Τους λόγους των πολιτικών συνήθως τους γράφουν άλλοι. Και λόγω δουλειάς τυγχάνει να έχω υπάρξει ακροατής αρκετών από δαύτους (τους λόγους...).

Πάντοτε μου έκαναν εντύπωση διάφορα... τσιτάτα ή βαρύγδουπες εκφράσεις, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στην πολιτική και περιέχουν αναφορές που δίνουν όμως σοβαρή τροφή για σκέψη.

Για παράδειγμα, είπε ο νέος Δήμαρχος Νίκος Γεωργάκος, κατά την τελετή ορκωμοσίας του στην πρώην Λαϊκή Αγορά:

“Αντίθετα, και σε αυτό το σημείο πάλι προσκαλώ ανοικτά σε μια αλλαγή πορείας και ενότητας τους όσους λίγους της όποιας μικροπολιτικής και των όποιων προσωπικών μικροσυμφερόντων, θα ξεπεράσει και δεν θα υποκύψει σε μικρότητες τακτικής και ιδεοληψιών οι οποίες μπλοκάρουν την ανάπτυξη και εναντιώνονται στο καλό για τον τόπο...”

... Αλλά και δεν θα ανεχτώ ή θα υποκύψω στα κακοπροαίρετα και στα όποια προσχεδιασμένα με στόχο να πληγεί η ανάπτυξη και η ορθή λειτουργία του Δήμου”.

Μα ποια είναι η μικροπολιτική, τα προσωπικά συμφέροντα, οι μικρότητες τακτικής, οι ιδεοληψίες, τα κακοπροαίρετα και τα προσχεδιασμένα, που βάζουν “φρένο” στην ανάπτυξη του Δήμου Πρέβεζας;

Ποιοι είναι εκείνοι σε αυτή την πόλη που δε θέλουν την ανάπτυξη; Έστω και αυτοί οι λίγοι όπως λέει ο νέος Δήμαρχος.

Καλό είναι να γίνονται γνωστοί, ώστε να απομονώνονται κιόλας...

Δε νομίζω όμως πως κάποιος σε αυτό τον τόπο δε θέλει την ανάπτυξή του.

Το σωστό πολιτικό ερώτημα είναι άλλο...

Ποια ανάπτυξη, για ποιους και από ποιους...

Τι είδους ανάπτυξη και με ποιο χαρακτήρα...

Έτσι ναι! Μπορούμε να κάνουμε κουβέντα ουσιαστική για το Δήμο μας...

 

ΥΓ. Άσχετα πάντως με τον κ. Γεωργάκο και το Δήμο Πρέβεζας (που άπαντες τους ευχήθηκαν -και είναι λογικό- να έχουν μία πετυχημένη θητεία), υπάρχει ένας παλιός πίνακας του Ηλία Αναγνωστόπουλου για την “ξύλινη γλώσσα”, που έχει αρκετή δόση καυστικού χιούμορ και αρκετή δόση πραγματικότητας.

Εκτός κι αν το χιούμορ έχει γίνει και αυτό πλέον αντιαναπτυξιακό...