Ένας φίλος με... πείραξε τις προάλλες. Μου λέει: «Έχεις γράψει τόσα άρθρα, αλλά δεν έχεις αναφερθεί στον ΠΑΣ Πρέβεζα. Γιατί;». Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Γιατί δεν έχει κανένα νόημα να το παίζεις κριτής των πάντων, να «χτυπάς» όποιον δε γουστάρεις και να αναθεματίζεις, όταν αυτός είναι στη... γωνία. Και επειδή έχω μάθει ότι ο κόπος του καθενός πρέπει να είναι σεβαστός και επίσης πως... έχει ο καιρός γυρίσματα, όσον αφορά το ποδόσφαιρο, στα δύσκολα φαίνονται όσοι αγαπούν μια ομάδα πραγματικά και με το... νόμο! Πέραν τούτου, όσα συμβαίνουν στον ΠΑΣ Πρέβεζα, ποδοσφαιρικά μπορεί να τα αντιληφθεί και το μικρό παιδάκι. Γι' αυτό θα κάνουμε μόνο κάποιες διαπιστώσεις.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα διοικητικά λάθη, ξεκινώντας από την επόμενη μέρα του μπαράζ με το Σκουφά Κομποτίου, ήταν τουλάχιστον τραγικά (επιεικής χαρακτηρισμός). Τα πράγματα αφέθηκαν στην τύχη τους για πολλούς μήνες. Είναι κάτι που το διαπιστώνει και ο απλός φίλαθλος του ΠΑΣ Πρέβεζα, βάζοντας ως γνώμονα 3-4 βασικά ποδοσφαιρικά κριτήρια.
Αυτό τέλειωσε και θα πρέπει να το αφήσουν όλοι πίσω τους. Κανείς δε γεννήθηκε παράγοντας και ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στο «πορτοφόλι» του άλλου. Θέλουμε δε θέλουμε όμως αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μόνοι που ασχολούνται και το κάνουν από αγάπη. Το αν είναι ικανοί ή όχι είναι άλλη ιστορία. Το θέμα είναι πως ασχολούνται και καταθέτουν ώρες, κόπο και κάποια χρήματα. Αυτό μάλλον δεν αμφισβητείται. Αν κάποιος μπορεί να δώσει 5 και δίνει 5, μπορείς να τον κακίσεις; Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να δώσει, έστω... 6.
Απαράδεκτο πάντως να μη δίνει κάποιο «κεφάλι» της διοίκησης το «παρών» στις προπονήσεις και να μιλάει με τους ποδοσφαιριστές για το οτιδήποτε.
Ρωτούν πολλοί αν υπήρχαν ορισμένοι που δεν συμμετείχαν στα διοικητικά του ΠΑΣ Πρέβεζα, επειδή έβλεπαν ανοργανωσιά. Ναι, υπήρξαν τέτοια άτομα. Αλλά και πάλι δεν πρέπει να σταθούμε σε αυτό, καθώς τα «φρέσκα κουλούρια» είναι αυτά που απασχολούν το σωματείο.
Καλύτερα πάντως -ειλικρινά- να αναλάβουν την ομάδα διοικητικά 10 μέλη των «Ιππόκαμπων», παρά να υπάρξουν φαινόμενα, όπως αυτά του αγώνα με τον Οικονόμο Τσαριτσάνης, όπου από την εξέδρα υποψήφιος παράγοντας-παραγοντίσκος, έβρισε χυδαία ποδοσφαιριστή του ΠΑΣ Πρέβεζα, για μία λάθος πάσα και στη συνέχεια καλούσε τον Βασιλειάδη να τον πετάξει έξω. Τέτοιοι παράγοντες να μας... λείπουν στον ΠΑΣ Πρέβεζα.
Και πάμε και στο αγωνιστικό κομμάτι. Ας ξεκινήσουμε από τον προπονητή. Υπάρχει κάποιος στην Πρέβεζα που να θεωρεί πως ο Βασιλειάδης είναι άσχετος από μπάλα; Μιλάμε για το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι και τις γνώσεις του πάνω σε αυτό.
