Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, ωστόσο έχει γράψει το όνομά του με “χρυσά γράμματα” στην νεότερη παναθηναϊκή ιστορία.

Πολλά γράφτηκαν, ωστόσο μπορώ κι εγώ να μεταφέρω τη δική μου εμπειρία, από τον τρόπο που ο Παύλος Γιαννακόπουλος αντιμετώπιζε τους δημοσιογράφους.

Θα σας μεταφέρω τηλεφωνική συνομιλία μας με αφορμή κάποια σύσκεψη του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού, εν έτει αν θυμάμαι καλά 2008.

-Καλησπέρα κε Παύλο. Ο Παναγιώτης Τσόγκας είμαι από το Derby-Sports.

-Καλησπέρα παιδί μου. Είσαι καλά;

-Καλά κε Παύλο, σχετικά με τη σύσκεψη που έγινε χθες σας πήρα.

-Έγινε η σύσκεψη, αλλά δε θέλω να σχολιάσω κάτι επ' αυτού. Συμφωνήσαμε πάντως να προχωρήσουμε όλοι μαζί για το καλό του Παναθηναϊκού μας.

-Για ορισμένες λεπτομέρειες ήθελα να σας ρωτήσω...

-Δεσμευτήκαμε να μη πούμε περισσότερα. Καταλαβαίνεις. Πες μου, οικογένεια έχεις;

-Ναι έχω, αλλά είναι στην Πρέβεζα, δεν είναι Αθήνα.

-Να πεις πολλούς χαιρετισμούς στην οικογένειά σου στην Πρέβεζα παιδί μου, από μένα προσωπικά. Να είναι πάντα καλά και υγιείς. Είναι το σημαντικότερο πράγμα αυτό. Και αν έχει κάποιος δικός σου πρόβλημα υγείας να μου το πεις... ”.

Αστεία συνομιλία θα μου πείτε! Πιθανότατα! Απλά ποτέ, μα ποτέ σε αυτή τη δουλειά, κανείς από τους μεγαλοσχήμονες με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή (και ήταν αρκετοί αυτοί), δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ αν έχω οικογένεια ή όχι ή που είναι ή τι κάνουν...

Και αυτό ένα πράγμα μαρτυρά. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν πάνω απ' όλα άνθρωπος... Ένας καλός άνθρωπος!