Αλλού όμως είναι το... θεματάκι στην περίπτωση. Κανείς από εκείνους που είναι υπεύθυνοι για το κατάστημα δεν έτρεξε να τη σηκώσει ή να δει αν έχει κάτι. Η γυναίκα βγήκε μόνο της και με τη βοήθεια κάποιων περαστικών κάλεσε τους συγγενείς της και ασθενοφόρο. Ασθενοφόρο ήρθε, τη μετέφερε στο Γ.Ν. Πρέβεζας και από ΄κει στα Ιωάννινα, όπου της έγινε και μικροεπέμβαση.

Από το κατάστημα, στο οποίο μέσα μάλιστα έγινε και το ατύχημα, ούτε... φωνή ούτε ακρόαση.

Οι συγγενείς πήγαν στο κατάστημα και τόνισαν σε έντονο ύφος: «Μα καλά, δεν ενδιαφερθήκατε τι απέγινε η γυναίκα; Έτσι κάνουν οι άνθρωποι; Τι πράγματα είναι αυτά; Τι φοβηθήκατε, μήπως ζητήσουμε αποζημίωση;».

Και το προφανές αυτό είναι. Επειδή φοβήθηκαν μήπως ζητήσει η γυναίκα αποζημίωση, αδιαφόρησαν εντελώς. Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Ο. Οι συγγενείς της γυναίκας το μόνο που μονολογούσαν μετά ήταν: «Δεν θελήσαμε τίποτα. Αλλά ένα τηλέφωνο, ρε αδερφέ. Να δουν αν έπαθε κάτι. Ανθρώπινα».

Το φαινόμενο της κοινωνικής αναλγησίας παρατηρείται στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πέφτεις και κανείς διπλανός σου δεν κοιτάζει να σε σηκώσει, απλά... αδιαφορεί. Μην γίνουμε βέβαια ισοπεδωτικοί. Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι και πάντα θα υπάρχουν. Απλά μην επιτρέψουμε και σε μια μικρή πόλη όπως η Πρέβεζα να γίνουμε κοινωνικά ανάλγητοι. Είναι ανεπίτρεπτο για τους πολίτες της Πρέβεζας.