Τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν ανακοινώσεις στον Τύπο από τη δημοτική παράταξη “Ανάπτυξη Τώρα”, αλλά και τους συμβούλους της Λαϊκής Συσπείρωσης στην τοπική κοινότητα Πρέβεζας, που ζητούν λύσεις αναφορικά με το ζήτημα των αδέσποτων σκυλιών στο Δήμο της Πρέβεζας και τις επιθέσεις σε πολίτες. Υπήρξε όπως ήταν λογικό και η σχετική αντιπαράθεση.

Υπάρχει επίσης στην Ελλάδα και ένα ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για τα αδέσποτα ζώα, που πραγματικά θα ήταν ενδιαφέρον (αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα από όλους οι φιλοζωικές οργανώσεις) αν χρειάζεται βελτιώσεις ή όχι. Και θα ήταν και πολύ ενδιαφέρον να φιλοξενηθούν και στον Τύπο αυτές οι απόψεις.

Κατ' αρχάς είναι μέσα στο “πολιτικό παιχνίδι” να εκφράζονται οι δημοτικές παρατάξεις, άσχετα αν διαφωνείς ή συμφωνείς μαζί τους. Είναι πολύ καλύτερο από να μένουν σιωπηλές και να “διώχνουν” από πάνω τους την ευθύνη ότι εκπροσωπούν πολίτες που τους ψήφισαν. Να “λουφάζουν” δηλαδή θέλοντας να τα έχουν καλά με όλους. Γιατί στο παρελθόν στο δημοτικό συμβούλιο Πρέβεζας έχουμε δει τέτοια φαινόμενα. Και θα δεχθούν φυσικά και την ανάλογη κριτική από όσους διαφωνούν για όσα λένε και πράττουν.

Όπως κριτική θα δέχεται και η δημοτική αρχή, καθώς δεν δημιουργεί το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, αλλά είναι η μόνη υπεύθυνη οργανωμένη αρχή για να πάρει πρωτοβουλίες, να δώσει λύσεις και να βελτιώσει καταστάσεις. Οπότε επωμίζεται το βάρος των λύσεων, σε συνεργασία και με την πενταμελή επιτροπή που έχει συστήσει. Αλλά ευθύνη πολιτική για τις λύσεις έχει πρωτίστως ο Δήμος.

Πέρα όμως από όλα τα παραπάνω, έψαξα λιγάκι τον Τύπο στο εξωτερικό για να δω πως ορισμένες χώρες και οι κατά τόπους Δήμοι έχουν αντιμετωπίσει το ζήτημα των αδέσποτων ζώων και πως το προσεγγίζουν και έχουν καταφέρει να δώσουν κάποιες λύσεις.

Ένα πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει, όπως θα δείτε και παρακάτω, είναι ότι το ζήτημα των αδέσποτων ζώων δεν είναι ζήτημα αντιπαράθεσης, αλλά ζήτημα συνεργειών μέσα στις κοινωνίες. Και συνεργειών πολλών φορέων και οργανώσεων, όχι μόνο δύο ή τριών.

Παράλληλα οι χώρες και οι πόλεις απευθύνονται στο σύγχρονο management για να δημιουργήσουν ένα κατάλληλο εργαλείο “διαχείρισης”, ενώ εκτός των άλλων ψάχνουν και χρηματοδοτήσεις από προγράμματα κρατικά, ευρωπαϊκή ή παγκόσμια.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι υπάρχουν περίπου 200.000.000 αδέσποτα σκυλιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρεί επίσης ότι το πρόβλημα των αδέσποτων σκυλιών είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα και κατ' επέκταση δεν διαχωρίζεις από τη λύση του την αλληλένδετη αυτή σχέση. “Μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για τη Δημόσια Υγεία, αλλά και για την ευζωία των αδέσποτων”, αναφέρεται σχετικά. Θεωρεί δηλαδή ότι εκ των πραγμάτων το πρόβλημα είναι συστημικό. Δηλαδή ότι προέχει η απόλυτη φροντίδα των ζώων αυτών και η διασφάλιση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.

Ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις χώρες και τους Δήμους που έχουν αδέσποτα σκυλιά στην περιοχή ευθύνης τους, φαίνεται πως είναι η Ολλανδία. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η Ολλανδία μπορεί να καυχιέται πως έχει μηδενικό αριθμό αδέσποτων ζώων. Πως ισχυρίζονται ότι το πέτυχαν αυτό;

Ανέπτυξαν το CNVR program (Collect, Neuter, Vaccinate and Return). Δηλαδή συνέλεξε, στείρωσε, εμβολίασε και επέστρεψε. Μα θα πει κάποιος: Κι εδώ το ίδιο δεν κάνουμε; Θεωρητικά ναι. Αλλά ποια διαφορετική μέθοδο ακολουθούν και κάτω υπό ποιες προϋποθέσεις;

Πρώτα απ' όλα έκαναν το ζήτημα πανεθνικό. Η ίδια η Κυβέρνηση φρόντισε με έναν κεντρικό σχεδιασμό να χρηματοδοτήσει ένα ολιστικό σχέδιο διαχείρισης των αδέσποτων ζώων. Είδαν δηλαδή ότι ο φόρος που είχαν για τα σκυλιά και τα πρόστιμα δεν απέδωσαν, αλλά είχαν αντίθετα αποτελέσματα, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

Δημιούργησαν θέσεις εργασίας γύρω από το ζήτημα των αδέσποτων, ιδρύοντας όχι μόνο “Αστυνομία σκύλων” (με αρμοδιότητα να επεμβαίνει και σε περιπτώσεις κακοποίησης ζώων), αλλά και “υγειονομικές κινητές μονάδες” που φροντίζουν τα ζώα και είναι υπάλληλοι Δήμων. Πληρώνονται δηλαδή για να παράγουν συγκεκριμένο έργο. Έδωσαν ακόμη και κίνητρα οικονομικά στους πολίτες τους, όχι μόνο απαλλαγή από δημοτικά τέλη.