Η μεγάλη βάση της ομάδας ήταν το περσινό ρόστερ, το οποίο θα ενισχυόταν με 3-4 παίκτες, κάτι που σαν «συνταγή» έμοιαζε ιδανικό και προσιτό στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες. Ορισμένοι παίκτες έφυγαν, αλλά το μεγάλο «στοίχημα» ήταν το δίδυμο Χαϊδάκη-Μπόμπορη. Ας αφήσουμε τα γιατί και πως και ας μείνουμε στην ουσία αυτής της απομάκρυνσης.
Έφυγαν δύο βασικοί πυλώνες της ομάδας, δύο έμπειροι ποδοσφαιριστές και ήταν απαραίτητο να αντικατασταθούν. Αυτό δεν έγινε με αποτέλεσμα το έμψυχο δυναμικό να περιορίζεται στους 14-15 ποδοσφαιριστές και να μιλάμε για ένα ρόστερ αποδυναμωμένο. Ήταν ένα ρίσκο. Δεν βγήκε...
Αυτή τη στιγμή όλα δείχνουν πως το... καράβι πηγαίνει στην... ξέρα. Παρ' όλα αυτά υπάρχει ελπίδα. Και η ελπίδα γεννιέται από κάποια ελπιδοφόρα μηνύματα, που αποδεικνύουν πως ο ΠΑΣ Πρέβεζα δεν... πεθαίνει τόσο εύκολα.
Πρώτον: Ο κόσμος και μετά το ματς με την Κοζάνη, έδειξε πως θα σταθεί δίπλα στην ομάδα. Το χειροκρότημα, ειδικά των «Ιππόκαμπων» μαρτυρά πολλά. Η συγκεκριμένη ομάδα βγάζει θετικά συναισθήματα στο φίλαθλο κόσμο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής και θα στηριχθεί, ειδικά στα δύσκολα.
Δεύτερον: Στον ΠΑΣ Πρέβεζα υπάρχει μία πλειάδα ποδοσφαιριστών, που θεωρούν τιμή να φοράνε τη φανέλα του ΠΑΣ και βλέπουν την ομάδα ως την... Μπαρτσελόνα τους. Η Πρέβεζα, Μπαρτσελόνα δε θα γίνει, ωστόσο αυτοί οι παίκτες θα δώσουν το 100% για την ομάδα και είναι συναισθηματικά δεμένοι μαζί της. Αυτό από μόνο του είναι ένα πλεονέκτημα. Το αν μπορούν ή όχι να ανταπεξέλθουν σε αυτό το επίπεδο (Γ΄ Εθνική), θα το δείξουν οι αγώνες. Αλλά δύσκολα θα τους δεις να μη προσπαθούν. Και εφόσον δίνουν το 100% αξίζουν και το σεβασμό όλων.
Τρίτον: Υπάρχει η δυνατότητα να «αγκαλιαστεί» η ομάδα από ανθρώπους που την αγαπούν, από ανθρώπους με διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση στο ποδόσφαιρο και να γίνουν για την Πρέβεζα, πολλά βήματα εμπρός, στον τρόπο που θα λειτουργεί η ομάδα.
Έχει φτάσει η ώρα να τελειώσουν οι παθογένειες, που καταδυναστεύουν αυτή την ομάδα και να γίνει επιτέλους και πάλι το καμάρι της πόλης.
ΥΓ: Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο άθλημα, γιατί έχει πολλές... ντρίμπλες. Όποιος αγαπά πραγματικά την ομάδα να το δείξει στα δύσκολα. Ο καθένας από το δικό του... μετερίζι. Ευτυχώς είναι πολλοί αυτοί που αγαπούν αυτή την ομάδα. Περισσότεροι από εκείνους που βγάζουν τα απωθημένα τους πάνω της και τη θεωρούν τσιφλίκι. Και να μην ξεχνούν ορισμένοι πως έξω από το χορό... όλοι χορεύουμε! Μέσα τι γίνεται...