Πρώτα θα ήθελα να μοιραστούμε μια ιστορία που μου αφηγήθηκε κάποτε κάποιος ηλικιωμένος κύριος που είχε περάσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό.

«Τα πόδια μου τα ένιωθα βαριά! Με το ζόρι τα σήκωνα από το χώμα. Στάθηκα λίγο παραέξω από την Πρέβεζα. Σταμάτησα για να την αγναντέψω. Πού πάω; Οι λέξεις αυτές...τρυπούσαν συνεχώς το μυαλό μου. Δεν άφησα τον εαυτό μου να κλάψει. Αν το έκανα μπορεί και να πετούσα τις μπαλωμένες βαλίτσες που είχα μαζί μου και να γύριζα στο χαμόσπιτο να αγκαλιάσω τη μάνα μου. Βαλάντωσε στο κλάμα όταν χαιρετιόμασταν.

Να μείνω! Αλλά πώς; Το μεροκάματο λειψό. Τι ζωή ήταν αυτή; Δε μου άξιζε. Έπρεπε να φύγω. Στη Γερμανία ήταν λέει ο Παράδεισος. Απομακρύνθηκα. Γύρισα την πλάτη μου. Στα αυτιά μου ηχούσε το τραγούδι ''Σήκω καημένε Ντάικο...'' Και το κλαρίνο έκλαιγε... Αυτό το ταξίδι σύντομο γυρισμό δεν είχε. Πέρασαν 40 χρόνια. Μια ζωή...».

Η παραπάνω είναι μία ιστορία από τις πολλές ανθρώπων από τα χωριά του Νομού Πρέβεζας που σε παλαιότερες εποχές μετανάστευσαν για να βρουν μία καλύτερη τύχη. Αυτή η «αφαίμαξη» του ανθρώπινου δυναμικού της περιοχής μας λόγω της ανεργίας, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επαναληφθεί. Η δημοσκόπηση του atpreveza.gr, αποδεικνύει ότι οι πολίτες του Νομού θέλουν τους τοπικούς «άρχοντες» πρωταγωνιστές, με φρέσκιες πολιτικές ιδέες. Τους θέλουν να χαράσσουν πολιτικές που θα φέρνουν ανάπτυξη. Δεν τους θέλουν «λογιστές» της κεντρικής εξουσίας και... άσους στο να υπολογίζουν 50 μείον 12, για να βγει ο προϋπόλογισμός της χρονιάς.