Έχουν κάτι ξεχωριστό αυτά τα γενέθλια του atpreveza.gr. Αρνητικά ξεχωριστό, καθώς ούτε στα πιο διεστραμμένα όνειρα τα δικά μου, αλλά και του Δημήτρη Πάτση θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε κόσμο να πεθαίνει από έναν περίεργο ιό (αν έχεις δει το προηγούμενο βράδυ την ταινία “Ζωντανός θρύλος” με τον Γουίλ Σμιθ στη Νέα Υόρκη, δικαιολογείσαι...) και οι υπόλοιποι να χρειαζόμαστε sms, χαρτιά και μάσκες για να μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε.
Οπότε αναμφίβολα είναι και τα πιο περίεργα γενέθλια από την 1η Μαρτίου 2012, 9 χρόνια πριν, όταν το atpreveza.gr, έκανε επίσημα το ντεμπούτο του στο διαδίκτυο.
Είναι όμως τα πιο σημαντικά γενέθλια. Τα πιο σημαντικά γιατί εδώ και 9 χρόνια ένα απόλυτα δημοσιογραφικό εγχείρημα δικαιώνεται. Ένα εγχείρημα που προσπάθησε να αποτυπώσει την εγκυρότητα μιας εφημερίδας ηλεκτρονικά. Ένα εγχείρημα που ο ηλεκτρονικός τύπος σιγά-σιγά το αντιλήφθηκε και σε κεντρικό επίπεδο και κατά μία έννοια το atpreveza.gr αποτέλεσε μια καινοτομία. Και πιστέψτε με, την προηγούμενη δεκαετία ο ηλεκτρονικός Τύπος πλήρωνε απλώς μία πληροφορία του δημοσιογράφου και όχι το ρεπορτάζ ή το κείμενό του.
Είναι τα πιο σημαντικά γενέθλια γιατί έπειτα από 9 χρόνια έχεις καταφέρει να κερδίσεις το σεβασμό. Όχι από όλους, αλλά από εκείνους που θέλεις εσύ.
Είναι τα πιο σημαντικά γενέθλια, γιατί μέσα σε 9 χρόνια έχουν χαθεί αγαπημένα πρόσωπα και έχουν έρθει όμως και άλλα στη ζωή. Χαρά και λύπη. Χάσαμε οικογένεια και κερδίσαμε οικογένεια. Η πεμπτουσία της ίδιας της ζωής.
Είναι τα πιο σημαντικά γενέθλια γιατί τα ξενύχτια και η κούραση πιάνουν τόπο.
Είναι τα πιο σημαντικά γενέθλια γιατί έπειτα από μνημόνια, capital controls, δημοψηφίσματα, πανδημία, το atpreveza.gr είναι εκεί και πιο δυνατό από ποτέ.
Είναι τα πιο σημαντικά γενέθλια γιατί συνειδητοποιείς ότι θα είσαι για πάντα online, παρά μόνο αν εγώ και ο Δημήτρης πούμε ΤΕΛΟΣ. Δε θα το έχει προκαλέσει κάποιος άλλος, αλλά θα είναι επιλογή μας. Και αυτό είναι επιτυχία.
Είναι τα πιο σημαντικά γενέθλια, γιατί η δημοσιογραφία κερδίζει!
Τέτοιες ημέρες συνηθίζω ευχαριστίες σε κόσμο εντός δουλειάς. Αυτή τη φορά θα πω ευχαριστώ στον ένα και μοναδικό άνθρωπο που υπομένει όλες τις δυσκολίες αυτού του επαγγέλματος. Στη σύζυγό μου Δήμητρα.
Συνηθίζω όμως να κλείνω και με ένα γενέθλιο μήνυμα και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε: “Η φρουτοπία ανήκει στα φρούτα της. Και οι μανάβηδες καλό θα είναι να το έχουν στο μυαλό τους καλά...”.
Να τα εκατοστήσουμε!
Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη!