Τις παραθέτω όπως ακριβώς τις ανέφερε:

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που ''σφύριζαν'' τα εκατομμύρια γύρω από το κεφάλι του και εκείνος αρνούνταν πεισματικά να βάλει το χέρι στο... μέλι και να αρπάξει. Αρκούσε λίγο τσίπουρο για να είναι ευχαριστημένος...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που τα... λαμόγια τα... έφτυνε στα μούτρα και τραβούσε το δικό του μοναχικό δρόμο. Στο μυαλό του υπήρχε μόνο η Πρέβεζα...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που το πρωί μιλούσε με τους ''δυνατούς'', αλλά το βράδυ σύχναζε με τα ''αδέρφια'' του, στα λαϊκά στέκια. Εκεί με τους δικούς τους ανθρώπους! Εκεί που στέναζε το ποτήρι και γεννούσε επαναστάσεις...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που τον θαύμαζα. Τον θαύμαζα, γιατί ακόμη κι αν έφτασε εκεί που ήθελε, την καταξίωση την περιφρονούσε με έναν δικό του μοναδικό τρόπο...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που δε δεχόταν να ηττηθεί. Δεν ανεχόταν να πέσει χωρίς να έχει ψηλά το κεφάλι, δεν παραδεχόταν την ήττα...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που έναν καλοστημένο μηχανισμό από άτομα που έτρωγαν με τη... σέσουλα, τον αντιπάλευε...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που ήταν... ήρωας στα δικά μου τα μάτια, αλλά μοιραζόμασταν μαζί το σουβλάκι...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που συνήθιζε να μου λέει πως ο παππούς του, του τόνιζε ότι δεν είναι ντροπή να ξεχωρίζεις στη ζωή σου, αλλά είναι ντροπή να ζεις για να ξεχωρίζεις...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που το χαμόγελό του το κρατούσε για την Επανάσταση...»

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που μου έλεγε πως ο πατέρας του ήταν κτηνοτρόφος. Και ο πατέρας του πατέρα του. Και ο πατέρας του παππού του! Και τον ορμήνεψαν να μην ξεχάσει ποτέ ότι κι αυτός κτηνοτρόφος ήταν πριν «μεγαλοπιαστεί»...».

• «Ήξερα κάποτε έναν τυπάκο από την Πρέβεζα, που δεν τον αναγνωρίζω...».