Δημιούργησαν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης πολιτών και μικρών παιδιών, ώστε να γίνονται υιοθεσίες, ενώ εμπορικές επιχειρήσεις και καταστήματα ανέλαβαν να φροντίζουν ζώα στη γειτονιά τους. Το έκαναν οργανωμένα με καμπάνια και στα ΜΜΕ. Ο Δήμος Πρέβεζας -το γνωρίζουμε και λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης- δεν έχει απευθυνθεί ποτέ στους επαγγελματίες της επικοινωνίας για μία οργανωμένη καμπάνια για το θέμα αυτό.

Δημιουργήθηκε site με δεδομένα, έγιναν δημόσιες εκδηλώσεις και project, μαραθώνιοι για να συγκεντρωθούν extra χρήματα κ.α.

Το κυριότερο όμως στην Ολλανδία είναι ότι συνεργάστηκαν πάνω από 7 μαζικοί φορείς για το ζήτημα, πανεπιστήμια έκαναν έρευνα και παρουσίασαν στοιχεία και τελικά έφεραν αποτελέσματα. Είναι αυτό που λέγαμε πιο πριν: Συνέργειες.

Στις ΗΠΑ πάλι, μόνο στο Σαν Αντόνιο και το Ντιτρόιτ καταγράφηκαν πάνω από 6.000 επιθέσεις αδέσποτων σκύλων σε ανθρώπους, που προκάλεσαν τραυματισμούς. Ο πληθυσμός των αδέσποτων σκυλιών στο Σαν Αντόνιο φτάνει -σύμφωνα με δημοσιεύματα- τα 100.000 και στο Ντιτρόιτ τα 50.000. Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι λόγω της οικονομικής κρίσης αρκετοί εγκατέλειψαν τα σκυλιά που είχαν στα σπίτια τους και έφυγαν μέχρι και από τις πόλεις τους.

Και άλλες αμερικανικές πόλεις αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα και αποφάσισαν να τα λύσουν.

Αρχικά απευθύνθηκαν σε τοπικά Πανεπιστήμια για να τους δώσουν οδηγίες πως να προχωρήσουν.

Το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις για παράδειγμα σε έρευνά του κατέληξε σε ένα Πενταετές πρόγραμμα επίλυσης. Τονίζει μάλιστα ότι το πρόγραμμα πρέπει να τηρηθεί απαρέγκλιτα για να δοθεί λύση, διαφορετικά δε θα υπάρχουν αποτελέσματα.

Προτείνει μεταξύ άλλων:

• Απόλυτη καταγραφή του πληθυσμού και στείρωση στο 90%

• Βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου

• Αναβάθμιση των υπηρεσιών φροντίδας και προστασίας των σκυλιών

• Προτείνει “φάρμες-πάρκα” σκύλων και “σταθμούς διάσωσης” σε μεγάλες αναξιοποίητες εκτάσεις και αναβάθμιση των καταφυγίων (που εκεί είναι κάτι διαφορετικό)

• Υπογραφή συνεργασιών με μη κυβερνητικές οργανώσεις και οργανώσεις φιλοζωικές

• Προγράμματα εκπαίδευσης των ιδιοκτητών σκύλων και αδειοδότηση του υποψήφιου κατόχου σκύλου. Δεν θα μπορεί να έχει σκύλο ο οποιοσδήποτε

• Εκπαίδευση σκύλων για συντροφιά σε ευπαθείς ομάδες

• Χρηματοδότηση από σχετικό κυβερνητικό κονδύλιο

Ήδη αρκετοί Δήμοι έχουν ξεκινήσει να εφαρμόζουν το πρόγραμμα και έχουν δει και αποτελέσματα.

Και άλλες χώρες όμως, όπως π.χ. η Τουρκία, που δεν τη λες και πρότυπο δημοκρατίας, όπου η κακοποίηση αδέσποτων ζώων είναι συχνή, έχει διαγνώσει πως πρέπει να βρει λύση και να προστατεύσει τα αδέσποτα ζώα, αλλά και τη δημόσια υγεία.

Οι μεγάλες εφημερίδες της χώρας έχουν φιλοξενήσει αρθρογραφία που αναφέρει μεταξύ άλλων: “Τα σκυλιά και οι άνθρωποι είναι και οι δύο ζωντανά πλάσματα. Δεν είναι πιο σημαντικός ο ένας από τον άλλο. Πρέπει να ζήσουν και οι δύο μαζί, με ασφάλεια και φροντίδα”.

Σε κάθε περίπτωση για τις δυτικές δημοκρατίες και τους Δήμους στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι εκτός των άλλων και οικονομικό. Η διαδικασία είναι αρκετά κοστοβόρα, αλλά όχι απαγορευτική ακόμη και για έναν Δήμο μικρό, όπως αυτός της Πρέβεζας.

Η λύση πάντως ίσως είναι σε αυτό που είπαμε και παραπάνω.

ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ.

Η Πρέβεζα δεν είναι βέβαια Ολλανδία, ούτε και θα γίνει ποτέ. Ωστόσο αυτό δεν της απαγορεύει να θέλει να κοιτάξει μπροστά και να βρει λύσεις οργανωμένες.