Παρά την προσπάθειά του να κάνει τη δουλειά του, τίμια και ευσυνείδητα, παρά την προσπάθειά του να ζήσει και να προοδεύσει επιλέγοντας την οδό της δουλειάς και της αξιοπρέπειας, οι «τρικλοποδιές» πάνε... σύννεφο και συστηματικά από συμπολίτη του.
Η ιστορία είναι διδακτική για μια νέα κοινωνία που οραματίζονται όλοι οι νέοι άνθρωποι. Ο παραπάνω συμπολίτης μας νιώθει και ενδεχομένως είναι απροστάτευτος απέναντι σε ένα γενικότερο «κανιβαλισμό» μιας κοινωνίας που έχει χάσει «τα αβγά και τα πασχάλια» ακόμη και σε μία μικρή κοινωνία, όπως είναι η Πρέβεζα. Και θα εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ παρακάτω, αναφορικά με τον «κανιβαλισμό» και πως έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια.
«Η τιμιότητα είναι το πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο της σοφίας», έλεγε ο Τόμας Τζέφερσον, κι αν για τον παραπάνω καταστηματάρχη η φράση μεταφράζεται σε κάτι, είναι πως παρά το «κυνηγητό» το μαγαζί του, το επισκέπτεται τακτικά ένας κόσμος. Είναι κι αυτό μία αναμοιβή, όπως και να το κάνουμε.
Τις τελευταίες ημέρες στην Πρέβεζα, είχαμε και το θέμα των απολυμένων στα διόδια. Εκεί όσοι βρεθήκαμε ζήσαμε τον απόλυτο «κανιβαλισμό». Από τη μία άνθρωποι «για της εταιρείας τα κέφια», να πετιούνται στο δρόμο. Από την άλλη νέοι εργαζόμενοι να προσέρχονται στη δουλειά τους με κάτω το κεφάλι ακούγοντας τα «γιούχα». Στη μέση εργαζόμενοι να... τραβολογιούνται από αστυνομικούς, με τους οποίους αρκετοί γνωρίζονται (είναι μικρή η πόλη), πάνε μαζί τα παιδιά τους στο σχολείο κ.ο.κ.
Αστυνομικοί, που η «παραμύθα» της Κυβέρνησης, τους ήθελε να παίρνουν την... αυξησάρα των λιγοστών ευρώ. Εργαζόμενοι κακοπληρωμένοι, απέναντι σε απολυμένους και εργαζόμενους επίσης κακοπληρωμένους. Και όλα αυτά για το «καπρίτσιο» μιας εταιρείας. Ελλάδα του 2015!
ΥΓ: Με αφορμή ένα δημοσίευμά μας και την αντίδραση ορισμένων στη ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, μέσω σχολίου που αγγίζει τα όρια της διαστρέβλωσης και του... αστείου, απλά να πω το εξής, γι' αυτούς τους λίγους που μας συγκαταλέγουν στους «εχθρούς» και θέλουν να είμαστε «εχθροί».
Ε, λοιπόν «εχθροί» δε θα γίνουμε ποτέ, όσο κι αν το επιδιώκουν. Πρώτα απ' όλα γιατί δεν είναι στην κουλτούρα των συντακτών του atpreveza, χαμηλού επιπέδου αντιπαραθέσεις, με θεωρίες συνωμοσίας. Αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές, ξεπερασμένες. Κι αν δεν κάνω λάθος πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας τις άφησε πίσω για το ΣΥΡΙΖΑ και... μαγκιά του!
Δεύτερον, γιατί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα, πλην ελαχίστων θλιβερών εξαιρέσεων, ήταν αξιοπρεπής, έστω κι αν υπήρχαν διαφωνίες. Και κρατούμε τα θετικά σχόλια των Κώστα Μπάρκα, Πέγκυς Κανελλοπούλου, Μιχάλη Νόβα, Χρήστου Τσούτση, Αντώνη Κυνηγού, Δημήτρη Κωνή, Μπάμπη Πάνη, Δημήτρη Ντάγγα, Παναγιώτη Λελοβίτη και πολλών ακόμη μελών του ΣΥΡΙΖΑ, που με αρκετούς έχουμε βρεθεί μαζί και σε διάφορες κοινωνικές δράσεις αλληλεγγύης.
Με αυτούς λοιπόν και άλλους πολλούς στην Αριστερά, είναι αδύνατο να γίνουμε «εχθροί», μόνο και μόνο επειδή ελάχιστοι στο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας το επιδιώκουν και μάλιστα προεκλογικά, την ώρα που το κόμμα της Αριστεράς είναι προ των πυλών μίας εκλογικής νίκης με ιστορική σημασία...
Από όσο γνωρίζω κουλτούρα της Αριστεράς είναι να θέλει το δημοσιογράφο στο απέναντι «μετερίζι» της όποιας εξουσίας. Ακόμη κι αν στην εξουσία είναι η ίδια η Αριστερά, κάτι που όπως φαίνεται θα συμβεί σε λίγες ημέρες. Δε νομίζω να άλλαξε αυτό τόσο σύντομα...
Κατανοητό είναι πως ορισμένοι στη νέα ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν εναγωνίως να βρουν ρόλο για να είναι απαραίτητοι. Και δεν υπάρχει πιο παλιό «κόλπο» από την «κατασκευή εχθρών», που συνήθως είναι οι φωνές της αξιοπρέπειας. Δεν πειράζει!
Επαναλαμβάνω: Όσο κι αν το θέλουν ελάχιστοι στο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, «εχθροί» δε θα γίνουμε. Καλή προεκλογική περίοδο να έχουμε!