣΥΝ)-πολυτασικό κόμμα που περιλαμβάνει από κλασικούς μαρξιστές εώς σοσιαλδημοκράτες-2004

-Ανένταχτοι Αριστεροί του Χώρου Διαλόγου

-Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα-ΑΠΟ-2011

-Ριζοσπάστες-2011

Πιθανόν στις εκλογές του Ιουνίου να μην αναφέρονται οι συνιστώσες και να παρουσιαστούν ως ένα κόμμα. Αυτό θα αλλάξει τίποτα; Οι Τροτσκιστές και οι Μαοϊκοί της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θα αποκτήσουν ως δια μαγείας Ευρωπαϊκή κουλτούρα;

Είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει δέσμιος του δικού του κομματικού συστήματος, θα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές και ακραίες κομουνιστικές συνιστώσες του.

Αν δεν συμφωνήσουν οι συνιστώσες όλα τα «νταηλίκια του Τσίπρα» θα μείνουν λόγια και θα κοιτούν απορημένοι και παράξενα οι ψηφοφόροι όταν θα αποκαλύπτονται τα αριστερά κομματικά τερτίπια.

Όλοι αυτοί που ο κ. Τσίπρας τους δείχνει σήμερα την νομή της εξουσίας, κλείνοντας το μάτι δεξιά και αριστερά ,αλλά δεν λέει σε κανέναν σε τι νόμισμα θα πληρώνει τις παροχές που τάζει.

Εθνικοποιήσεις, κρατικοποιήσεις, μαζικές προσλήψεις, υψηλές συντάξεις, διπλασιασμός των δαπανών για υγεία και άλλα καλά αποτελούν τον βασικό κορμό του προγράμματος των συνιστωσών.

Το πρόγραμμα τους προσβλέπει στη δημιουργία μιας μαρξιστικής – σοβιετικής κοινωνίας.

Όλα αυτά στα αυτιά πολλών ακούγονται ιδανικά και καταπληκτικά.

Σήμερα υπάρχει κάποιος που μπορεί να τα χρηματοδοτήσει και να τα υλοποιήσει;

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη με όρους πραγματικής σύγκλισης , ισοτιμίας και διεκδικητικό πνεύμα .

Πως συμβιβάζεται αυτή η θέση με το πρόγραμμα του είναι θέμα προς διερεύνηση.

Η παραμονή της χώρας στη ζώνη του Ευρώ από αυτά που δηλώνουν τα στελέχη του, δεν φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα.

Πρέπει να απαντήσουν όμως, πως με ένα νόμισμα σκουπίδι, πλήρη εθνικοποίηση των τραπεζών και ελέγχους στη ροή των κεφαλαίων, ένα μοντέλο που όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες απορρίπτουν, από πού θα προέλθει η οικονομική ανάπτυξη;

Στο κείμενο που ακολουθεί υπάρχουν αποσπάσματα από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και κάτω από αυτά, κάποια σχόλια επί των προεκλογικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρώτο συμπέρασμα, είναι ότι το πρόγραμμα αποτελεί μια αναλυτική περιγραφή του «λεφτά υπάρχουν» στη γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι τάζει σε όλους όσα θέλουν να ακούσουν και ότι περιγράφει μια γενικευμένη κρατικοποίηση, παραβλέποντας ότι αυτό το γιγάντιο κράτος, του ΣΥΡΙΖΑ, παράγει πελατειακές σχέσεις, ελλείμματα, γραφειοκρατία, μίζες συνδικαλιστική καμαρίλα κι αδράνεια. Δηλαδή όλα εκείνα από τα οποία πρέπει να ξεφύγουμε.

Μπορεί ήδη το κραταιό κόμμα των δημοσίων υπαλλήλων στρέφεται ριζικά στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό είναι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα;

1. Να επανέλθουν υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο όλες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί στους τομείς της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Υδάτινων πόρων – ύδρευσης και των Μεταφορών. Δημιουργία κοινωνικού φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης και του κράτους.

Έχει κοστολογηθεί η πρόταση; Λόγου χάριν πόσο κοστίζει η επαναγορά του ΟΤΕ από την Ντόιτσε – Τέλεφον; Τι σημαίνει και πόσο κοστίζει ένας φορέας ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών κράτους και δήμων; Είναι βέβαιο ότι το κράτος και δήμοι μπορούν καλύτερα απ΄ ό,τι για παράδειγμα, οι ΑΝΕΚ και οι Μινωικές;

2. Ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου και ιδιοκτησίες των υποδομών της χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες, δρόμοι, τουριστικές εγκαταστάσεις κλπ.), που έχουν παραχωρηθεί ή ξεπουληθεί σε ιδιώτες και ελληνικές και ξένες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Ακύρωση των ΣΔΙΤ και των συμβάσεων παραχώρησης. Ριζική αναμόρφωση, πλήρης διαφάνεια και λαϊκός έλεγχος στο σύστημα ανάθεσης – εκτέλεσης μεγάλων έργων και στις πολιτικές γης.

