Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 23 Ιουνίου 2016 11:40

Ο «ρεαλισμός» και ο ρεαλισμός...

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

«Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη. Πρέπει πάντα να αρχίζεις ζωγραφίζοντας κάτι συγκεκριμένο. Μετά μπορείς να αφαιρέσεις κάθε ίχνος ρεαλισμού». Τάδε έφη Πάμπλο Πικάσο. Και αν ο διάσημος Ισπανός ζωγράφος μίλησε για ρεαλισμό, ας δούμε ένα πραγματικά ρεαλιστικό πρόγραμμα για να μπορέσει ο φτωχός και μικρομεσαίος αυτής της χώρας να σηκώσει κεφάλι... Με βάση τον άνθρωπο και όχι την οικονομία.

IMG 0897

Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας.

Επαναφορά της 13ης σύνταξης για τις συντάξεις κάτω από 700 ευρώ.

Αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Αποκατάσταση του αφορολόγητου στα 12000 ευρώ για όλους.

Δεν είναι λοιπόν παροχολογία.

Είναι οι αναγκαίες παρεμβάσεις για να ξαναγίνει η Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς ανθρώπους να πεθαίνουν από το κρύο και τη πείνα.

 

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Αλέξη Τσίπρα και τα είπε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Ψέματα ή όχι, τα πίστευε ή όχι; Αυτό ας το κρίνει ο καθένας μόνος του, με βάση τη λογική και την καρδιά του.

Η ουσία είναι πως πρόκειται για απόλυτα ρεαλιστικές και αναγκαίες παρεμβάσεις για να : «... ξαναγίνει η Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς ανθρώπους να πεθαίνουν από το κρύο και τη πείνα». Τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο. Τουλάχιστον να μειωθεί ο «πόνος» που αισθάνεται τούτη εδώ η ταλαιπωρημένη κοινωνία.

 

Επίσης ο Αλέξης Τσίπρας είπε: «Η Ελλάδα προχωράει. Η Ευρώπη αλλάζει. Η Ελπίδα έφτασε. Είναι ήδη στα χέρια σας». Θα συμφωνήσουμε απόλυτα στα τρία από τα τέσσερα.

Η Ελλάδα προχωρά (προς ποια κατεύθυνση όμως;), η Ευρώπη αλλάζει (προς το χειρότερο στα σίγουρα), η Ελπίδα έφτασε (αν την είδε κάποιος να μας πει...), είναι ήδη στα χέρια σας... (ο ελληνικός Λαός πρέπει επιτέλους να βάλει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τη νοοτροπία της ανάθεσης...).

 

Όπως άλλωστε είπε και ο Πάμπλο Πικάσο: «...μετά μπορείς να αφαιρέσεις κάθε ίχνος ρεαλισμού». Και να ονειρευτείς...