Διώχνουμε τους Κινέζους από τον Πειραιά και τους Γερμανούς από το αεροδρόμιο «Ευάγγελος Βενιζέλος»; Πόσο κοστίζει; Είναι βέβαιο ότι υπό κρατικό έλεγχο θα λειτουργήσουν καλύτερα; Επίσης ακυρώνονται όλες οι συμβάσεις παραχώρησης. Διώχνουμε δηλαδή τους Γάλλους από τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου. Πώς και με τι χρήματα; Επίσης σύμβαση παραχώρησης υπάρχει και για την Ολυμπία Οδό. Τι γίνεται; Τέλος τι ακριβώς είναι ο «λαϊκός έλεγχος» στα μεγάλα δημόσια έργα;

3. Να σχεδιάζει η χώρα μας τη δημοσιονομική της πολιτική, με αναπτυξιακά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, ανεξάρτητα από τις υπαγορεύσεις του Συμφώνου Σταθερότητας.

Μήπως αυτή η θέση ισοδυναμεί με έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

4. Μαζικές προσλήψεις στην Υγεία, την Εκπαίδευση και τις Κοινωνικές Υπηρεσίες. Άμεσο πρόγραμμα δημιουργίας 100.000 νέων θέσεων εργασίας με στόχο να αποτραπεί η άνοδος της ανεργίας από την κρίση και να βελτιωθεί το επίπεδο των υπηρεσιών στα νοσοκομεία, σχολεία, ταμεία και οργανισμούς κοινωνικής πολιτικής πρόνοιας.

Είναι οι προσλήψεις στο Δημόσιο τρόπος καταπολέμησης της ανεργίας; Τον εφαρμόσαμε αυτόν τον τρόπο και είδαμε που μας πήγε. Και από πού θα πληρωθεί αυτός ο κόσμος;

5. Τον υπολογισμό της κύριας σύνταξης στο 80% των συντάξιμων αποδοχών του τελευταίου χρόνου ασφάλισης ή του καλύτερου χρόνου της τελευταίας 10αετίας και της επικουρικής, ως κάτω βάσης, στο 20% του συντάξιμου μισθού.

Το πρόγραμμα υπόσχεται συντάξεις όπου κύρια και επικουρική μαζί θα φτάνουν στο 100% του καλύτερου μισθού. Τι λένε τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και ο κρατικός προϋπολογισμός; Πόσο θα κοστίζει η πρόταση και από πού θα βρεθούν οι πόροι;

6. Άμεσα διπλασιασμός των δαπανών για την Υγεία, με ταυτόχρονη ορθολογική χρήση, διαφανή διαχείριση και κατανομή. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτή καμιά κακοδιαχείριση, σπατάλη και διαφθορά.

Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία το 2012 «κλείδωσαν» στα 12 δις ευρώ. Εάν διπλασιαστούν και πάνε στα 24 δις, από πού θα βρεθούν τα επί πλέον 12 δισεκατομμύρια ευρώ;

7. Την απόρριψη της ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής» και τη ριζική ανασυγκρότησή της ως δημόσιας εταιρείας με εθνικό και κοινωνικό ρόλο.

Η δημόσια «Ολυμπιακή» έκλεισε, ενώ παρήγαγε έλλειμμα 1 εκατ. ευρώ ημερησίως και με συσσωρευμένες ζημιές 2,6 δις ευρώ. Γιατί πρέπει να ξανανοίξει;

8. Άμεση αύξηση της χρηματοδότησης για την Εκπαίδευση και την Έρευνα από τον κρατικό προϋπολογισμό τουλάχιστον στον μέσο Ευρωπαϊκό όρο (5,25% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση, 3% για την έρευνα).

Το 2011 οι δαπάνες για την Παιδεία ήταν το 2,9% του ΑΕΠ ή στα 6,2 δις ευρώ. Η πρόταση προβλέπει άμεση άνοδο στο 5,5% του ΑΕΠ ή δαπάνη γύρω στα 10 δις ευρώ. Από πού θα βρεθούν οι επιπλέον πόροι; Όλοι μας πληρώσαμε ακριβά την τελευταία διετία το «λεφτά υπάρχουν» δεν αντέχουμε και δεν πρέπει να πληρώσουμε άλλες ανέφικτες υποσχέσεις.

Είναι σαφές ότι, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, υπάρχουν χαμένες ευκαιρίες και χαμένος χρόνος. Υπάρχουν όμως και ευθύνες . Στις εκλογές του Ιουνίου το βάρος των ευθυνών το σηκώνουμε όλοι , το πολιτικό σύστημα αλλά και οι πολίτες .

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να προτείνει λύσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν, μέσα στην ζώνη του Ευρώ, συγκεκριμένα μέτρα αντιμετώπισης των υπαρκτών σημερινών προβλημάτων. Ανεργία, ιδιωτικό χρέος, ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή.

Οι πολίτες θα ψηφίσουν με το βλέμμα στο αύριο.

Η ψήφος τιμωρίας δόθηκε.

Είναι η ώρα για την ψήφο της προοπτικής.

Σήμερα, η Ελλάδα δεν μπορεί να χάσει ούτε λεπτό.

Κάθε καθυστέρηση απομακρύνει την πατρίδα μας από την Ευρώπη, το Ευρώ, τον δυτικό κόσμο, μακριά από κάθε βοήθεια και διάσωση.

Μόνο, η Νέα Δημοκρατία που αποτελεί τον θεσμικό εκπρόσωπο της Κεντροδεξιάς μπορεί να οδηγήσει την χώρα μας, σε ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου και ταυτόχρονα να υλοποιήσει πολιτικές ανάπτυξης της οικονομίας.

Το μόνο που μένει, επομένως είναι να δείξουμε όλοι εμείς της Κεντροδεξιάς ότι: και θέλουμε και γνωρίζουμε και μπορούμε να οδηγήσουμε και πάλι την Ελλάδα σε πορεία ανάπτυξης!